+ Poëzie.

Aan degene die hier onder het gras van de lente ligt,

vergeef mij, Here, slechte gedachte en zonde!

Hij was ziek, uitgeput, onaards,hield van engelen en kinderlachen.

Hij verbrijzelde de sterren van de lila sneeuwwit niet,

hoewel hij mij wilde overwinnen...

In al zijn zonden was hij een teder kind,en daarom -

vergeef hem, Heer!

Je bent mijn lieve fluit van het riet,

in de spoelbak geoogst bij zonsopgang mistig in juli.

Ik accepteer, hoewel de smaak van deze bitterheid enigszins

zomernachten is, dat je bent misleid. 

Zwarte wateren zullen een knap vuur weerspiegelen.

Als je me strak vasthoudt, vergeet je verdriet.

Hij is hebzuchtig, hij danst, groeit.

Als een nomade die zwaarden met zijn zwaarden hakt,

Een zwaard galoppeert met beide handen,

Een genereus diner voor jou, een vlieger is een wilde kudde.

Je bent mijn fluit, schoon en zacht geluid

dat ik nog steeds op een of andere manier zal spelen.

Ik werd verliefd op met u voor uren.  Het ruisen van de vallende bladeren.
En lippen teder fluisterde: Je t'aime toujours, Mon is cher Parijs You!
Je gaf me een sprookje leven, boulevards, parken, straatverlichting, 
kathedralen, torens bij zonsondergang en 's nachts verlichting Eiffel toren. 
You - de stad van dromen, ervaringen, verwachtingen, passies en dromen! 
Je bent al eeuwen verheerlijkt door liefde. Je t'aime toujours, mon cher Paris! 
De nummers van de straat dichters inhaleren je geur. 
En ik dacht, dit is een droom. Edith Piaf en de Notre Dame, 
Victor Hugo, de Picasso en Montmartre, Napoleon, Marie Curie etc ...
En de golven van de Seine na schreeuwen: 
Je t'aime toujours, Mon is cher Parijs You! 
Er waren tranen bij het afscheid.En de lucht huilde en ik. 
Mijn dromen werden weggespoeld 
door regen en meegenomen naar de hemel. 
Ik kom meer dan één keer bij je terug, ik weet het!
Op zoek naar liefde! En als een gebed toonde ik: 
Je t'aime toujours, mon cher Paris!