Gossip Girl Taylor Momsen: de nieuwe rock-Lady Gaga?
Klik op de foto om 'Make Me Wanna Die' te beluisteren
Ze heeft lang, blond haar, grote, blauwe ogen, draagt een kruisje om
de hals en is amper 17. Het perfecte buurmeisje? Nee, dat is Taylor
Momsen (actrice in Gossip Girl, frontvrouw van The Pretty Reckless)
zeker niet. Daarvoor is de make-up te zwart, de kledij te uitdagend, het
taalgebruik te gortig (F*ck!) en de roddels te juicy. Om nog maar te
zwijgen over de songteksten waarin de tiener over seks, alcohol en de
dood zingt. 'The Pretty Reckless' ('De redelijk roekelozen') heeft zijn
naam dan ook niet gestolen. Maar is het echt zo erg als ze zeggen? Onze
pas opgestarte redactie in Los Angeles ging een kijkje nemen in het El
Rey Theatre.
Voor The Pretty Reckless is het de eerste concertavond van een
Amerikaanse tournee naar aanleiding van de lancering van hun debuutcd
'Light me up' in de VS en Canada. Een beetje vreemd aangezien Het
Verenigd Koninkrijk, Australië, Frankrijk, Noorwegen, Duitsland en
Ierland in augustus vorig jaar al de eer kregen.
De opwinding bij
het publiek (voornamelijk jonge meisjes) is er niet minder groot om.
Geduldig blijven ze wel, maar de minste hint van beweging op het podium
is voldoende om ze te doen schreeuwen. Nagelbijtend houden ze hun
iphone/blackberry of android klaar om de eerste beelden van Taylor te
schieten.
De 17-jarige rockdiva wordt omringd door drie potige
muzikanten, maar geen kip die naar hen omkijkt. De blonde tiener is het
enige waarvoor ze hier zijn, en ze willen zo graag weten wat ze nu weer
zal aanhebben.
Jeans, hakken, smartphone
Zelf
zijn ze opvallend normaal gekleed: de comfy combo jeans en T-shirt
(misschien onder dreigement van mama en papa) is toch nog altijd flink
in de meerderheid. Wat niet wegneemt dat de emoscène (zware, zwarte
mascara en zwarte kledij) ook goed vertegenwoordigd is, en enkelen zich
ook aan Momsens specifieke stijl wagen - of toch een flauw afkooksel
ervan.
Hoge hakken zijn de norm, gladiator- enkellaarsjes
liefst. Eveneens opvallend: hier wordt weinig bier verzet. Deze kids
hebben dat nog niet nodig om zich te amuseren.
Jarretellen boven
Om
kwart na tien flitsen de smartphones en camera's aan, en worden de
kelen (niet voor het laatst) duchtig opengezet. Volgens de nieuwe
geluidsregels in België had het concert toen al moeten stilgelegd
worden, wegens oorverdovend luid.
Reikhalzend wordt naar de ster
van de avond uitgekeken en die stelt niet teleur: een rood korset,
afgezet met drie vertikale rijen noppen, een grote zonnebril, een
ketting met een kruis en de onmisbare jarretellen waarvan Momsen onlangs
in een interview liet verstaan: "Ze zijn mijn handelsmerk, ik heb er
honderden en ik wissel graag af. Ik draag ook wel nylons, maar
jarretellen zijn meer 'mij'." Voor de schoenen stonden we niet dicht
genoeg, maar ze hadden zonder twijfel een dikke plateauzool en een ferme
hak.
Reputatiecheck
Op dat vlak doet Momsen
haar reputatie alle eer aan. Maar op nagenoeg alle andere is ze een
aangename verrassing. Ja, ze kan zowaar echt zingen. Geen hoge, fragiele
meisjesstem, maar een volwassen, ronde en bovenal rijpe sterke stem.
Ja, ze is beleefd. Ze bedankt haar publiek en vergeet haar grote steun
en toeverlaat (producer Kato Khandwala) en medeschrijver Ben Philips
niet.
Het gevreesde F-woord viel maar één keer, en dan nog na
het achtste nummer. En ze herhaalde het geen tweede keer. De
verwijzingen naar alcohol en seks zijn gelimiteerd, en hoewel onze
concertburen niet geloofden dat ze nuchter was, was ze zeker ook niet
dronken. Maar wat er in haar mysterieuze zwarte beker zat, dat blijft
een vraagteken...
Verrassing
De muziek van
'The Pretty reckless' behoort tot de soort 'stevige rock' en verrast een
aantal keren. 'Zombie' en de bisnummers 'Nothing left to lose' en 'Make
me wanna die' doen meezingen en zetten het publiek in lichterlaaie.
Het 'klapspelletje' in 'Factory Girl' vindt ook veel bijval. Tegelijk
bewijst Momsen dat ze haar stem gevarieerd kan gebruiken in 'My Medicin'
en 'Light me up' .
Naar goede gewoonte brengt de groep ook de
Audioslave-cover 'Like a stone'. "Een van mijn favoriete bands aller
tijden", laat Momsen optekenen.
Oeps, vergeten
Wanneer
je staat te kijken en luisteren naar de 'The Pretty Reckless,' dan wil
je wel eens vergeten dat de frontvrouw pas 17 is. Niet alleen door haar
zeer pikante kledij, maar ook door haar zelfvertrouwen, haar présence en
haar gedrag op het podium. Toegegeven, haar gitaar speelt ze vooral
voor de show maar ondanks dat haar muzikanten een pak dikker, meer
ervaren en ouder zijn, is er maar één leider en dat is Momsen zelf. We
zien het niet veel 17-jarigen haar nadoen.
Eat that, Lady Gaga
Of
Momsen haar kledij en attitude dan wel gebruikt om media-aandacht te
krijgen (wat gelukt is), of dat ze echt haar persoonlijkheid
reflecteren, doet er zelfs niet meer toe. Met Momsen heeft de harde
rockscène weer een stoer en tegelijk vrouwelijk rolmodel, dat zelf
muziek kan schrijven, dat geen stemvervormers nodig heeft, noch een
dozijn kostuumwissels en evenveel dansers om de show boeiend te houden
(eat that Lady Gaga). The Pretty Reckless heeft genoeg aan Taylor
Momsen. (br.hln)
|
