Jef Geeraerts (85) is overleden

De Vlaamse schrijver Jef Geeraerts, bekend van de 'Gangreen'-cyclus, is overleden. Hij werd 85. Dat heeft zijn dochter Ilse vanmiddag laten weten. Geeraerts verbleef in het UZ Gent en overleed daar aan een hartaanval.

Jef Geeraerts werd op 23 februari 1930 geboren in Antwerpen. In de jaren 50 trok hij naar toenmalig Belgisch-Congo. Zijn tijd in Congo zou een belangrijke rol spelen in zijn boeken. In 1968 verscheen 'Black Venus', het eerste boek van zijn bekende 'Gangreen'-reeks. Het boek veroorzaakte heel wat deining in het katholieke Vlaanderen omwille van zijn expliciete inhoud. Tegenstanders zagen het werk, over zijn hunker naar Congo en liefde voor de zwarte vrouw, als racistisch of pornografisch.

Het boek leverde hem wel de driejaarlijkse Staatsprijs voor verhalend proza (in 1969) op. Het vierde en laatste Gangreenboek ('Het Zevende Zegel') verscheen in 1977.

De schrijver verklaarde daarna klaar te zijn met het onderwerp en kwam daarop verrassend met een thriller op de proppen: 'Kodak .58' (1979). Geeraerts ging zich daarna met succes specialiseren in misdaadromans, vaak met het politieduo Vincke en Verstuyft in de hoofdrol. 'De Zaak Alzheimer' uit 1985 werd in 2003 verfilmd door Erik Van Looy. Jan Decleir kroop daar in de huid van huurmoordenaar die aan Alzheimer lijdt. Ook 'Dossier K.' uit 2002 werd verfilmd, dit keer door Jan Verheyen.

Naast de Gangreenreeks, behoren ook 'Dood in Bourgondië' (1976), 'Diamant' (1982), 'De Zaak Alzheimer' (1986) en 'De PG' (1998) tot zijn meest bekende werken. Onderwerpen als de natuur, jagen, vreemde culturen, erotiek, corruptie, de invloed van Opus Dei en de 'CVP-staat' treden als rode draad in zijn boeken op. Naast de Staatsprijs won Geeraerts onder andere ook de de Arkprijs voor het Vrije Woord. Het laatste boek van Geeraerts, de roman 'Muziek en emotie', verscheen in 2009.

De laatste jaren leefde hij teruggetrokken in Baarle Drongen, een deelgemeente van Gent. In een interview vorige week aan Humo, zei Geeraerts nog dat "het enige wat hem nu nog restte de dood was". "Nu rest mij alleen nog de dood. Je kan niet blijven leven, hé, de datum nadert", klonk het.(br.hln)