Straks is Coldplay één van de topacts op Rock Werchter (en volgende
week al Pinkpop). Beetje vreemd eigenlijk, want de vijfde langspeler, de
opvolger van 'Viva la Vida or Death and All His Friends' komt er pas na
de zomer, en veel meer dan een snel uitgebrachte single, 'Every Tear is
a Waterfall', valt er momenteel niet te promoten. We gingen voor u naar
de première van de Coldplay-show anno 2011, op het compleet
uitgeregende Rock am Ring-festival op de Nurburgring in Duitsland.
Dat het Coldplay menens is om de nieuwe songs te testen op een groot
publiek blijkt al meteen met het openingsnummer 'Hurts like Heaven'. Het
is niet echt op safe spelen. Rock am Ring krijgt er ook al direct
vuurwerk bij, kwestie van de ambiance te zetten en wat monden te doen
openvallen. Maar de regen, die ondertussen met bakken uit de hemel valt,
helpt niet echt.
De keuze van
het tweede nummer in de set - eentje waar overigens nog volop aan
gesleuteld wordt, geeft de band zelf toe - is spot on. "Yellow" is een
live-favoriet, de perfecte meezinger ook. Coldplay heeft het nummer wat
versneld, en er is ook ruimte in gekomen voor een solo van Jonny
Buckland. Dat laatste is één van de opvallendste nieuwigheden aan het
Coldplay van 2011: meer ruimte voor gitaar, alles wat scherper en een
beetje stouter.
De timing van de acht
festivaloptredens van Coldplay maakt dat de set en de props half-half
zijn. Het magazijn met gimmicks uit de Viva La Vida-tour is nog niet
leeg en wie wil nu al die gekleurde papiersnippers wegkieperen? Die zijn
nog perfect bruikbaar om 'In My Place' kleur bij te zetten. Net als
'Yellow' krijgt deze Coldplay-klassieker een strakker muzikaal jasje
aangemeten. Het is nu de bas van Guy Berryman die het nummer voortstuwt,
alweer clever gedaan, en toch subtiel.
Het
vierde nummer in de set is opnieuw een primeur. 'Major Minus' staat op
de playlist geschreven. Het geeft opnieuw aan dat de opvolger van 'Viva
La Vida' een minder exotische, meer gitaargedreven plaat gaat worden. De
band heeft overigens de Sgt. Pepper-achtige outfits van de tour die
"Viva" ondersteunde weggegooid. Ook in dat departement is het back to
basics.
'Lost' verdrinkt aanvankelijk in een slordige geluidsmix,
een euvel dat wat later in de set wel vaker opduikt. Chris Martin maakt
een bruggetje met 'Singing in the Rain' - toepasselijk, want we zijn
ondertussen nat tot op onze botten - naar een bijna onherkenbaar
'Cemetries of Londen'. Net als 'God put a Smile upon Your Face'
overigens, ook helemaal door de molen gehaald. Coldplay heeft die
live-favorieten helemaal uit elkaar gehaald en opnieuw ineen gepuzzeld.
Het resultaat is, wel, fun.
Voor
'Violet Hill' en 'The Scientist' zijn ze daar nog niet aan toe geraakt.
Chris Martin vindt het nu tijd om een (terechte) sneer te geven aan het
sponsorcircus dat Rock am Ring is. U moet weten: de hele rechterkant,
eigenlijk het paddockgebouw, is een soort VIP-ruimte, van waaruit gasten
van sponsors en andere VIPS het festival droog, en ver van het gewone,
ticketkopende volk kunnen gadeslaan, het glas witte wijn in de hand.
"How are all you rich people doing up there?" vraagt Martin. "Having a
good time? Not getting wet?" Het levert hem een stormachtig applaus op
van de 65.000 doordrenkte sukkelaars die het jongste uur meer regen over
zich hebben gekregen dan wat er tot nu toe gevallen is dit jaar.
Een
cheap shot misschien, maar als iemand hem mag lossen, dan is het
Coldplay wel. Coldplay geeft nog steeds 10 procent van alles wat
het
verdient af voor goede doelen. En hoewel het allemaal showbizz blijft
uiteindelijk, en dit momenteel de duurste band is om te boeken op het
live-circuit, kunnen we er ons toch niet van ontdoen dat Coldplay een
groep is die door de jaren heen haar fans heeft gekoesterd.
Het
volgende 'Us against the World' illustreert het erg mooi. Dit
wondermooie nummer, en vooral het stukje waarin Martin duelleert met
Will Champion, wordt één van uw heerlijkste momenten, Rock
Werchter-gangers, dat kunnen we nu al met zekerheid stellen.
Waarop
Coldplay in een fenomenaal 'Politik' stormt, de meest dreigende versie
van die prachtsong ooit, en in combinatie met de bliksem die nu om de
twee seconden achter het podium de hemel oplicht, is dit pure magie. Het
moment waarop we beseffen dat dit nog steeds de beste festivalband van
het moment is, en, zelfs na meer dan tien jaar, één van de meest
relevante.
Coldplay heeft nog één nieuw nummer in petto, eentje
dat waarschijnlijk 'Charlie Brown' gaat heten. Net als het andere nieuwe
materiaal is het beter dan de vrijdag gereleaste single 'Every Tear is a
Waterfall'. De band eindigt met het beklijvende 'Life is for Living'
uit
het alweer elf jaar geleden uitgebrachte 'Parachutes'.
Het
verzopen publiek krijgt als cadeau nog meer en nog fellere regen. Dat
65.000 (voornamelijk) Duitsers dit doorstaan, is op zich al een wonder.
Iets wat Coldplay beseft, want een emotionele Chris Martin bedankt bij
het begin van het trio bisnummers uitvoerig zijn fans. 'Clocks' is
heroïsch en 'Fix You', moest er nog iets te bewijzen vallen, wel het is
bij deze gebeurd. En dan krijgen we een glimps van wat Coldplay gaat
doen in 2012, wanneer de vijfde full cd wereldwijd voor miljoenen mensen
zal gespeeld worden. Bij 'Every
Tear is A Waterfall' komen de
nieuwe, erg kleurrijke visuals uit de kast, met ondermeer een bijzonder
ingenieuze projectie van de band onder een Star Wars-achtig
laseroffensief dat er, door de regen, ongewild, nog mooier uitziet. Maar
hoe dat precies in elkaar zit moet
u zelf maar ontdekken op Rock
Werchter. Wie nog twijfels had, mag ze bij deze opbergen. Coldplay zal
er staan op zaterdag 2 juli. De band zal u wegblazen. (br.hln)
