Tragisch auto-ongeval Louis Neefs vandaag exact 35 jaar geleden
Vlaanderen had zijn eigen Frank Sinatra: Louis Neefs. De meest intimistische Nederlandstalige mannenstem ooit klinkt inmiddels alweer 35 jaar over andere velden dan de Vlaamse. En gelukkig nog op zijn vele langspeelplaten. Vinyl warm aanbevolen: dat zit de Kempische bariton een pak knusser dan die koele mp3's.
Kerstdag 1980 is zo een van die dagen waarvan heel wat mensen zich nog altijd herinneren waar ze precies waren. Aan de kerstdis vaak, uiteraard, toen het tragische nieuws niet via de smartphone maar via de radio als een stomp in de volle maag binnenliep. "Bij een zwaar verkeersongeval op de ring van Lier zijn de Vlaamse zanger Louis Neefs en zijn vrouw Liliane omgekomen. Hun 15-jarige zoon Günther raakte levensgevaarlijk gewond; hun andere zoon, Ludwig (18), was op skivakantie." In menige huiskamer hoefde het dessert niet meer.
Gekke dansbeweging
Louis Neefs werd amper 43. De charismatische troubadour en tv-presentator had aan het abrupte einde van zijn carrière wel al onder meer twee zevende plaatsen op het Eurovisiesongfestival op zak. Die tweede keer in Madrid, zou hij voorzeker met 'Jennifer Jennings' de laureaat geweest zijn, had de twintiger toen - in het jaar 1969 - zijn voor die tijd ongeziene, gewaagde maar iets té frivole dansmove met de armen achterwege gelaten. Dat soort gekleurde herinneringen borrelden op, daar aan de familietafel.
Kerst. Dat betekende voor ons gezin twee keer langs die fatale onheilsplek in Lier passeren, op weg náár en ván ons jaarlijkse kerstfeest in de voorkempen. We zouden de afgelopen 35 jaar nog ontelbare keren over dat vermaledijde kruispunt aan de GB (later Carrefour) bollen. Zelden zonder aan dat vreselijke ongeval van 1980 te denken.
Geen dertien in een dozijn
Louis Neefs leerde ons op jonge leeftijd ook het verschil kennen tussen 'letterlijk' en 'figuurlijk'. In 'Aan het strand van Oostende' zong hij: 'Want de dag begon doodgewoon als altijd, als dertien in een dozijn'. Het kostte ons een punt op de rekentest in het tweede leerjaar. We hadden dat dozijn een eenheid te hoog ingeschat, met dank dus aan de bij ons grijs gedraaide Louis.
Wie vandaag Louis Neefs zegt, roept ook het hilarische tv-fragment uit Echo op, waarin vier Aarschotse stadsarbeiders op hun dooie gemak een kasseiweg aanleggen. In het bijhorende muziekje horen we 'Wat een leven', met de sindsdien beroemde slagzin: "Als ik ooit eens vijf minuten tijd heb".
Actueel
Hij schreef ze niet zelf, maar Louis Neefs wist de vaak nostalgische gevoelsnummers er perfect uit te kiezen. Een (klein)kunst op zich. Het lijstje met beklijvende pareltjes is lang: 'Mijn vriend Benjamin', 'Margrietje', 'Annelies uit Sas van Gent', 'Aan het strand van Oostende', 'Zondagmiddag Lilian', 'Martine', 'Oh oh, ik heb zorgen', 'Laat ons een bloem'...
Dat laatste, uit 1970 (!), is actueler dan ooit: "Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is // laat ons een boom en het zicht op de zee // vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is // de wereld die moet nog een eeuwigheid mee". Een eeuwigheid... Graag met als soundtrack de onovertroffen stem van de tijdloze bard uit Gierle (br.hln)
|
