|
+ Poëzie.
Het is mijn zoete ontrouw,voor mij.
Ik denk dat ik mijn geloften niet de schuld wilde geven.
En de ergernis leek zo geliefd,
dat ik het hele dag door met haar net was.
Maar verdriet ging niet weg, en verveling was nabij.
En het hart leed zulke grote executies,
dat met liefde de dood beter verlangde,
Wat zou ik haar alle genegenheid verliezen.
Woon niet in het verleden, laat hem gaan, kijk alleen vooruit en
leef vandaag. Er is nog steeds een fris vaag spoor, hij lijkt te zijn,
maar dat lijkt het niet te zijn. Een soort van duisternis, leegte,
geen gevoelens, geen emoties, geen druppel warmte.
Zij heeft een man van goede trouw achtergelaten, goed en slim,
dat is gewoon blind. ik was op zoek naar een diamant die met een hand werd gesneden. De hand van een vreemdeling, zo zeker.
Zo'n weg is eenvoudig en gemakkelijk. Ook dank aan hem, zeg ik, ik
herrees als een Phoenix, leef en hou van me.
Ik houd van, droomt van een droom Ik zwaaide met mijn vleugel.Het leek mij dat er in het leven een keerpunt was gekomen.Een gelukkig moment glipte in het bezwete glas. Stelt tederheid dit kunnen we niet noemen.Iedereen gelooft in liefde, iedereen gelooftin een droom, ik geloof ook altijd in vriendelijkheid.Wat je hebt gevonden, of je zult vinden, onbekend geloof, dat liefde het baken zal voor altijd branden.In extreme mate om het lot te werpen.Geloof uw tedere ideeën niet meer. Die ondersteuning dat is, sterker dan welk pantser dan ook. Daarin, betrouwbaarheid en geloof, met de lente alleen te vergelijken. Het geluk van eeuwige liefde zal voor eeuwig worden gegeven.Er zullen tranen van vreugde zijn. Er zullen pijn en verdriet zijnJe hart is ongemakkelijk, het klopt altijd. Zoek niet wat niet is.Misschien is Gods geschenk het lot van dat lot.Herbouw jezelf het is moeilijk voor jou. En troost en vrede.Degene die door het leven vloog, geluk is moeilijk te noemen.Lange tijd heb ik zowel tegenspoed als de hel doorstaan.Rust, kijk rond, verover jouw lot.En dan zal de straal van geluk weer bij je terugkomen.
Hoe soms is het nodig om te weten.
Wat mensen zijn in deze wereld.
Ze zijn niet verantwoordelijk voor ons,
maar we staan altijd klaar om te ondersteunen.
Hoe soms is het nodig om te weten.
Wat, net als wij, ze worden gemarteld door dagen.
Er zijn ergens mensen die vrienden zijn geworden.
Wat onmogelijk is om te verliezen.
Mijn bloem...Ik dwaalde alleen in een sterrenveld en ik vond mijn bloem, afgesneden van de wortels van zijn gevangenschap. De tijd ging en de schoonheid vervaagde.En de kleuren van passie vervaagden plotseling. Mensen die ik vraag, knip geen bloemen. En kus tijdens het vliegen geluk. Laat liefde in de dagen van de instroom van de zon zingt deze schoonheid van mijn bloem...
Vrouw ... Hemelse wezen. Incarnatie van een droomachtige droom.Een wolk van niet realiseerbare verlangens. De wind is van goed en schoonheid.Hoeveel energie werd er uitgegeven door de natuur,een vrouw in de wereld creëren.Wat heeft het goede en het kwade geïnvesteerd in dit veelzijdige silhouet? De rust van de zomerochtend, schone koude stroom, hitte van zonlicht, frisse adem van regen.Vreemd mysterie van de mist, sensualiteit van de ochtenddauw.Rampage van een furieuze vulkaan.En de onvoorspelbaarheid van de storm.
Waar hou je van?
Om ergens van te houden is het te gemakkelijk,
probeer verliefd te worden op alles !!!!
Omdat ik het niet serieus neem, 's Nachts naar de ramen kijken,
voor het feit dat ik graag naar de sterren kijk, voor wat ik glimlach op mijn plek.
Soms ben ik gedurfd en ondraaglijk, voor elk gebaar van mij en voor elke blik.
Voor het stellen van vragen die u wilt vermijden.
Voor het feit dat ik soms de tranen niet verberg, omdat ik je niet wil verliezen.
Zelfs voor het feit dat ik soms koppig ben, omdat ik niet ben zoals anderen.
En nog belangrijker, voor wat ik ben, zul je nergens anders zo vinden.
Iets liefhebben is te gemakkelijk, vertel me waarom je van me houdt
voor iets dat ik in mijn hart smelt, is het mogelijk.
En misschien, voor het feit dat ik het ben....
 Ik verstopte mijn hart in een kofferbak, zodat het, noch door de vijand,
noch door een vriend werd gevonden. Hoe hard ze ook probeerden,
ze zochten niet. Zodat de wind niet afspoelt. Vecht niet zo dat,
je nauwelijks ademend, in de handen van anderen mijn hart.
Van moeiten, verraad en kwaad. Ze bedekte de deken met wit,
zodat het niet zou lijden, niet ziek zou worden. Maar er werd alleen
ineens geklopt. Ik opende een oude kofferbak en ik zie dat ik
nauwelijks kan ademen, daar stikt het hart. "Laat me, ik zal vliegen,
ik wil niet in gevangenschap leven." "Het doet je pijn." Laat ze!
Ik wil geen pijn en niet verdriet zijn in vrede als vegeteren,
na al het geluk om gezien te worden.
Ik zal alleen mijn gedachten presenteren.
Ze zijn soms obsceen.
Om mij daarvoor te vergeven,vraag ik.
Waardige strelingen in de ochtend.
Bloemen!
Niet alleen op de verjaardag.
Zij zal genegenheid voor u beantwoorden!
En het zal een zoete traktatie zijn.
|
