Alle Chileense kompels boven: 33 verhalen van angst én hoop
Alle Chileense kompels boven: 33 verhalen van angst én hoop
Het is zover: de 33 Chileense kompels die 69 dagen lang vastzaten in
een ingestorte mijnschacht, zijn gered. Om 21u55 plaatselijke tijd (2u55
Belgische tijd) werd ploegleider Luis Urzua als laatste bovengehaald.
Daarmee kwam een einde aan een foutloos verlopen reddingsoperatie.
Achter elk gezicht dat na de beproeving eindelijk het daglicht zag,
schuilt een verhaal van angst, verdriet en vooral veel hoop. Hieronder
geven we u het relaas van elke mijnwerker.
Met de redding van Florencio Avalos (31), gisteren rond 5 uur Belgische
tijd, begon de bevrijding van de Chileense mijnwerkers die meer dan
twee maanden 700 meter onder de grond moesten doorbrengen. Familieleden
reageerden euforisch toen de man aan de oppervlakte verscheen. Avalos
stapte rustig uit de capsule en zag er gezond uit. Hij viel eerst zijn
familie in de armen en groette dan de Chileense president.
Humor Mario
Sepulveda (40) was de tweede die gered werd. Hij hield al die weken de
moraal hoog bij de kompels met zijn humor. Nadat hij zijn vrouw Elvira
had omhelsd, had hij voor de reddingswerkers dan ook een souvenir bij:
stenen vanuit zijn ondergrondse gevangenis. "Ik balanceerde tussen God
en de duivel, en God heeft me gekozen", zei hij bij zijn redding.
Cruise
Juan Illanes was nummer drie. De 52-jarige oud-soldaat ijverde voor
discipline en organisatie in de mijnschacht. Omschreef zijn redding in
de capsule als "een cruise". Begon op en neer te springen alsof hij zijn
fitheid wilde tonen.
Enige Boliviaan De
vierde in lijn was Carlos Mamani, de enige Boliviaan in de groep.
Mamani (24) was pas vijf dagen aan het werk in de mijn toen die
instortte. Werd verwelkomd door zijn vrouw en de Boliviaanse president
Evo Morales. Bedankte Chili voor de reddingsoperatie en was blij
eindelijk frisse lucht te kunnen inademen en de sterren te zien.
De jongste van de hoop Nummer
vijf in de rij was Jimmy Sanchez, de jongste van de mijnwerkers die 69
dagen vast hebben gezeten. Hij is amper 19 jaar jong en hij werkte pas
vijf maanden in de mijn, toen hij samen met 32 collega's klem kwam te
zitten. Tienerpapa Jimmy werd herenigd met zijn dochtertje van slechts
enkele maanden oud.
Discussie Als zesde kwam
de dertigjarige Osman Araya, vader van drie kinderen, naar boven. Een
week voor de instorting had hij nog een verhitte discussie met zijn
baas over de veiligheid in de mijn. "Veel dank aan iedereen die ons de
voorbije dagen gesteund heeft", luidde zijn eerste woorden.
Chileense vlag José
Ojeda, een weduwnaar en diabeet, was de zevende gelukkige. Ojeda had
een Chileense vlag mee en stapte met een stralende glimlach zijn
vrijheid tegemoet. Hij schreef het briefje met de woorden 'we zijn alle
33 nog in leven' dat ertoe leidde dat een reddingsoperatie op poten werd
gezet.
"Eigen huis" Claudio Yañez, de
achtste mijnwerker, zag een uur eerder het daglicht. Hij stormde meteen
naar zijn moeder en één van zijn twee dochters. Zijn vader stierf al
toen hij amper zes jaar oud was. Zijn vriendin en moeder leven onder
hetzelfde dak, maar zijn niet de beste maatjes. "Ik wilde altijd al een
eigen huisje hebben. Met het geld dat we nu krijgen, zal dat eindelijk
lukken", verklaarde zijn vriendin Cristina Nuñez, die hem een
huwelijksaanzoek deed terwijl hij in de mijn zat.
De oudste De
bevrijding van Mario Gómez Heredia was het emotioneelste tot dan toe.
Hij is met zijn 63 jaar de oudste van de hoop. Zeven jaar geleden
verloor de vader van vier kinderen bij een arbeidsongeval drie vingers
van zijn linkerhand. O ironie: de dag voor de ramp vroeg zijn vrouw om
niet te gaan werken, zodat hij tijd zou hebben om zijn prepensioen aan
te vragen. Eerst ging hij akkoord, tot hij hoorde dat hij in dat geval
zijn vrachtwagen zou kwijtspelen. In Chili ligt de pensioenleeftijd op
65, maar vermits Gómez aan silicose (een chronische longaandoening;
nvdr) leed kon hij in principe vervroegd van zijn oude dag genieten.
