athea

Axelle Red, pseudoniem van Fabienne Demal (Hasselt, 15 februari 1968) is een Vlaamse zangeres die ook in Frankrijk grote populariteit geniet. Ze zingt onder andere in het Frans, Engels, Spaans en Nederlands.

Axelle Red is geboren in de Belgische provincie Limburg. Haar vader, Roland Demal, is advocaat en gemeenteraadslid in Hasselt voor de Vlaamse liberale partij Open-VLD.[1]

Geëngageerd artieste, militante humaniste, afgestudeerd als juriste aan de VUB in 1993, in dat jaar komt ook het eerst album Sans Plus Attendre uit dat onmiddellijk de doorbraak betekent in Frankrijk, Zwitserland, Canada en België. (alleen in België al meer dan 200.000 stuks verkocht)

Indrukwekkend is haar soulplaat A Tâtons die ze in 1996 in Memphis opnam met legendarische muzikanten van het Stax label onder wie Steve Cropper en Isaac Hayes. Axelle krijgt er een IFPI platinum award voor (meer dan 1 miljoen stuks verkocht) en een jaar later staat ze voor het eerst in de Parijse Olympia.

Sinds 1997 komt Axelle als ambassadrice van United Nations Childrens Fund (Unicef) op voor de rechten van kinderen en vrouwen in oorlogsgebieden en ontwikkelingslanden. Hetzelfde jaar zet ze zich in voor de Ottawa-conventie tegen landmijnen en komt ze in Haïti in contact met kinderen die zonder proces in erbarmelijke omstandigheden waren opgesloten in gevangenissen.

In 1998 trouwt Axelle, zingt met Youssou N'Dour voor een paar miljard televisiekijkers de officiële hymne La Cour des Grands op de openingsceremonie van de wereldbeker voetbal in de Stade de France in Parijs, 7 maand zwanger van haar eerste dochtertje Janelle laat ze zich voor haar aan Soul en Rhythm & Blues gewijde show The Soul of Axelle Red (2 memorabele concerten in het Antwerpse Sportpaleis en het Parijse Palais des Congrès) omringen door haar helden Wilson Pickett, Sam Moore, Eddy Floyd, Percy Sledge en Ann Peebles. Axelle is een van de mensen die haar schouders zet onder het grote benefietconcert van Amnesty International in Parijs maar mag er van de dokter, 7 maanden zwanger, zelf niet meer optreden. Datzelfde jaar brengt ze ook haar Spaanse album Con Solo Pensarlo uit.

In 1999 krijgt Axelle in Frankrijk de belangrijkste onderscheiding in de muziek, de Victoire de la Musique voor vrouwelijke artieste van het jaar en verschijnt haar derde studioalbum, het volledig zelf geschreven en geproduceerde Toujours Moi dat haar succes bevestigt met meer dan 800.000 verkochte albums. Ze trekt opnieuw naar Azië waar ze als student al veel reisde. In Laos, één van de armste Aziatische landen, in Thailand en Cambodia ontmoet ze vrouwen en kinderen die gebukt gaan onder geweld, discriminatie , prostitutie en armoede. Axelles woorden van toen zinderen nog na. Was ik of mijn dochter hier geboren dan zouden we vandaag niet meer in leven zijn.

Na meer dan 400 concerten wordt in 2000 tijdens verschillende etapes van een franse tournee een eerste liveplaat Alive met dvd opgenomen.

In 2002 komt het vierde studioalbum Face A/Face B uit. De titel verwijst naar de vinylplaten fast and slow uit de jaren 60 (een snelle kant voor dans en de andere voor slows) een co-productie met Al Stone (o.a. producer van Jamiroquai, Björk,) de themas van Axelle zijn zeer geëngageerd : extremisme, antiglobalisme, antipersoonsmijnen, kindsoldaten, drugs. Het gevolg van de vele ontmoetingen : Axelle keert terug naar Cambodja in het kader van de campagne tegen antipersoonsmijnen, belandt in de Mexicaanse staat Chiapas midden in een betoging van de Zapatistas voor de rechten van de oorspronkelijke bevolking en bezoekt in Vietnam een project van Handicap International.

