Sucker Punch: te mooi om waar te zijn
Klik op de foto om de trailer te bekijken
Vijf jonge, mooie, sterke vrouwen, die geen schrik hebben van draken,
soldaten en monsters, die wapens kunnen hanteren én nog tijd hebben om
een sisterhood uit de grond te stampen, samen in één film om te vechten
voor vrijheid en tegen mishandeling. Een film waar een duidelijke,
donkere visuele lijn in zit, waar sexy gemixt wordt met stoer, en hippe
muziek over zware actiescènes wordt gezet.
Het klinkt fantastisch, te mooi om waar te zijn zelfs. En nog maar eens
wordt bewezen dat het cliché klopt. Want welke goede bedoelingen
regisseur Zack Snyder ('300', 'Watchmen') ook gehad mag hebben, en welke
diepzinnige uitleg de actrices (zie interview) ook aan hun rol mogen
geven, 'Sucker Punch' kan nog het best omschreven worden als één grote
mislukking.
Het verhaal
Babydoll (Emily
Browning) wordt door haar vader in een gekkenhuis afgezet. Om aan de
harde waarheid te ontsnappen, creëert ze een fantastiewereld waar haar
nieuwe vriendinnen een belangrijke rol in spelen. Sweet Pea (Abbie
Cornish) is het voorzichtige moedertype, en de oudere zus van de wilde
durfal Rocket (Jena Malone), die ook Blondie (Vanessa Hudgens) en Amber
(Jamie Chung) meebrengt. Samen vechten ze voor vrijheid, tegen
onvoorstelbare vijanden, barrières opgeworpen door Blue (Oscar Isaac) en
de High Roller (Jon Hamm).
Opvallende visie
Dat
'Sucker Punch' een fantastische actiefilm zou worden, gericht op
plezier, vertier en mannen, was al duidelijk als je de trailer bekeek.
Ook duidelijk was dat Snyder een duidelijke visie had, een visie over
kleurgebruik, camerastandpunt en de soundtrack.
Visueel en
auditief valt er wel iets te zeggen voor 'Sucker Punch' en zeker de
manier waarop rocknummers op eclectische wijze gebruikt worden ter
versterking van de actiescènes.
Snyder kan niet wegsteken
geïnspireerd te zijn door videogames, en bij het bekijken van de film
had je wel eens de indruk in een game beland te zijn. Dat is
uiteindelijk het grootste plezier dat Snyder zijn film kon doen: dat
maakt dat de film grotendeels wegkomt met de absurditeit en
ongeloofwaardigheid.
Totale afwezigheid van visie
Er
is echter geen ontsnappen aan het pijnlijke gebrek aan coherentie,
opbouw en logica. De verhaallijn hangt met haken en ogen aaneen, zelfs
met tonnen goede wil zijn de actiescènes te ongeloofwaardig, er worden
aanzetten gegeven die niet worden waargemaakt (de dansscène!), terwijl
in andere scènes de gebeurtenissen zich in onwaarschijnlijk hoog tempo
opvolgen. Dialogen zijn nagenoeg afwezig, en als er iets gezegd wordt,
worden er vooral clichés gebraakt.
De veelbesproken 'vrouwelijke
strijdsters' zijn nauwelijks verhulde prostituees die vechten in hakken
en hotpants, in die mate dat zelfs een antifeminist zich vragen begint
te stellen. Babydoll kijkt bendrukt de camera in, terwijl haar blonde
haren zachtjes wapperen in de wind en haar lippen extra in de verf zijn
gezet. En dan overdrijven we nog geeneens.
Knipknip
Zelfs
als je niet veel verwacht van 'Sucker Punch' verlaat je de cinema met
het gevoel dat er veel tijd en geld is verspild. Snyder heeft wel veel
scènes moeten wegknippen, wat misschien deels de krakkemikkigheid
verklaart, maar daar heeft het publiek geen boodschap aan. Het is zijn
job als regisseur om het geheel presentabel en logisch te maken, en daar
is hij niet in geslaagd.
|
