Niet Eerlijk



Twee verlangende ogen,
starend naar voorbijgane liefde en tederheid,
vullen zich met tranen,
omdat,
ze nooit van die angst worden bevrijdt.

Zal ik bemind worden?
Zal ik zonder angst met iemand kunnen leven?
Word ik ooit verlost van deze vloek,
die,
zonder reden aan mij is gegeven?

Gevoelens die weggestopt worden,
liefdes die ik nooit durf uit te spreken,
mijn leven ontglipt me,
zonder,
dat iemand ook maar naar me heeft gekeken.

Misschien blijf ik altijd wel alleen,
en breekt mijn hart telkens maar weer.
Die vervloekte angst gaat niet weg,
zodat,
ik me tegen elke nieuwe liefde keer.

Liefdes komen, liefdes gaan,
maar ik zit al levenslang met alleen de pijn.
Nog nooit durfde ik écht lief te hebben,
dit kan toch gewoon niet eerlijk meer zijn?