In 2003 wordt haar tweede dochter Gloria geboren en verschijnt een cd-box met 3 cds waarop talrijke onuitgegeven nummers zoals duetten met Charles Aznavour, Francis Cabrel, Stephan Eicher, Sylvie Vartan, Arno en Tom Barman. Het duet met Renaud Manhattan-Kaboul wordt het meest gedraaide nummer in Frankrijk, er worden meer dan 800.000 singles van verkocht en Axelle en Renaud krijgen een NRJ music award op de Midem in Cannes.

Nadat ze in juni 2004 in Congo op de vlucht moest voor de onlusten voert Axelle in juli van dat jaar in Niger met Unicef campagne tegen vrouwenbesnijdenissen en kindhuwelijken. French Soul, een eerste Best Of verschijnt met twee onuitgegeven songs I Have A Dream-Jai Fait Un Rêve, een eerbetoon aan Martin Luther King. Axelle regisseert de twee videos. Zwanger van een derde dochter Billie eindigt ze het jaar met een blitsbezoek aan Sri Lanka met Unicef hulpgoederen voor de door de tsunami getroffen bevolking.

In 2005 trekt Axelle naar het noorden van Senegal voor de campagne Make noise till Hong Kong van de Franse Oxfam/Agir Ici. Ze pleit er voor eerlijke handelsprijzen. In mei neemt ze in Genève samen met Peter Gabriel en Youssou NDour deel aan het concert naar aanleiding van de 60e verjaardag van de Verenigde Naties en bedankt Kofi Annan Axelle voor haar humanitaire inzet bij de verschillende NGOs. Ze is samen met Bob Geldof woordvoerster voor Live 8 in France en treedt op 2 juli 2005 aan het kasteel van Versailles op voor 200.000 mensen tijdens het benefietconcert. Op de Europese top vraagt Axelle offcicieel aan Barroso, voorzitter van de Europese Commissie, het budget te verhogen voor de ontwikkeling van de Derdewereldlanden.

In 2006 verschijnt Jardin Secret, het vijfde studioalbum van Axelle en het is een verhaal van hoop, optimisme en positief denken. Een vlucht in een persoonlijke utopische wereld als reactie op de zwartgalligeheid in de wereld. De opnames gebeuren in de legendarische Royal studios van Willie Mitchell in Memphis (waar Al Green en Ann Peebles al hun platen opnamen) In september 2006 ontvangt Axelle van de Franse minister van cultuur Renaud Donnedieu de Vabres de hoogste artistieke onderscheiding en wordt Chevalier dans lOrdre des Arts et des Lettres. Ze neemt deel aan de politiek gemanipuleerde 0110 concerten tegen onverdraagzaamheid en racisme in Antwerpen en Brussel.

In mei 2008 kent de Universiteit van Hasselt Axelle de eretitel toe van Doctor Honoris Causa omwille van sociaal engagement als artieste en mensenrechtenaktiviste. Naar aanleiding van de internationale vrouwendag is Axelle gastspreker op de Raad van Europa tijdens een debat over domestic violence. Ze schrijft haar eerste Engelstalige album Sisters & Empathy en neemt het op met haar vaste muzikanten Michael Toles en Lester Snell uit Memphis en Jeff Anderson en Damon Duewhite uit New York maar deze keer ook met de hulp van Mauro Pawlowski, Tom Barman, Jeffrey Burton en Steven Debruyn.

Axelle Red is sinds enkele jaren getrouwd met Filip Vanes en samen hebben ze drie dochters: Janelle (21 januari 1999), Gloria (24 juni 2003) en Billie (15 april 2005). Filip Vanes is de manager van o.a. de bekende popformatie "Hooverphonic".

Axelle Red - Sensualite