In problemen ogen groen, niet vergeven, niet sparen. 
Met hoofd gebogen, schuldig en verborgen ogen. 
Ik verlaat het tedere veld en betaal mezelf. Wie heeft 
de pijn bedacht, en waarom heb ik deze pijn nodig. 
Ik weet het niet, het gebeurde gewoon zo, door het lot 
niet uit boosaardigheid. Heb je geen overhemd geborduurd, 
dus vind je mij leuk. En je bent niet bij mij bij de arm, 
je gaat naar huis van gasten. En ik kan zelfs geen wolk, 
zwem in de lucht boven je. In onze tijd hebben we elkaar
 nog niet ontmoet. Weddings speelde lang. Voor jou om de 
derde extra voor mij te zijn, voor eeuwig bestemd om te weten. 
Nachten, brandende nachten, slaapgrasgerits.
In problemen ogen groen, meedogenloos kijken.
Geluk wordt vaak geprezen voor mij in de mooiste woorden. 
Maar waar staat de rij voor geluk? Mensen, wie is de laatste?
 Ik volg je! Mensen! Wie is de laatste, mensen, wie is de laatste,
 wie zit er achter geluk? Mensen, ik volg je! Mensen! Wie is de laatste, 
mensen, wie is de laatste, wie zit er achter geluk? 
Mensen, ik volg je! Er is mij verteld dat geluk in onze macht ligt. 
Een beter adres zou worden genoemd! Ah, om een ​​wachtrij voor
 geluk te vinden! Mensen, wie is de laatste? Ik volg je! 
Ik weet het: het is nutteloos om boos te zijn? daar heeft 
waarschijnlijk geen nut voor. De lijn voor geluk is eindeloos. 
Mensen, wie is de laatste? Ik volg je! Ik wou dat ik een ontmoeting 
had met geluk. Dan hadden we met hem gepraat. Ik neem een ​​
draai voor geluk, mensen, wie is de laatste? Ik volg je speler.
 De liedjes klinken "Het probleem is groene ogen." 

© De Coen .

Laten we glimlachen en wachten op veranderingen in de ochtend,
en geloven dat de regenboogwereld in ruil daarvoor zal glimlachen.
Laten we de pijn en wrok nu vergeten, zodat
het verleden ons in de toekomst niet langer kwelt.

Laten we vermoeidheid, fouten en angst vergeten. Laten we
geloven dat geluk en vreugde alleen in onze handen zijn.
En voel je vrij om zonder geluk terug te gaan naar geluk.
Gone falen. Nu oneindig geluk ...

Laten we geloven dat onze familie het ideaal,
wat God we zijn niet voor niets de helft uit de hemel hebben.
Smiles kinderen een bewijs voor ons.
Laten we geloven niet morgen, maar hier en nu.

Laten we leren elke ochtend waarderen. 
Voor het feit dat we kunnen hopen, geloven en leven,
voor het feit dat kussen het wakker worden van een kind, liefhebben.
Om voor anderen te leven, onszelf niet te sparen.

Laten we 's morgens glimlachen en in mensen geloven.
En twijfelen niet aan het succes van nieuwe ideeën.
Laten we ons leven vorm geven uit liefde en vriendelijkheid.
Geloof in jezelf, het is tenslotte tijd om geluk te ervaren !!!

© De Coen .

Poëzie.

Een jonge rivier zwemt onvermoeibaar en wees niet bang,
 verkouden, noch ziek. Leeftijd is het begrip van liefde 
Als het enige wonder op aarde. Ik leef, ik neem mijn lot, 
ik wil geen lot voor mezelf. Leeftijd is een weerspiegeling
 van de dagen die over de ouderrug zijn doorgebracht. 
 Op mijn tafel veranderde mijn ongebreidelde
 haven in een respectabele cahors. Leeftijd is 
een vreugde voor vrienden die geen vijanden kunnen worden. 
Kunnen we tien zinnen lezen die door Christus zijn achtergelaten? 
Leeftijd is de prijs van kaarsen, die de kosten van gebak overschrijden. 
Wie ben jij? Wat heb je in jezelf bereikt? Wiens vriend ben jij en
 wie zijn je vrienden?Leeftijd is de nadering van een droom. 
Aan het einde van het aardse bestaan. Dood, natuurlijk,  
de mensheid is bang, maar wat voor soort jaren hebben  
we met jou. Leeftijd is een gemoedstoestand, 
een conflict met het lichaam, soms. 

© De Coen .

Mijn jeugd tijdens de winter ...

De sneeuw glinstert, de sneeuw wervelt. Plots droom ik erover. 
Wat gebeurde er plotseling met me? Ik, als een held. Verdedig 
mijn sneeuwfort in een kwaadaardig gevecht! Ik reflecteer
 alle slagen. Alle sneeuwballen gemaakt! Nu gooien naar elkaar. 

© De Coen .