Aan
de boorden van de Leie
Emile Claus was de belangrijkste vertegenwoordiger van het impressionisme in België.
Hij bewonderde het Franse impressionisme en paste deze stijl toe in de realistische uitbeelding van zijn vertrouwde plattelandsomgeving. Claus werd door schrijvers en schilders van zijn tijd op de handen gedragen.
Ook vandaag geniet zijn optimistische en zonnige kunst nog steeds een grote populariteit bij het publiek.
Wasdag
Tussen 1869 en 1874 studeerde hij aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen bij onder meer de landschapsschilder Jacob Jacobs. Hij vestigde zich dan in Antwerpen waar hij vooral portretten en realistische, anekdotische genrestukken schilderde. In 1882 oogstte hij zijn eerste succes met het doek Hanengevecht in Vlaanderen, dat op het Parijse Salon wordt tentoongesteld. In 1883 vestigde hij zich in Astene, in villa "Zonneschijn" aan de oevers van de Leie. Hij huwde in 1886 met Charlotte Dufaux.
Meisjes op het veld
Aangespoord door zijn vriend, de schrijver Camille Lemonnier, en onder invloed van de Franse impressionisten zoals Claude Monet, waarvan hij de werken tijdens zijn reizen naar Parijs in de periode rond 1890 leerde kennen, veranderde Claus zijn stijl, weg van het naturalistische realisme, naar een eigen impressionistische stijl met een lumineus coloriet (het luminisme). Men beschouwt hem als de leider van het Belgische luminisme; in 1904 stichtte hij de Kring Vie et Lumière. Hij raakte zo bekend als de "zonneschilder" en de "schilder van de Leie". Zijn schilderijen De bietenoogst uit 1890 en De ijsvogels uit 1891 zijn belangrijke scharnierwerken in deze evolutie.
In de volgende jaren reisde hij veel, onder meer naar de Verenigde Staten en tweemaal naar Venetië, en tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij in ballingschap in Londen waar hij een reeks zichten van de Theems maakte, bekend als de "weerspiegelingen op de Theems". Na de oorlog keerde hij terug naar Astene, en hij is er begraven in zijn eigen tuin.
De
oude
tuinman
Een belangrijke personage in het leven van Emile Claus was de schilderes Jenny Montigny. Na het zien van het schilderij De ijsvogels van Emile Claus besloot Jenny Montigny les te gaan volgen in zijn atelier te Astene bij Deinze. Als leerlinge reisde ze gedurende jaren over en weer van Gent naar Astene. Emile Claus was 26 jaar ouder dan zij; ze begonnen een verhouding die zou duren tot aan de dood van Emile Claus in 1924.
Zelfportret Emile Claus
