Sven Ornelis: "Kom terug, komkommertijd"

"De moeilijkste dagen van het jaar waren vroeger altijd deze zomerse vakantiedagen, voor ons, onvermoeibare stukjesschrijvers. We zaten destijds met onze bruingebakken hoofden in de gulle zon in de Provence of ergens met de voeten in het zand aan een eindeloze kust. We zagen onze geliefden fulltime graag en we kookten dan iets lekkers. We schonken de glazen vol koele wijn en de verhalen aan onze tafels waren eindeloos, maar meestal zo filosofisch dat we de krantenlezers daar ook niet elke dag mee konden vervelen."

"Er waren toen ook mensen die gewoon doorwerkten. Er waren veel mensen die niet op reis gingen. En dan het thuisfront ambeteren met onze zon en wijntjes terwijl er ginds files op de E19 stonden of er sprake was van wateroverlast na een zomerstorm, dat deden wij niet. Maar het tempo van het nieuws kabbelde wel. Na de Ronde Van Frankrijk ging de wereld in surplace. Je kon nog wel eens iets bedenken over het kaduke Nederlands van de koning op de Nationale Feestdag, maar voor de rest vloekten we bijna elke dag over die komkommertijd. Writer's block in volle zon, geen lachertje."

"Vandaag is alles anders geworden. De ene noemen het nu zonder verpinken 'oorlog'. Anderen blijven volhouden dat het 'eenzame gekken' zijn die elkaar domweg kopiëren. Feit is dat de wereld vandaag nooit meer stilstaat en dat er, veraf of dichtbij, elke dag nieuwe waanzin het nieuws beheerst. Het is steeds weer kiezen tussen schrijven over angst of hoop, over de kracht van liefde of pure woede. Dat is ons werk: de dingen benoemen zonder te verbloemen. Maar ik kan niet liegen: wat heb ik heimwee naar praatjes over slaatjes, naar zwoele zinnen over de zin van het leven na een flesje merlot, naar die vredig kabbelende komkommertijd. Komt die ooit nog terug?