"Ik heb me nog nooit zo sexy en vrouwelijk gevoeld." Zo reageert Rose Geil tegenwoordig op haar stoere look, mét baard.
De vrouw uit Oregon was amper dertien jaar oud toen de eerste haartjes op ongewenste plekken begonnen te groeien: van de bakkebaarden tot op de kin, de bovenlip en de wangen. Al snel besefte ze dat ze zich elke dag zou moeten scheren, een ritueel dat ze meer dan twintig jaar volgehouden heeft. Toen bleek dat zelfs dure laserontharingen geen soelaas boden, liet ze alles maar groeien. Het bleek de beste beslissing van haar leven. "Nu ik mijn baard laat staan, heb ik een pak meer zelfvertrouwen", klinkt het. "Ik voel me mooi, iets wat ik vroeger nooit ervaren heb. Ik voel me perfect in mijn vel."
De onorthodoxe situatie zorgde voor een rem op haar sociale leven. Eens overnachten bij een vriendin zat er bijvoorbeeld niet in, vanwege de stoppels op haar gezicht. "Ik was een beetje het buitenbeentje op school. Ik paste nergens bij en droeg ook niet de juiste kleren of make-up. Het was vermoeiend om die baardgroei voor iedereen verborgen te houden. De emotionele impact snapte ik pas toen ik ouder was. Op het moment zelf dacht ik dat de angsten die ik had normaal waren voor een tiener."
Op een zaterdagochtend was Rose zich toch eens vergeten scheren en dat was haar moeder niet ontgaan. In plaats van haar dochter te steunen, werd het onderwerp echter angstvallig vermeden. "Mijn ouders wisten niet hoe ze er moesten mee omgaan. Mijn ma zei vluchtig dat ik moest stoppen met scheren, maar dat was uiteraard geen optie. Een dokter schreef me een anticonceptiepil en andere geneesmiddelen voor, maar die hielpen niet echt."
Een officiële diagnose heeft Rose nooit gekregen, ze vermoedt dat de oorzaak moet gezocht worden in een combinatie van slechte genen en het polycysteus-ovariumsyndroom (waarbij eierstokken te veel mannelijk hormoon aanmaken; nvdr). Relaties bleken al helemaal een ramp. "Mijn lichaamshaar aan een vriendje tonen was natuurlijk altijd een heel lastig moment. Gelukkig toonden de meeste partners begrip. Het probleem lag bij mij: ik maakte me te veel zorgen en vreesde natuurlijk dat ik afgewezen zou worden."
Naarmate de tijd verstreek, besefte Rose dat zijzelf haar grootste vijand was. Altijd maar weer dat scheren, al die periodes waarin ze haar huis niet uit durfde,... Het was genoeg geweest. Acht maanden geleden dumpte ze haar scheermachine voorgoed. "Ik was emotioneel lamgeslagen door telkens mijn baard te proberen verbergen, ik voelde me ellendig. Mijn baard laten staan en elke dag zien groeien, was een ongelooflijke ervaring. In het begin was het lastig omdat het kriebelde en er akelig uitzag. Ik onderdrukte gelukkig de drang om te beginnen scheren."
Na zes weken stond er een indrukwekkend exemplaar waar Rose apetrots op was. "Al mijn vrienden en familieleden steunen mij nu, ze hebben geen idee hoe ik er vroeger van afgezien heb. Op straat durven mensen hun hoofd wel eens draaien, maar de reacties zijn ofwel positief ofwel neutraal. Sommige mensen zijn me de hand komen schudden, benadrukten hoe dapper ze me vonden en noemden me zelfs een inspiratiebron."
De meeste reacties kreeg Rose echter via haar Instagramprofiel. "Er zit van alles tussen: huwelijksaanzoeken, schunnige foto's maar ook mensen die bijvoorbeeld mijn vliegtuigticket willen betalen om hen een bezoek te brengen. Sommigen vragen zelfs of ik mijn foto's niet wil verkopen. En waarom niet? Ik schaam me niet voor mijn lichaam en ik maak mensen graag blij."
Die baard scheert ze nu nooit meer af, zweert Rose. En de coltruien mogen ook in de vuilbak, tijd voor rokjes en laag uitgesneden topjes. "Ik voel me absoluut sexy, sensueel en vrouwelijker. Dat heeft niet zozeer met mijn uiterlijk te maken, maar met mijn ingesteldheid. Ik geef mezelf de vrijheid om te zijn wie ik ben. Eindelijk heb ik aanvaard wie ik echt ben." (br.hln)
