De levenswijsheid van Willem, de bespringing van Sven, La Bamba en dromen over patatt'n in 'Mijn Pop-up'
Het is terrasjesweer, ook in 'Mijn Pop-uprestaurant'. Niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk. Want zoals steeds na een eliminatie, kabbelt de aflevering erna gezapig verder. De overblijvers krijgen een stevige doorlichting van keuken en boekhouding, en er wordt opvallend veel gezongen. En vals bovendien.
In de vorige aflevering moesten Gillian en Caroline hun Bikke & Smooz in Antwerpen sluiten, iets wat leidde tot een feestje bij enkele andere duo's. Vooral Miette en Willem van de Antwerpse buren Jalapeño Loco hadden reden tot vieren, omdat zij door de eliminatie van de buren rechtstreeks geplaatst zijn voor de halve finale. Een kater heeft Willem na enkele uurtjes slaap echter niet: vrolijk schuifelt hij door zijn keuken, want hij beseft: "Als ge zelf goedgezind doet, worden alle anderen ook goedgezind. En soms zijt ge moe, en dan moet ge doen alsof ge niet moe zijt. En dan wordt ge opeens minder moe." Hij moet ook wel van Miette. "Als hij ene dag zaagt dat hij moe is, dan zeg ik dat het zijn eigen schuld is."
Inmiddels krijgen de pop-ups inspecteurs Bartel Dewulf en Pascal Premereur van Belgocatering over de vloer. Koelcellen worden uitgemest, labels gecheckt en overuren onder de loep genomen. Vooral dat laatste leidt tot hoge loonkosten, waardoor de meeste zaken nog altijd verlies maken. Zowel bij L'Oro Nero als Jalapeño Loco klopte iemand maar liefst 96 uren per week! "En dan is het vrij logisch dat die op het einde van week niet meer functioneert naar behoren", zegt Myrthe.
Champagne en bedorven coquilles in Genk
Sven en Amanda van het Genkse Komati zijn de beste leerlingen van de klas. Ze hebben alle kosten onder controle en maken zelfs winst. Champagne!
Het feit dat de buren nog in de race zitten, zien ze als "een extra boost om nog alles te geven". Sven ziet ook een mogelijk gevaar voor Willem en Miette: "Als de buren afvallen dan zit je misschien in een comfortzone, en dan vergeet je misschien dat je in een wedstrijd zit."
Intussen krijgt Amanda opvallend veel aandacht van kok Angelo van de buren, terwijl Sven sms'jes ontvangt van ene Michelle, door Amanda afgedaan als 'Michelleke lellebelleke". En er wordt nog meer eens gehint op een mogelijke relatie tussen de twee kandidaten. "Kijk daar staat een stukske uniek in de keuken!", zegt een serveuse. Waarna Amanda met haar duim en wijsvinger een kleine afstand uitbeeldt en lachend het woord "stukske" herhaalt. Ouch.
Terwijl Amanda Sven bespringt, looft Bartel hun buurvrouw Myrthe voor de manier waarop ze de zaal van L'Oro Nero runt met haar personeel. Over de keuken is Pascal minder tevreden: het keukenteam vergeet producten te labelen en ook de werkuren lopen hoog op. Duur voedsel zoals coquilles staat te verkommeren en te bederven, maar Giordano belooft beterschap en test een nieuw menu. Misschien was dat niet het beste idee, want even later zien we een tafel die om half elf nog zit te wachten op het dessert. "We zijn om twintig na zeven binnenkomen", luidt het. Dat wordt "met een volle maag het bed in".
Leute vs. sérieux in Antwerpen
In Antwerpen is de sfeer in Jalapeño Loco opperbest. Iedereen zingt 'La Bamba', en behoorlijk vals bovendien. Ook de doorlichting brengt valse noten aan het licht. De hygiënevoorschriften moeten beter worden nageleefd: "Ik heb wel het gevoel dat hij weet waarmee hij bezig is", zegt Pascal over Willem. "Maar dat hij het au sérieux neemt, dat is iets anders." De populaire zaak maakt ook nog altijd verlies, met een personeelskost van 12.000 euro per week. "Als je dat in het echt doet, kun je het niet lang uithouden", zegt Bart. Miette reorganiseert daarom het keukenteam.
Beuzze en patatt'n in Kortrijk
In Kortrijk blijkt Mémé Gusta dan weer een groot probleem te hebben met patatt'n. Elke dag schilt het keukenteam zo'n 60 kilo aardappelen met de hand, wat veel werkuren oplevert. "Wij schillen patatjes in onze dromen", weet Nele.
"Beuzze geven", klinkt het ondertussen bij buren Chloë en Magali, die trots zijn op hun team. De sfeer is dan ook opperbest, met personeel dat luidkeels 'Ik schreeuw het van de daken' van Toast staat te zingen. "We kunnen alleen maar ons best doen en een tandje bijsteken", weet de kelner. "Tot er geen tandjes meer overschieten."
De doorlichting levert de zusjes alleszins goeie punten op, waarna ze met het bezoek van hun mama nog een extra reden hebben om te vieren. En jawel: aan tafel wordt gezongen. Het zal dat terrasjesweer zijn.
|