Nadat hij even met de Chileense vlag wapperde, gaf hij zijn vrouw een
knuffel en viel hij biddend op zijn knieën.
"Door de hel gegaan" Nummer
tien, Alex Vega Salazar, kwam om 13.50 uur aan de oppervlakte, dankte
de reddingswerkers en gaf zijn vrouw vervolgens een stevige kus. De
31-jarige vader van twee kinderen is mechanieker en werkte in de mijn
van San José omdat hij zo snel mogelijk een huis wilde kopen in
Copiapó. "We zijn door de hel gegaan", verkondigde zijn moeder Ana
Salazar. "Vier keer leek er contact met hen te zijn: iemand had wat
gehoord, maar het bleek telkens vals alarm. En dan waren er nog die
andere geruchten: dat er geen water was, of tenminste toch niet
drinkbaar. Zo'n commentaar doet de moed snel zinken."
1 op 3 Jorge
Galleguillos was de elfde mijnwerker die gered werd, waardoor de
teller op 1 op 3 kwam te staan. In de eerste briefjes die deze
56-jarige vader naar de buitenwereld stuurde, stonden instructies om
zijn schulden af te betalen. Enkele jaren geleden is hij gescheiden van
zijn vrouw en ging hij in Tierra Amarilla wonen, dichtbij zijn twee
zussen. Van zijn zestiende werkte hij al in de mijnen, een passie voor
hem. Vorig jaar kreeg hij twee arbeidsongevallen: bij het eerste brak
hij zijn enkel, vier maanden later blesseerde hij zijn schouder toen een
steen op zijn helm viel.
"Nooit zo depressief" Een
uurtje eerder kon Edison Pena -een beetje schuw, maar duidelijk
opgelucht- eindelijk buitenlucht opsnuiven. Hij had het zeer lastig
ondergronds. Onmiddellijk nadat de 33 gelokaliseerd werden, liet hij al
zijn wanhoop blijken. Zijn vader verklaarde dat hij Edison nog nooit
zo depressief gezien had. De sport hield hem overeind: ook ondergronds
liep hij zijn dagelijkse tien kilometer. Edison heeft zelf geen
kinderen, in tegenstelling tot zijn partner die aan vorige relaties
vier nakomelingen overhield.
Vriendin zwanger (maar hij weet het niet) Aan
Carlos Barrios, de dertiende mijnwerker die gered werd, is een apart
verhaal verbonden. Hoewel hij niet van kinderen houdt, heeft hij toch
een vijfjarige zoon. En als klap op de vuurpijl is zijn vriendin nu
zwanger van hem. Een week na de ramp ontdekte ze dat ze een kind van
hem verwachtte. Psychologen achtten het echter raadzaam om hem het
'blijde' nieuws nog niet te vertellen. "Ik weet niet hoe hij zal
reageren, maar ik denk eraan om mijn baby naar hem te vernoemen. En als
het een dochter wordt, zal ik haar Carla noemen", aldus de 24-jarige
Carolina Véliz.
Dochtertje Paz Victoria Victor
Zamora was de veertiende die veilig en wel de oppervlakte bereikte.
Net als bij zijn voorganger is ook zijn vrouw zwanger. Hun dochter zal
de naam Paz Victoria (Vrede Overwinning in het Nederlands; nvdr)
krijgen. In februari verloor Zamora zijn baan als automonteur in een
garage nadat Chili was getroffen door een aardbeving. Bij gebrek aan
alternatieven nam hij werk aan als monteur in de San Jose-mijn in de
Atacamawoestijn. Toen hij de opdracht kreeg om een graafmachine te gaan
repareren, kwam hij als een rat in de val te zitten.
Dagboek Om
iets na 17 uur mocht ook Victor Segovia (48) het allergrootste geluk
ervaren: eindelijk vrij na 69 dagen duisternis. Segovia is een man met
een plan. Hij heeft elke gebeurtenis in de mijn nauwgezet genoteerd, met
de bedoeling er een boek over te schrijven. In de video die
ondergronds geschoten werd, was hij dan ook constant met papieren in de
weer. Vier jaar geleden scheidde hij van Soledad Moreno, maar zij was
de enige die de waarheid over zijn gemoedstoestand te horen kreeg.
