Haar grootmoeder, haar moeder, haar geadopteerde zoon: de vrouw uit Harlem verloor ze alledrie. Ze wijt het niet aan haar enorme verdriet maar geleidelijk aan werd ze extreem zwaarlijvig. Ze kon plots in september vorig jaar haar benen niet meer bewegen, laat staan stappen. Vrijdag belde ze dan zelf de hulpdiensten.

Om haar in het ziekenhuis te krijgen moest de brandweer van New York gebruik maken van een kraan, die haar in een soort van net uit het raam van haar appartement op de tweede verdieping kon hijsen. Het was de eerste keer dat ze haar appartement uitkwam op een jaar tijd. Eerst probeerde de brandweer haar door de deur te krijgen, die ze ook helemaal afbraken, maar dat lukte niet.

"Toch 1 maand extra met mijn zoon na 9/11"
"Dit is mijn leven, geen show", snikt ze in de New York Post vanop haar ziekenbed. "Ik wil leven. Daarom ben ik nu hier in het ziekenhuis. Ik wil écht beter worden. Gewicht verliezen, oefeningen doen. Het is beangstigend dat je zo veel kan bijkomen." Het publiek dat de operatie met de kraan had gezien en was beginnen applaudisseren toen Bowman uit de raam werd gehesen, deed haar pijn. "Alsof het een spektakel was, als in een circus." Maar er was ook een positieve kant: "De zon weer op mijn gezicht, dat voelde nooit zo goed aan."

Ze vertelt aan de New York Post ook over haar enige zoon., die ze in oktober 2001 verloor toen hij amper 19 was. Hij kwam om in een verkeersongeval met zijn motor. Hij werkte als bewakingsagent in het WTC, maar moest toevallig niet werken op 11 september 2001. "Hij had daagst tevoren een dubbele shift gedraaid en was daarom op 11 september vrij", herinnert Bowman zich. "Zo kreeg ik tenminste toch een maand langer met hem." (br.hln)