Erika Van Tielen vanaf donderdag in Familie: "Mijn ambitie is niet meer oneindig"

Vanaf deze week duikt er een nieuw gezicht op bij Familie. Vanaf dan kruipt Erika Van Tielen in de huid van Amélie, en is daarmee terug van weggeweest. Al zou ze het zelf niet zo omschrijven, klinkt het in Dag Allemaal.

Bijna vier jaar geleden deed Erika iets vrij uniek: ze stapte zelf op bij de VRT omdat ze een burn-out voelde aankomen. "Het was vijf voor twaalf", zei ze toen. De jaren daarop verdween ze een beetje naar de achtergrond. Althans, zo leek het toch. "Oké, op nationaal vlak maak ik nu een beetje een comeback, maar ik heb allesbehalve stilgezeten de voorbije jaren. Ik heb zelfs meer gewerkt dan ooit denk ik. Alleen: 't bleef allemaal nogal onder de radar.Ik vond dat niet vervelend, Bij mij draait het niet om de glamour en glitter, of kijkcijfers. Al moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven dat het mooi meegenomen is om veel kijkers te hebben. Mensen kennen mijn kop weer. Wie weet vloeit daar nieuw werk uit voort."

Hoe ze dan bij Familie terechtkwam? "Met één telefoontje. Het was Wim, de producer, die mij belde. 'Erika, wij willen heel graag met jou samenwerken', zei hij. Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg! Daarna ben ik alles uiteraard nog deftig gaan doorpraten en heb ik ook een test gedaan. Echt waar, ik ben superblij met de kans die ik krijg bij 'Familie'. Het geeft mij zowaar een eersteschooldag-gevoel. Van alles mogen ontdekken, even uit m'n comfortzone treden... Plezant! En dat wil ik nog even koesteren. Dat heb ik de voorbije jaren wel geleerd: de gulzigheid aan de kant schuiven, en leren content zijn met wat ik heb."

Ambitieus
De laatste jaren heeft ze leren doseren. "Pas op: ik bén nog wel ambitieus. Maar ambitie hoeft niet altijd een streven naar meer te zijn. Dat dacht ik zelf ook lange tijd. Ik nam er constant dingen bij. Want het was tof, of een kans die ik niet kón laten liggen... Tot ik besefte dat ik lang niet altijd voldoende genoot van de dingen die ik deed. Of dat ik niet altijd met de juiste mensen werkte. Dat wat ik terugkreeg niet altijd in verhouding stond met wat ik erin stak. Én dat ik amper nog tijd had voor m'n kinderen. Dus ambitie: toch wel, maar niet meer tot in het oneindige. Ik kies mijn projecten met zorg. Wat ik dan doe, doe ik voor 100%. Een dag telt écht maar vierentwintig uur."

Die visie past ze ook toe bij haar kinderen. "Al die regeltjes en idealen die we voorgeschoteld krijgen, pff. Ik probeer zo veel mogelijk mijn gevoel te volgen. En ik moedig andere moeders via mijn blog Erikavantielen.be aan om dat ook te doen. Toen Sofie Dumont onlangs op de radio vertelde over de ideale brooddoos met allerlei zelfgemaakte bereidingen, dacht ik: 'Jawadde, dat krijg ik onaangeroerd mee terug naar huis. En ik heb er bovendien te weinig tijd en te weinig kooktalent voor. (lacht) Die van mij eten dus meer dan eens boterhammen met choco. Maar ook heel veel andere dingen, ze lusten veel. En ze hebben tonnen energie en zijn zelden ziek. Dan zal 't wel goed zijn zeker?"