Tegen zijn familie vertelde hij dat hij het goed stelde. "Maar tegen
jou ga ik niet liegen", klonk het in een brief naar Soledad. "Ik heb
schrik, ben wanhopig en zie de zaken zwart in." Samen kregen ze vijf
kinderen, maar dochter Marisa -nu 23- is de enige die bij hem inwoont.
"Ze waren twintig jaar getrouwd, maar van de ene op de andere dag zei
Soldado dat de liefde over was en dat ze iemand anders op het oog had.
Hij deed daarna niets anders dan huilen", aldus zijn dochter.
Taxichauffeur De
moeder van Daniel Herrera beloofde niet te wenen als ze haar zoon na 69
dagen weer zou kunnen vastpakken. Missie mislukt, want ondanks de grote
zonnebril kon ze het toch niet helemaal droog houden. Herrera was de
zestiende die bovengehaald werd, waardoor de reddingsoperatie bijna
halfweg was. Eigenlijk is hij taxichauffeur, maar in de mijn kreeg hij
de rol van medisch assistent toebedeeld. Over de psycholoog die de 33
mijnwerkers behandelde was Herrera niet te spreken. "Die zorgt alleen
maar voor hysterie." Voor de rest hulde deze stille kracht zich vooral
in mysterie.
Derde keer Omar Reygadas was
nummer zeventien. De weduwnaar was al zo'n dertig jaar mijnwerker en dit
was de derde keer dat hij als kompel kwam vast te zitten. Knielde bij
zijn redding op de grond met een bijbel in de hand. Heeft zes kinderen,
veertien kleinkinderen en drie achterkleinkinderen. Liet weten dat hij
zin heeft in een lekker stuk kalfsvlees met avocado.
Kerkelijk huwelijk De
achttiende in de rij was Esteban Rojas. De 44-jarige Rojas is al
vijfentwintig jaar getrouwd, maar heeft nooit een kerkelijk huwelijk
gehad. Beloofde zijn vrouw een trouwjurk én een huwelijk in de kerk als
hij levend zou boven geraken.
Familie Pablo
Rojas was de negentiende die opnieuw zonlicht te zien kreeg. Hij werd
verwelkomd door zijn zoon die hij minutenlang knuffelde. Victor Segovia
en Esteban Rojas, die eerder al naar boven werden gehaald, waren zijn
kozijnen.
Burgemeester Nummer twintig was
Dario Segovia. Zijn vader, ook een mijnwerker, nam Dario al mee naar de
mijnen toen hij acht jaar was. Zijn zus Maria wordt 'de burgemeester van
Camp Hope' genoemd, omdat ze het voortouw nam voor de acties aan de
mijnsite.
Dr. House De volgende die naar
boven werd gehaald was Yonni Barrios. De 50-jarige Barrios nam de rol
van dokter op zich in de mijn, wat hem de bijnaam 'Dr. House' opleverde,
naar de bekende tv-serie die erg populair is in Chili. Is nog niet aan
het einde van zijn lijdensweg, want Barrios nodigde ook zijn minnares
uit bij zijn redding. Toen zijn vrouw dat te horen kregen, stuurde ze
zelf haar kat. "Hij houdt van hen allebei, ze zijn allebei belangrijk
voor hem en hij hoopt dat ze ooit vriendinnen worden", vertelde zijn zus
aan de Daily Telegraph.
Gracias Senor Samuel
Alavos was nummer 22, zodat 2/3 van de kompels ondertussen waren
bovengehaald. Alavos werd door zijn vrouw begroet en droeg een t-shirt
met daarop de woorden 'Gracias Senor' of 'Dank u God'.
Bevoorrading
Nummer 23 die onwennig met de ogen knipperde na 69 dagen in de
duisternis was Carlos Bugueno. De man zag er wat onder de indruk uit,
maar klaart zichtbaar op als zijn president hem met een 'Welkom terug in
het leven' begroet. De 27-jarige Bugueno was een van de 'palomeros', de
mannen die de voorraadpakjes hen en weer stuurden via de
bevoorradingspijp waarmee de 33 hulp van buitenaf kregen.
Predikant hield de moed erin
Emotioneel tafereel wanneer Jose Henriquez (54) bovengronds werd
omhelsd door zijn echgenote Blanca Hettiz Berrios. Henriquez is een
mijnveteraan met 33 jaar ervaring. Als evangelisch priester probeerde
hij het moreell van zijn collega's tijdens de lange, onzekere periode
hoog te houden.
