|
+ Poëzie
Ik heb op je gewacht ...
Transparant, fris en helder.
Autumn Day zweefde over de grond.
In een stille melancholie ontmoette
ik een prachtige dag.
Met één brandende traan.
Dat ik jou blog, deze dag ontmoeten mag.
Ik hou van het vermoeide geritsel van oude brieven,verre woorden.
Ze ruiken, ze hebben de schoonheid van stervende bloemen.
Ik hou van het handschrift met patronen,
het heeft een geruis van droge kruiden.
Snelle letters vertrouwde sketch. Fluistert zachtjes droevig couplet.
Ik ben zo dichtbij om te charmeren.Hun vermoeide schoonheid.
Het is een boom van kennis, vloeiende bloemen.
Je bent een van de slimste vrouwen van allemaal
slimmer, onder de schoonheden, een wonder van schoonheid.
Doodden degenen die sterker waren dan ik, en ik zou al lang
geleden verdwenen zijn, ware het niet dat jij het was.
Geprezen niet verliezen aan vele jaren geleden,
toen zij hield haar woord om eerlijk te zijn, zou
ik niet heb gegeven. Waar was zijn bruid.
Alleen een vrouw kan ons op elk moment redden
en ruïneren, ik weet het, dus redde je me alleen,
terwijl ik zo vaak op de rand stond.
Voor de gelovigen bent u trouw aan mij geweest,
door me getrouw te redden.
Laat de lente zich verheugen in de warmte,het
mooie woord, de zachte blik.
Het zingen van de vogel buiten het raam,
en het geluk dat overal is.
Laat hem al zijn dromen vervullen,
maak meer prachtige momenten
en geef de eerste bloemen,
liefde, goed en met inspiratie!
|
