Colombiaanse ziet al haar kinderen aftakelen door
Alzheimer
Een 82-jarige vrouw uit Colombia vult haar dagen met het verversen
van de pampers van haar kinderen. Nochtans zijn al haar kinderen al lang
de veertig voorbij. Ze lijden aan Alzheimer, een ziekte waar niemand in
de familie aan lijkt te kunnen ontsnappen.
De kinderen van de Colombiaanse Laura Cuartas waren nog heel jong toen
ze dingen begonnen vergeten en lichamelijk achteruit gingen. De
55-jarige Dario slaakt weinig samenhangende zinnen uit en scheurt zijn
sokken en luiers stuk. De 61-jarige Maria Elsy was verpleegster tot ze
dertien jaar geleden vergat om haar patiënten hun medicijnen te geven.
Ze wordt soms heel agressief en viel haar zuster aan toen die haar wou
wassen.
De 50-jarige Oderis ontkent nog steeds dat hij dingen
vergeet. Hij zweert dat hij zichzelf zal vergiftigen als hij ooit
Alzheimer ontwikkelt. "Het is vreselijk om je kinderen zo te zien
aftakelen", zegt Laura Cuartas in de New York Times. In haar familie
zijn al duizenden mensen met dezelfde symptomen gestorven. Het is de
grootste familie ter wereld die met de ziekte te maken krijgt. Haast
niemand lijkt eraan te kunnen ontsnappen.
Eén
van de oorzaken waarom de ziekte wordt overgedragen zijn huwelijken
binnen dezelfde familie. Daardoor hebben al 5.000 familieleden een
genetische mutatie gekregen waardoor ze sowieso ooit Alzheimer zouden
ontwikkelen. De meeste patiënten krijgen rond hun veertigste verjaardag
met de ziekte te maken. Voor jongere familieleden is het bang afwachten
tot het ogenblik waarop de ziekte zal toeslaan.
Onderzoekers
hebben moeite om medicatie te ontwikkelen. Daarvoor hebben ze
proefpersonen nodig waarvan ze zeker zijn dat ze ooit Alzheimer zullen
krijgen. Colombia biedt daarom een goede mogelijkheid, aangezien de
meeste patiënten er redelijk jong zijn. En jongere hersenen kunnen een
betere garantie bieden over de werking van de medicijnen.
De
Colombiaanse familie is voor de onderzoekers een uniek geval in de
wereld. Volgend jaar zullen ze met een behandeling starten bij patiënten
die qua leeftijd in de gevarenzone dreigen te komen. Bovendien bieden
ze zo een familie hulp die anders nooit toegang zou kunnen krijgen tot
de medicatie.
|
