Brusselse verdwaalt vijf dagen in Australische outback en doet wat nooit iemand deed: overleven

Het leest als een onwaarschijnlijk spannend avonturenverhaal en dat was het ook. Al kan ze het zelf wel relativeren. De Brusselse Véronique Biunkens (41) raakte tijdens een wandeling in de Australische outback verdwaald en deed dan wat geen Australiër ooit voor mogelijk hield. Ze overleefde vijf dagen lang zonder voedsel en bij hoge temperaturen en ze weerstond aan alle uitdagingen van de veeleisende outback.

"Dankzij yoga, én op mijn CV staat dat ik een creatieve probleemoplosser ben. Zelf heb ik er nauwelijks bij stilgestaan dat het om een verhaal op leven en dood ging. Pas toen ik gered werd, besefte ik het. Ook al omdat ik toen overvallen werd door televisieploegen en omdat reddingswerkers met me op de foto wilden", lacht Véronique als ze haar verhaal doet aan een collega van Radio 1.

"Allemaal niet zo dramatisch"
"En in mijn ogen was het ook allemaal niet zo dramatisch", luidt het relativerend. Véronique die sinds eind november in de Sakya Buddhist Academy in Buchan verblijft, raakte verdwaald tijdens een wandeling en wachtte aan een riviertje tot ze haar zouden terugvinden. "Ik zat aan een stroom en dacht dat ik daar nog wel water kon drinken. Ik ging er gewoon blijven wachten tot iemand mij zou vinden. Ik dacht ook dat het wel redelijk snel zou gebeuren toen ze merkten dat ik weg was. Het is pas toen ik mensen hoorde zeggen dat het een zaak was op leven en dood dat ik het allemaal besef. Ook pas toen mensen mij huilend in de armen vielen, drong het door hoe erg dat het wel was..."

"Hoe ik verdwaalde? Ik had een vrij korte wandeling gemaakt op een oude bushtrack. Ze hadden me wel gezegd dat het pad niet meer onderhouden was maar dat ik gewoon naar beneden moest lopen en dat ik dan zou uitkomen bij een rivier. Er zouden ook wel slangen zitten en toen maakte ik me de bedenking dat het echt geen goed idee was om het pad tussen hoge varens te blijven volgen omdat ik gebeten kon worden. Dus heb ik rechtsomkeer gemaakt en blijkbaar heb ik toen de verkeerde heuvel terug naar huis genomen. Uiteindelijk ben ik dan toch bij die stroom gekomen en dacht ik dat ik het best bij het water kon blijven zitten en niet verder meer de wildernis in te lopen. Ik ging er gewoon wachten tot iemand me er zou vinden. Maar ik ben hier op retrait en iedereen volgt hier zijn eigen programma, dus wist ik dat het nog wel drie dagen zou duren voor ze me zouden vinden."

Overleven op water en yoga
Overleven deed ze op water. "Ja, ik zat aan een klein riviertje en Australië is nog een van de weinige plekken op aarde waar het zo puur is dat je hier nog water uit de rivier kunt drinken. Het was heel lekker water!" Intussen heeft ze nog geen contact gehad met haar familie. "Mijn mama zit nu in Vietnam en ik durf haar eigenlijk niet te bellen omdat ik denk dat die gewoon onmiddellijk op een vliegtuig springt en naar hier komt."

"Ja, ik heb wel even gedacht dat het een zaak op leven en dood was, want ik zat daar dan en ik ben maar een gewoon meiske uit Brussel... Toen ik opnieuw terecht was, zag ik dan plots die twintig reddingswerkers samen met mij op de foto staan. En iedereen wou ook dat ik met een helikopter naar het ziekenhuis zou gaan, maar ik was volledig gezond en pas achteraf hoorde ik van de media hier dat nooit iemand zoiets overleefd heeft en ik ben gewoon kerngezond", lacht Veronique. "Dus ja, lang leve yoga en lang leve gezond eten! Absoluut, yoga heeft me erdoor geholpen, alléén yoga. Ik was projectmanager en ik wil nu graag yogalerares worden. Op mijn CV staat dat ik een 'creatieve probleemoplosser' ben, dat in combinatie met het onderdrukken van angst door yoga heeft ervoor gezorgd dat ik het gehaald heb."

Hutje gebouwd
Geslapen heeft ze in een hutje. "Dat had ik gebouwd met boomstronken die er lagen en onder die boomstronken heb ik een soort bed gemaakt van takjes en mos. Ik heb ook gewoon alle blaadjes weggedaan om geen slangen aan te trekken." Gelukkig heeft ze die reptielen niet ontmoet. "Neen, alleen maar met mooie vogels, kangoeroes én een watersalamander mààr geen slangen."

Véronique is nog in Victoria maar of ze morgen opnieuw een wandeling maakt, weet ze nog niet zeker. "Euh, waarschijnlijk ga ik morgen een totale emotionele breakdown hebben maar nu voel ik me nog heel goed, ja", lacht ze. "Ook al omdat ik echt wel veel aan yoga doe en voor zo'n sessie doe ik dan retraits waarbij ik eigenlijk niet veel eet en daar word ik ook heel rustig van. Ook het in de natuur zijn en de focus op de gedachte dat ze me komen halen, heeft ervoor gezorgd dat ik me niet heb laten gaan. Maar dat kan morgen wel gebeuren...", besluit ze haar onwaarschijnlijke avontuur. (br.hln)