"Voor depressie mag je je nóóit schamen"

De Rode Neuzenactie, die focust op psychische problemen bij jongeren, schuift een opmerkelijk gezicht naar voor. Geen kind, geen tiener, wél een mama. Jelske Grymonprez, 27, dankt dat aan een bericht op haar blog. Openhartig vertelt ze daarin hoe een depressie haar jeugd tekende. Maar ook: hoe therapie haar redde.

Een keurig rijhuisje in Deerlijk. Hier wonen Jelske, haar vriend en hun dochtertje van bijna één. Alles in dit nest straalt pril gezinsgeluk uit. De dikke, gezellige poes op het wollige tapijt. Het geboortekaartje van Isaura op het rekje aan de muur. De vrolijke wigwam in de hoek van de woonkamer, die de peuter sinds een tijdje gebruikt als uitvalsbasis voor haar eerste stapjes. En tóch is dit ook de plek waar Jelske - nochtans een heel blije mama - de afgelopen maand vaak een traan wegpinkte, laptop op schoot, als ze weer eens bezig was aan dat verdomde blogbericht over haar hele moeilijke jeugd, waarvan ze al een jaar voelde dat het ooit eens geboren moest worden. Elke dag verdween het weer in de map 'concepten'. Tot Jelske vorige week al haar moed bijeen raapte en het postte op haar mamablog theperksofbeingamom. Sindsdien blijven de reacties maar binnenlopen. Overal wordt haar bericht gedeeld, en zelfs de Rode Neuzenactie kwam aankloppen omdat geen duizend verkochte neuzen ooit méér kunnen sensibliseren dan één enkel authentiek menselijk verhaal dat kan. (br.hln)