Herman Brood - My Way
Klik op de foto om hem te beluisteren
Herman Brood (Zwolle, 5 november 1946 Amsterdam, 11 juli 2001) was een Nederlands zanger, kunstschilder, pianist, acteur en dichter. Brood onderscheidt zich door zijn herkenbare zangstem en muzikale diversiteit. Hij was de Nederlandse belichaming van het zogenaamde Seks, drugs en rock-'n-roll. Nadat verscheidene pogingen om af te kicken geen succes hadden gehad, sprong Brood als eeuwige vrijbuiter de dood tegemoet vanaf het dak van het Amsterdamse Hilton-hotel. In zijn binnenzak zat een briefje waarop stond: "maak er nog een groot feest van"
Brood kreeg zijn eerste pianolessen in 1959. Op school kon hij niet goed meekomen; het liefst zat hij wat op een piano te pingelen in het verlopen fabriekje van zijn vader. Brood ging in 1964 naar de Kunstacademie in Arnhem en richtte daar The Moans op. De band deed veel optredens voor Amerikaanse militairen in West-Duitsland en Brood kreeg wel eens een pilletje toegeschoven om wakker te blijven. Zo begon zijn verslaving. In 1967 stapte hij over naar Cuby and the Blizzards. Hij ontmoet dan de toenmalige Miss Groningen Tekie Buissink, met wie hij een kortstondige relatie had. Op 24 mei 1968 wordt hun zoon Marcel geboren. Toen de platenmaatschappij vernam dat hij drugs gebruikte, werd hij uit de band gezet. Er volgde een onduidelijke periode, waarin Brood regelmatig in de gevangenis belandde wegens inbraken en handel in drugs. Begin 1974 deed hij mee aan een Cuby and the Blizzardsreünie voor het VARA-televisieprogramma Nederpopzien. Vanaf dit moment pakte hij zijn muzikale carrière weer op. Hij speelde korte tijd in de Noord-Hollandse formatie Stud en nam een album op met onder andere Jan Akkerman onder de naam Flash & Dance Band. Vervolgens trad hij toe tot de band Vitesse, na het debuutalbum in 1975 verliet hij die weer.
In 1976 vond een cruciale ontmoeting plaats. Brood speelde mee in Cuby and the Blizzards, die voor korte tijd waren heropgericht, toen hij in café 't Pleintje in Winschoten de naald van zijn injectiespuit in een prullenmand liet vallen. De eigenaar van het café, Koos van Dijk, kwam binnen toen Brood in de prullenmand op zoek was naar zijn naald. In plaats van Brood buiten de deur te zetten, keerde Van Dijk de prullenmand om en zocht ijverig mee. Vanaf dat moment trad Van Dijk op als Broods manager; hij zou dit blijven tot Broods dood in 2001.
In 1985 trad hij in het huwelijk met Xandra Jansen, samen hadden ze twee kinderen, Lola (1985) en Holly (1994) en een aangenomen dochter Brenda (1979). Zijn dochter Holly zong in Kinderen voor Kinderen (2006) en Kinderen Zingen Met Sterren (2008).
In de jaren daarna waaierde zijn carrière uit. Brood acteerde in een toneelstuk en een speelfilm, maar vooral in zijn eigen leven. Ook werd hij steeds actiever als schilder. Hij werkte op groot formaat en met felle kleuren, waarbij zijn werk stond in de traditie van Cobra. De keuze voor primaire kleuren kwam grotendeels voort uit noodzaak, omdat hij kleurenblind was. Vaak bracht hij met zwarte verf letters aan op zijn werk. De handtekening brood vormt veelal een opvallend onderdeel van het schilderij. Ondanks het kleurgebruik hebben de schilderijen een wat trieste uitstraling. Brood bleef daarnaast actief in de muziek, maar zijn albums uit deze periode haalden niet meer het niveau van Shpritsz. Beroemd werd hij met zijn openlijke uitspraken in de pers over seks en drugsgebruik. Hij genoot van alle aandacht en werd de bekendste harddrugsgebruiker in Nederland; de nationale knuffeljunk.
Door het gebruik van alle genotsmiddelen was tegen 2001 zijn lichaam geheel uitgeleefd. Pogingen om af te kicken hadden geen succes. Toen het leek alsof hij nog maar een paar maanden te leven had, nam Brood zelf het heft in handen en pleegde zelfmoord. Op 11 juli 2001 sprong hij van het Amsterdamse Hilton-hotel met in zijn binnenzak een briefje waarop stond: "maak er nog een groot feest van"
|
