"Slechterik spelen in een film, daar droom ik nog van"
Hij was 2,5 toen hij, met hoedje, een volledig versje kon opzeggen, geleerd van een zuster uit de opvang die toen al een artiest in hem zag. Vandaag staat hij nog steeds met veel bravoure op de planken. Koen Crucke heeft àlles gedaan, van opera tot kindershow, op tv, op de radio, in het theater en live. "Alleen een aty-psiche filmrol, daar droom ik nog van", zegt hij.
Nu zondag viert Koen Crucke, die 65 wordt in februari, zijn 50 jaar carrière in de Gentse Bijloke. En dat doet hij niet alleen. Een hele resem van artiesten waar hij ooit mee samenwerkte staat mee op de planken, van Wendy Van Wanten tot Dirk Brossé, Jean Blaute en Miguel Wiels. Gert Verhulst praat de boel aan elkaar en zingt zelfs een duet met Koen. "Ja, ik ben een geluksvogel", zegt Crucke onomwonden. "Ik heb alles mogen doen in mijn carrière. En ik ben eigenlijk van het ene in het andere gerold."
Koen is op en top Gentenaar. Hij woonde met zijn ouders zowat overal in en net buiten de stad, en ging naar verschillende scholen. Dat hij artiest zou worden, dat wist hij al lang. "Zuster Gebriël van de Visitatie die mij soms opving had het al gezegd. Ik was 2,5, en ze had mij een gedicht van 12 strofen aangeleerd, compleet met een hoedje en een rood-wit sjaaltje."
Kappersschool
Maar artiest, dat vond Koens moeder geen beroep. Dus stuurde ze hem naar de kappersschool, want zijn peter was ook kapper. "Die opleiding heb ik niet afgemaakt", grijnst Koen. Ik maakte mijn eerste plaat op mijn 14 jaar. En in de weekends had ik veel tijd om overal op te treden. Ik wilde chansonnier worden, zoals Edith Piaf. Maar het draaide anders uit. Ik ging conservatorium volgen en belandde in de opera."
"Opera, dat heb ik altijd heel graag gedaan. Uiteindelijk heb ik daar 20 jaar gewerkt. Toen de opera in 1988 stopte, was dat echt wel een groot verlies. Het was de moeilijkste periode uit mijn carrière, omdat ik het zo hard miste. Via Romain De Coninck en Leo Martin ben ik dan bij de televisie beland. Ik kreeg er mijn eigen show, 'Tijd voor Koen', mocht in panels zitten van onder meer Zeg eens Euh. Ik kreeg een show op de radio. Ik kreeg een rol in de film Koko Flanel, met Urbanus. En zo bleef het maar gaan. Gert Verhulst contacteerde mij voor Samson. Dat doe ik nu ook al 26 jaar, en nog steeds met heel veel plezier. Binnenkort komen de kerstshows er weer aan, ik kijk er nu al naar uit. Als Samson ooit stopt, zal dat ook iets zijn waarvan ik veel verdriet zal hebben. Uiteindelijk hebben we daar al zowat 1.000 afleveringen van opgenomen", zegt Koen.
Nog 20 jaar doorgaan
"Ik heb dus werkelijk alles gedaan. Ik heb zelfs in de politiek gezeten in Gent, en ik heb boeken geschreven. Alleen een atypische rol in een film, zo eens de slechterik spelen of zo, dat zou ik nog wel graag doen. Maar ik heb nog tijd. Ik ben van plan om nog zeker 20 jaar door te gaan, als mijn gezondheid het toelaat. Maar voorlopig ziet het er weer goed uit. Ik heb al een paar wisselstukken, zoals een nieuwe heup, en mijn gal is er uit. Maar ik kreeg anderhalf jaar terug nog eens ferm onder mijn voeten van mijn cardioloog, dat ik rap zou sterven als ik niet vermagerde. Ik ben sindsdien weer 46 kilo afgevallen. Mijn man Jan kookt voor mij, supergezond met veel groeten en vis. Hij ziet er streng op toe dat ik niet weer ga verdikken."
Koen geeft het onomwonden toe: Jan verliezen is zijn grootste schrik. "Jan is 4 jaar ouder en heeft ook al gezondheidsproblemen gehad, maar het gaat gelukkig weer goed met hem. Hij is mijn alles. Hij heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Wij zijn al 47 jaar samen, en al 13 jaar getrouwd. Zodra het homohuwelijk werd toegelaten, heeft Jan mij ten huwelijk gevraagd. We zijn dan stiekem getrouwd, bij Chantal Claeys zaliger. We wilden geen show. Al is het daarna rap uitgelekt natuurlijk."
Jan en Koen verhuisden 6 jaar geleden naar De Haan. "Ik leidde daar toen iemand op, en zat meer ginder dan thuis in Mariakerke. Jan zei: zouden we niet beter meteen naar daar verhuizen? En dat hebben we gedaan. De Haan heeft de gezondste lucht van België. Het is een prachtig dorp, met een leuke sfeer", vertelt Koen.
Gemis
"Maar ik geef toe: ik mis Gent. Ik mis de Gentenaars, kuieren langs de Graslei, wafels bij Max, eten in den Bridge. Dus zijn we hier nog veel. Als we bijvoorbeeld goesting hebben om 'te gaan Turken', dan komen we naar de Sleepstraat. Een Turks restaurant, dat kennen ze zelfs niet in De Haan. En de Gentse Feesten, daar kijk ik ook altijd naar uit. Ik herinner mij nog de Feesten toen er 20 man rondliep. Er was niks te doen. Tot Walter De Buck en zijn bende de boel nieuw leven inbliezen bij Sint Jacobs."
Koen Crucke - magerder dan ooit - staat dus nog steeds op scherp. "Afscheid nemen ga ik nooit doen. Want ik ken dat. Ik zie iedereen afscheidstournees en -concerten geven, en dan komen ze daarna toch weer terug. Dat is ook logisch. Een artiest valt dood op scène. Al ben ik dat voorlopig dus niet van plan. Maar zelfs dat is al geregeld, mijn graf op Campo Santo is gereserveerd. Want ik woon graag in De Haan, ik wil misschien zelfs daar sterven, maar mijn laatste rustplaats wil ik in Gent, in mijn stad."
Koen Crucke 50 jaar op de planken, zondag 23 oktober om 15 uur in de Bijloke-concertzaal. Nog enkele plaatsen vrij, info en tickets op 09/395.91.91
|
