Prins Filip (eventjes) in Noord-Korea

Prins Filip bracht vandaag een bezoek aan de demarcatiezone tussen de twee Korea's. Daarbij waagde hij zich, onder het oog van loerende Noord-Koreanen, enkele meters op het grondgebied van die laatsten.

In 1950 brak de Koraanse oorlog los tussen Noord- en Zuid-Korea, een strijd die 3 jaar zou duren en waarbij ook Belgische troepen, onder VN-vlag, zouden meevechten. De oorlog kostte honderdduizenden het leven. In 1953 werd een wapenstilstand onderhandeld, waarbij een bufferzone, de zogenaamde gedemilitariseerde zone, werd afgebakend. Tot een echt vredesakkoord kwam het nooit.

Conflict bestaat nog steeds
Meer dan vijftig jaar later bestaat het conflict nog steeds, bevroren in de tijd als het laatste wat nog rest van de Koude Oorlog. Noord- en Zuid-Korea blijven van elkaar gescheiden door de gedemilitariseerde zone: een lap grond van 4 kilometer breed en iets meer dan 240 kilometer lang, met in het midden de demarcatielijn tussen beide. De benaming is misleidend: nergens ter wereld wordt een grens door zoveel militairen beloerd als hier. De Zuid-Koreanen krijgen daarbij steun van Amerikaanse troepen, waarvan er nog zo'n 28.000 ter plaatse gelegerd zijn. In de zone lopen ook nog Zweden en Zwitsers rond, die de toepassing van de wapenstilstand controleren.

De gedemilitariseerde zone kent zijn eigen normen en regels, die een hoog absurditeitsgehalte hebben. Zo hebben zowel Zuid- als Noord-Koreanen er hun dorp, propagandadorpen om de overkant de ogen uit te steken. Tot voor enkele jaren bestookten ze elkaar met leuzen. Noord-Korea pootte er de hoogste vlaggenpost ter wereld neer, met een vlag zo zwaar dat die enkel bij strakke wind wappert. De enige verbinding tussen beide landen is een brug, waarlangs gevangenen werden uitgewisseld: de "bridge of no return". Wie erover gaat, kom nooit terug.

Vreems schouwspel
Prins Filip bracht een bezoek aan de zone. Het resulteerde in een vreemd schouwspel. Aan de Zuid-Koreaanse zijde stond de prins, geflankeerd door een druk gezelschap van ministers, ambassadeurs, militairen, veiligheidsmensen en een dozijn journalisten. Amper enkele meters verder daagden drie Noord-Koreaanse militairen op, in donkergroen uniform, met een te grote pet op. Onder het oog van camera's en telelenzen haalden ze hun verrekijker boven en bestudeerden ze hun overburen, ook al konden ze die bijna aanraken.

Op de demarcatielijn staat een blauwe barak, waarin beide partijen elkaar kunnen ontmoeten als er toch afspraken moeten worden gemaakt. De prins, die van alles foto's maakte, ging de barak binnen, gevolgd door het ganse gezelschap. De barak staat midden op de grens, zodat wie het midden van het gebouwtje oversteekt, zich enkele meters in Noord-Korea bevindt. Wat de prins ook deed. Intussen loerden de Noord-Koreaanse soldaten, inmiddels waren het er al zes, naar binnen. Ze drukten hun neus tegen de ramen, en bekeken de prins. Een veiligheidsagent van het paleis maakte zich druk, en keek streng terug.