Gigantische mijn slokt stad van 400 jaar langzaam op

Ooit werd met de 'Weelderige Stad' Cerro de Pasco in Peru bedoeld. De 400 jaar oude mijnstad, heel rijk aan mineralen, ligt op 4,3 kilometer hoogte in het Andesgebergte en is daarmee een van de hoogste ter wereld. Maar: de zo florerende mijnbouw heeft letterlijk een gigantisch gat geslagen in het gebied, dat daardoor langzaam wordt opgeslokt. En de sterk vervuilende mijnput vergiftigt de bevolking. De dagmijnbouw (open-pitmijnbouw) in het hartje van Cerro de Pasco begon in 1956. De ontginning van ertsen breidde alsmaar uit, met catastrofale gevolgen. Inwoners moesten naar geïmproviseerde woongebieden verhuizen, zonder sanitaire voorzieningen. Of ze bleven, met alle gezondheidsrisico's vandien.

"Het centrum had ooit buitenlandse consulaten en historische woningen", klaagt politica Gloria Ramos Prudencio bij National Geographic. "Jarenlang waren we de tweede belangrijkste stad van Peru. De pit heeft ons alles ontnomen. Vandaag vallen zelfs de buurten die in 1960 moesten wijken voor de mijn erin."

De mijnput is inmiddels 1,6 kilometer breed en 400 meter diep. Errond ligt niemandsland, met verlaten huizen. 85 procent van de huizen die er nu nog zijn, is onbewoonbaar wegens het risico op gezondheidsproblemen. Vandaag worden er zink en lood ontgonnen. Cerro de Pasco is daardoor een van de zwaarste met lood vervuilde gebieden ter wereld. Negen op tien kinderen hebben verhoogde bloedwaarden van een van de veertien zware metalen, zoals lood, cadmium en arsenicum.

In 2008 besliste de regering om iets aan de situatie te doen en op zoek te gaan naar alternatieven. Maar de financieringskwestie maakt dat alles nog altijd in een impasse zit. 30 procent van de oorspronkelijke bevolking trok door de vervuiling weg naar andere steden.

In de jaren 80 kwam de overheid ook al op de proppen met een nieuwe woonwijk 25 kilometer verder. Kostprijs: 40 miljoen dollar. Maar het was geen succes: slechts weinigen waren bereid te verhuizen.

Volcan kocht de mijn in 1999 en kreeg sindsdien de ene boete voor milieuvervuiling na de andere. Maar het schuift de verantwoordelijkheid voor een relocatie van de hele stad door naar de overheid. (br.hln)