+ Poëzie.

Je weet wel,witte schaduwen rond het middaguur.

Het is alsof iemand aan het schieten is.

Die vreugdevuren, die met een vlam zwart zijn.

Hun hete handen bonzen.We schrikken hen waarschijnlijk,

 tot de vuren die uit het licht komen, maar we zullen samen met

hen blijven, om samen te wachten op de nacht.

Een sterke vrouw droomt ook op momenten dat tranen het niet kunnen

tegenhouden. Sterke vrouw - zachte kwetsbaar bloem ... 

Sterke vrouwen vaak jaloers echtgenoten ... Net onder het mom van

een adelaar weet niet een mus... Hij is jaloers op de vlucht

van haar... Jaloezie, dat een complex voor de zwakken,

en gevoelens zijn leugens. Slechts één keer, per ongeluk vergeten

over zaken, zal een sterke man de speling in zijn ogen opmerken. 

Als hij die blik heeft ontmoet, kan hij niet van haar houden. 

Een vrouw hoeft alleen geliefd te worden.





De zon is goudkleurig. Boterbloem,goud.
De rivier is zilver en water.
Geboren in de wildernis, overstroomde weiden,
Verdronken het veld, de kust weggevaagd.

We zijn nog nooit zo ver weg geweest, onze grieven vergeten.

Aan de meest kwaadaardige bewijzen ondanks geloven in de kracht

van liefde. Niet in de dode kracht van de steen, in de levende

kracht van de kofferbak. Ik streel, ik wrijf mijn wortels met

de levende hand van boeken. En de duizendste keer dat

ik vrede vind, laat ik mijn angst achter. Er zijn

scheidingen,een speciaal account, zoals in een

veldslag, in een oorlog. Dag na maand,

een maand lang dat is wat telt voor mij.

Wat ruikt naar liefde? De stilte van deze nacht. Jouw handen

en tederheid van zinnen. Ik wil bij je zijn, ik weet het - jij wilt ook. 

Maar geluk zal opnieuw langs ons heen flitsen. Wat ruikt naar scheiding? 

Tranen op de huid, nachten zonder slaap, geur van sigaretten. 

Scheiding is een beetje zoals de dood, noch daarin, noch in enig

ander positief daar. Wat ruikt naar verraad? Cold Dawn. Lips zonder

tederheid en zonder warmte, een krankzinnige vraag, een absurd

antwoord. Alle dingen die je niet had verwacht, en ik heb niet gewacht. 

Wat ruikt naar vaarwel? De laatste glimlach, de lege woorden en de

stompzinnigheid van tranen. Per ongeluk gemaakte fouten door ons. 

Bug voor het eerst in alle ernst voltooid. Wat ruikt naar liefde? 

Lichte rook van scheiding. Een beetje verraad met een boos verlangen, 

Angst voor afscheid, gewoonten en verveling. Wat naar liefde ruikt alleen j

ij en ik. 

Ik speelde met dit leven als een slimme dwaas, 

en gooide opnieuw de botten naar voren, gokte, 

en verloor in het spel je realiteit en je droom.Je was er altijd, 

triest en verdrietig, en geef me de tijd te branden van verlangen, 

en zette mijn eeuwige "niet begrijpen", en vergeef mijn eigenzinnige

op maat gemaakte wereld. Woordeloze gelukkig, teder en triest. In deze

wereld, waar mijn hart weldra bij je adem zal komen.

Zwem als een wind, zelfverzekerd, dapper. Dun, vol, jij, ik, het maakt niet uit. 

Heb je ziel lief, heb je lichaam lief en je zult altijd geliefd zijn bij anderen. 

Kijk neer op elke klacht ten gunste van jezelf, maar tactloos ten koste

van jezelf. Iedereen zou je ogen moeten zien. Er zijn geen anderen zoals

jij in de wereld. zoek complimenten op plichtsvleierij. 

Maar onthoud, voor het leven is er geen groter geluk 

dan dat wat je erin, onvergelijkbaar, bent ...

Sneeuwvlok...

Ze passeerde voor mij,zoals de aarde,

in de schittering van een heldere dag.

En met een lichte glimlach,haar ogen glinsterenden.

Ze keek me aan.

 Lawaaierige taxichauffeurs, rennende kinderen,

ik hoorde een rollende lach.

Oh, de grijze lucht, oh, draadnetwerk.

Oh, smeltende, smeltende sneeuw.

Waar is ze gebleven.

Waar is mijn sneeuwvlok.