|
+Poëzie.
Kijk niet naar haar polsen en
met haar schouders vloeiende zijde.
Ik was op zoek naar geluk in deze vrouw.
En ik vond per ongeluk de dood.
In mijn herinneringen aan de lente.
In het bewustzijn dat de herfst is gekomen.
In mijn zorg voor de komende dag.
Je gezicht heeft alle gezichten overschaduwd.
Dit zou niet gezegd moeten worden,
maar je boog mijn hoofd, en ik
realiseerde me dat ik me niet kan verbergen,
je hebt me allemaal overschaduwd.
We hebben veel dingen gezien, en vreugde en verdriet,
alles in het leven was. Maar het zilver van je haar schijnt,
als nooit tevoren scheen het niet. En toch, we zijn samen
of apart, jullie worden allemaal voor mij overschaduwd.
Doordring de mensen in het zonnestelsel,
gooi het weg als een minnares in het huis.
Zullen de geheimen van de wereld dan opengaan?
Helemaal niet!
Als een inspectie van een kiezelsteen of schelp
de geheimen van de oceaan niet onthult.
Ik.
Ik droom ervan zo vrij als een vogel te zijn.
Wegvliegen van alles lijkt me soms zo fijn.
Ik wil zweven op de golven van de wind.
Ik wil geloven in sprookjes net als een kind.
|
