Philippe Geubels doorbreekt taboes: “Lachen met mensen waarmee ge eigenlijk niet moogt lachen”★ ★ ★ ★☆

“Een programma over lachen met mensen waarmee ge eigenlijk niet moogt lachen.” Philippe Geubels had gisteravond één zin nodig om mij één uur lang bij Eén te houden. Met ‘Taboe’ probeert de komiek taboes de wereld uit te helpen door er flagrant grappen over te maken. Het resultaat is meer dan alleen een stand-up comedy show. Voor hij zijn vondsten op het grote publiek loslaat, nodigt de komiek zijn ‘sujets’ eerst uit in zijn vakantiehuis aan zee. Denk ‘Geubels en de Belgen’ meets ‘Het Huis’.

Zo maakten we kennis met Hendrik, Manon, Thibaut en Ken. Vier verschillende karakters met één gemene deler: een beperking. Ze kookten samen, gingen op stap en voerden diepgaande gesprekken afgewisseld met de nodige comic relief. De hele verbroedering werd visueel vertederend in beeld gebracht. Philippe die Ken hielp met eten, Thibaut die met een ontbrekende ledemaat in de zwemvijver dreef.

Dan gaat het doek op. In NTGent. De uithalen van Geubels waren hier en daar goed raak: “Het lichaam van Manon is zoals België. Maar één helft werkt”, aldus de komiek over de 20-jarige schone die anderhalf jaar geleden werd aangereden op haar scooter. Hard, maar buldergelach op alle banken. Toch heb ik het luidst gelachen met de gasten zelf, die mogelijk over nog drogere humor beschikten dan de droogste komiek van Vlaanderen. “Philippe wilt ge niet in mijn personal space komen aub want als die beademing uw lichaamsgeur binnentrekt, is het subiet gedaan”, dixit Ken.

De 37-jarige ex-LO-leerkracht raakte tot aan z’n nek verlamd na een foute landing op een trampoline. Enkel zijn gevoel voor humor is intact gebleven. Na zijn ongeluk leerde Ken overigens zijn vriendin kennen. Een knappe, jongere verpleegster. Je moet het maar kunnen.

Hoe Ken met zijn rolstoel door het mulle zand scheurde als metafoor voor hoe hij zich lostrekt van negatieve gedachten: die man heeft mijn dag en de rest van mijn week gemaakt. Het eerste wapenfeit van Geubels op Eén is raak. Dat Philippe nog veel taboes en kijkcijferplafonds mag doorbreken en nog veel ‘rolmodellen’ zoals Ken op ons mag loslaten.