|
+ Poëzie.
Het veld spreidt zich uit met een golvende doek.
En de hemel versmolt met een donkerblauwe rand.
En in de lucht een transparant gouden schild.Glanzende zon schijnt erover.
Als de zee, de wind loopt door de hoekenen hummers kleden de witte mist,
over iets speels met het gras zegt dapper in de rogge gouden geluid.
Eén ik. En mijn hart en ik denk vrijheid.
Kan de stem van de inboorling niet horen, u ziet geen vriendelijke,
lieve ogen. Waarom was het lot wreed? Hoe vroeg je ons verliet.
Grote droefheid wordt niet gemeten, ik kan niet helpen
met tranen, je bent niet bij ons, maar voor altijd
in onze harten zul je niet sterven. Niemand kon je redden,
hij stierf te vroeg. Maar het heldere beeld van je moedertaal
zullen we constant onthouden ...
ik wilde jou tegen mijn borst drukken.
Maar in een ogenblik leerde ik mezelf.
Waarom zou je elkaar bang maken met de
imperfectie van ons lichaam?
We zijn nog steeds. Verdomde sexy. .
Wij, het mirakel, zijn echt. Laat hen zeggen, in vijftien.
Leeftijd is geen obstakel voor ons. Probeer het niet te proberen.
We zijn een vreugde, we zijn. Wij, vanuit de heup, lopen
We wandelen dapper door het leven. En in de korte rok zijn
we gewoon de koningin. In de ogen, liefde en tederheid.
We zijn gepassioneerd, we zijn onvermijdelijk.
We hebben iets om over op te scheppen.
Ik verstopte mijn ziel in een kofferbak, zodat noch de vijand,
noch een vriend werd gevonden. Hoe hard ze ook probeerden,
ze zochten niet. Vecht niet zo dat, nauwelijks ademend, in de handen
van anderen mijn ziel. Om te gaan kon ze van moeiten, verraad en kwaad.
Ze bedekte de deken met wit, zodat ze niet zou lijden, niet ziek zou worden.
Maar er werd alleen ineens geklopt. Ik opende de oude kofferbak en
ik zie dat ik nauwelijks kan ademen, daar stikt de ziel.
"Laat me, ik zal vliegen, ik wil niet in gevangenschap leven. "Het doet je pijn "
Ja, laat het zijn. Ik wil pijn en verdriet, in vrede als je vegeteert,
in feite is er geen geluk."
Leeftijd is helemaal geen jaar. Dit is een gemoedstoestand. We zien de
oudemannen en op tweeëntwintig, ze lijden allemaal droevig.
Ze huilen alles over het leven en het lot. Ze zeggen: "Hoe moeilijk is
het om te leven." Ze zeiden huilend over zichzelf, hoeveel ze moesten
verduren. En ik ontmoette heel jonge mensen.Degenen die al lang
ouder waren dan zestig. De liedjes zongen vrolijk, ze stelden een doel
bij het vuur. Rafting, op dansen en in de films, ik hoor hun ondeugende
vrolijk lachen. "We zijn echt niet over leeftijd een lange tijd. In mijn hart
is er geen grijze haren." Ik bewonder! "Bravo!" Ik zeg het. Leeftijd is
wat je zelf schrijft. Dus, in het paspoort, mijn, niet kijken naar elk,
niet een plus als de ziel naar de "oude man"!
In de loomheid van verdriet,
hopeloos in problemen van rumoerige drukte.
Hoorde ik een lange tedere stem.
En ik had schattige kleine dingen.
Verdriet hopeloos keerden zich
in liefde van en met jou.
JIJ, WONDER, VROUW !!!
Wanneer je schudt van vermoeidheid. Wanneer je account verloren is,
laat je niet huilen van medelijden. Laat het niet gebeuren.
Ga je gang, bewonder jezelf. Wees niet depressief, sta open, over ijdelheid,
bewonder de zon de lucht in de ochtend.
En al hun problemen, vergeet opeens, staande bij de spiegels.
Verander uw haar, en meer helderheid. Een simpele waarheid maar
we moeten het weten. Je herinnert je ook dat je een wonder, een vrouw is.
Wat ben jij, mooi en de ziel was helder. Jij, gelukkig om te zijn
Lot niet weglaten, mooi wonder als een vrouw.
Over moeder...
Heilig woord "moeder". Van het woord "moeder"
kun je niet weggaan, in luiers schreeuw je opzettelijk "moeder".
In moeilijke momenten van het leven roep je de hulp, noch vriend noch zus
je roept de moeder om hulp, schreeuw je luid "Mam, help!".En de pijn
en angst gaan onveranderlijk weg. Je wordt bedekt door de moeder
met de vleugel van liefde. En hoeveel we pijn ervaren van vitale
tegenspoed, angsten, zorgen, en alleen de moeder zal je te hulp komen,
zal helpen, en de pijn zal verdwijnen. Zij zal je ondersteunen in het
leven met haar schouder, je helpen om op jou voeten te staan,
niet om te vallen. Alle moeders zijn de beste ter wereld. Zorg voor
het heilige woord 'moeder'. Jaren gaan, we worden oud, maar alleen
de moeder wordt niet ouder. Zij houdt nog steeds van ons, koestert
en houdt van alle kleinkinderen. Aardig voor u van ons,
uw kinderen en kleinkinderen, prijs u van God en mensen, wij zijn zo
warm als u in de buurt bent, mam, leef, schat,
voor ons en ben je niet oud.
|