Almaar sneller Tijdens de
bevrijding van Renan Avalos viel op hoe snel en vlot het allemaal begint
te gaan. De man deed nog nauwelijks 9 minuten en dertien seconden over
zijn tocht. En daar genoot hij van: "Echt een mooie trip", lachte hij
terwijl hij zijn moeder en echtgenote omarmde.
Aanzoek en verjaardagscadeau Claudio
Acuna vierde zijn 35ste verjaardag op 9 september van dit jaar onder de
grond. Toen hij uit de Phoenix2-capsule stapte kreeg hij prompt een
T-shirt van zijn favoriete voetbalclub Colo Colo cadeau. En Acuna heeft
nog iets te vieren: de BBC berichtte dat hij een aanzoek deed aan zijn
vriendin, met wie hij al jaren samen is. Het koppel heeft ook een jong
kindje.
Voetbalfan trapt een balletje Na
Ancuna kwam er nog een voetbalfan boven water. De 53-jarige Franklin
Lobos, electricien en ooit voetballer in een lokale divisie, liet de
vervloekte mijnschacht achter zich. Hij was het overigens die ervoor
wist te zorgen dat Barcelona-ster David Villa een gesigneerd shirt aan
de mijnwerkers stuurde. Lobos krijgt een voetbal als welkomstpresentje,
en trapt meteen een balletje.
Net op tijd Elke
mijnwerker zal ongetwijfeld blij geweest zijn dat de reddingsoperatie
gesmeerd verliep, maar voor Richard Villarroel, nummer 28 die boven
kwam, was de timing wel heel erg geslaagd. Zijn vriendin staat op het
punt te bevallen, van een zoontje dat Richard Junior zal heten.
In het donker Na
nummer 28 moesten de geredde kompels wat langer wachten op het
zonlicht. Tijdens de redding van Juan Aguilar (49) werd het plotseling
donker. De rest van de groep zal dus in nachtelijke duisternis naar
boven komen. Mijnopozichter Aguilar zat ver van huis vast: hij is
afkomstig van het mijnstadje Los Lagos, bijna 1.500 kilometer ver.
Pechvogel heeft eindelijk geluk Ingenieur
Raul Bustos had bepaald geen rustig jaar achter de rug. De man had een
bouwonderneming in het havenstadje Talcahuano maar speelde dat kwijt als
gevolg van de aardbeving en tsunami die Chili in februari van dit jaar
troffen. Daarna beproefde hij zijn geluk in de San José-mijn, waar hij
dus door de zoveelste ramp werd getroffen. Zijn redding verliep evenwel
vlekkeloos. Bustos heeft een echtgenote en twee kinderen.
Rotperiode afsluiten Ook
voor Pedro Cortez (24) stond 2011 al vóór de mijnramp geboekstaafd als
een rotjaar zonder weerga. De man had al verwondingen opgelopen tijdens
zijn werk in de mijnen en is gescheiden. Als het van zijn buren afhangt,
wordt de periode officieel afgesloten met een flink feestje: in Cortez'
straat werden 'enorme hoeveelheden' bier, wijn en likeur aangesleept
voor een welkomstfeest dat dfe buurt nog lang zal heugen.
Vader van Hoop De
voorlaatste mijnwerker die de schacht verliet is Ariel Ticona. Het
hartverwarmende verhaal van de man is wereldwijd bekend. Hij kon de
geboorte van zijn dochtertje pas zien toen men op 14 september een video
van de bevalling naar de mijnwerkers kon bezorgen. Het meisje kreeg de
naam Esperanza ('Hoop') mee, een hoop die nu bewaarheid werd.
Meestermotivatorblijft als laatste Nummer
33, de allerlaatste man die zijn maandenlange gedwongen 'thuis' mocht
verlaten, was ploegleider Luis Urzua. De man heeft zijn rol met brio
vervuld: voor velen was hij degene die de ploeggeest in zijn team kon
bewaren, en dat in haast onmenselijke omstandigheden. Als waardige
kapitein koos Urzua ervoor om als laatste man in de mijn te blijven.
Zeker in de eerste dagen, toen het lot van de 33 voor de buitenwereld
onbekend was en niemand wist of ze het zouden overleven, verrichtte de
meester-motivator titanenwerk. Nu is ook hij vrij.
Reacties op bericht (0)
Gastenboek
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
