"Mannen verwachten dat vrouwen alle beslissingen nemen"
In 2020 zullen vrouwen definitief het roer hebben overgenomen als
drijvende kracht van de wereldeconomie. Nu al beslissen in 80 procent
van de gezinnen moeder de vrouw over de boodschappen en 94 procent over
de binnenhuisdecoraties. In de helft van de gezinnen heeft manlief
niets te zeggen in de financiën, de aankoop van een huis, wat ze zullen
doen in het weekend of naar welk programma ze kijken op televisie.
Is het waar dat vrouwen van vandaag eigenlijk alles beslissen? Dat
mannen niet echt bijdragen tot de verantwoordelijkheid? En aan wie ligt
dat dan: aan de mannen, die geen mening hebben, zich laten doen of
kiezen voor het gemak? Of aan de vrouwen, die niets uit handen kunnen
geven, te ongeduldig om te wachten op zijn beslissing of uit
verantwoordelijkheid alles naar zich toe trekken?
De strijd
Beslissingen
nemen in een relatie is niet altijd gemakkelijk. Bij de keuze van het
diner of een vakantie geeft een partij al eens gemakkelijk toe, maar
als het gaat over welk huis je koopt (en waar), hoeveel kinderen je wil
(en wanneer) en de grootte van je huwelijksfeest, dan komt de echte
strijd in een koppel naar boven. Wie weet wat hij/zij wil kan botsen
met een partner die iets helemaal anders wil. Wie wint die strijd?
Steeds vaker de vrouwen, zo blijkt.
Lust of last?
Sommigen
zien er een vooruitgang in: vrouwen aan de macht, vrouwen beslissen,
vrouwen leiden. Anderen denken vooral aan de lasten: "Waarom zou een
vrouw de last en verantwoordelijkheid van élke beslissing moeten
dragen, of ze nu groot, klein of petieterig zijn? Als we streven naar
gelijkwaardigheid, zou die er dan niet moeten zijn in elk aspect van
het leven?" argumenteert journaliste Lucy Taylor.
Lange lijst
Om
nog maar te zwijgen over de lijst verantwoordelijkheden die voor
vrouwen steeds langer wordt. Hip kapsel, toffe schoenen, moderne
handtas, verantwoorde auto, goede job, leuke kinderen, sexy echtgenote,
eersteklas kokkin, grondige kuisvrouw én alle beslissingen nemen daar
bovenop.
Wat doen vrouwen eigenlijk niet? Is het dan een
wonder dat vrouwen het niet zien zitten een gezin te starten? Dat ze
moe zijn, depressief worden, een burn out krijgen?
Waarom?
En
waarom laten mannen dat toe? Is dat historisch gegroeid, toen mannen
gingen werken en vrouwen het huishouden bestierden? Steken mannen
zoveel energie in hun werk, dat ze geen meer over hebben voor 'lastige'
beslissingen thuis? Of steken mannen meer energie in hun werk omdat ze
niet mogen thuis? Of geven ze toe voor de lieve vrede? Of uit pure
liefde, omdat ze willen dat vrouwlief alles krijgt wat ze wil?
Veilig
Sommige
experten geloven dat dit soort relaties de mannen 'die onder de sloef
liggen' een veilig en bemoederd gevoel geven. Of dat zo is, valt af te
wachten, maar zeker lijkt in alle geval wel dat de meerderheid van de
mannen zich onderwerpt aan zijn vrouw.
Een deel van de vrouwen
juicht dat toe, zo krijgen zij altijd hun zin. Een andere deel wil
gillend wegrennen van deze 'mannen zonder ruggengraat'. Niet dat deze
vrouwen hun beslissingsmacht volledig uit handen willen geven, maar
beslissingen nemen zou volgens hen minstens een gedeelde last moeten
zijn.
Veel blala
"Is dat niet een
noodzakelijk onderdeel van een goede relatie? De meeste koppels zeggen
wel dat ze beslissingen samen nemen in overleg en elkaar als gelijken
behandelen, want dat hoort zo in een moderne relatie. Maar dat zelden
maar echt het geval."
Onafhankelijkheid opgeven
Een
koppel vormen is dan ook niet gemakkelijk. "We zien onszelf als
individuen, met een gevoel van eigenheid, identiteit, autonomie en
onafhankelijkheid. In een relatie moet je een deel daarvan opgeven of
aanpassen, en dat is niet voor iedereen gemakkelijk. Idealiter wordt
het evenwicht bewaard, en is er geen dominante of onderworpen partner.
Maar in het echte leven is dat anders. Wat geen probleem is, als beide
partners dat willen. Maar het wordt een probleem zodra een of beide
partner hun rol beginnen te haten", aldus een relatietherapeut.
Controle hebben
"Het
is waar dat het leven gemakkelijker is als iemand anders de
beslissingen voor jou neemt. Maar wat begint bij het avondeten of het
broodbeleg, eindigt bij de namen van je kinderen, je huis en
uiteindelijk je leven.
Wil niet iedereen tot op zekere hoogte
controle hebben over zijn of haar leven? Of tenminste het gevoel hebben
dat ze controle hebben? Daarom is gelijkheid en evenwicht in een
relatie het streven waard. Vrouwen moeten hun mannen niet bemoederen,
het zijn mannen, geen baby's. En als hij weigert een beslissing te
nemen, loop dan maar gillend weg!" concludeert Lucy Taylor.
