+ Poëzie.

Je hebt een speelgoedhuis gebouwd uit oude gerafelde kaarten.

Gelegd op de vensterbank.En je bewondert het van ver. Je bent bang om te

sterven, zo dat je huis niet instort, tegen de achtergrond van het raam

Ik hou van je, mijn langverwachte mei. Wanneer de natuur ontwaakt: En jong,

groen gebladerte, bomen kleden zich als op een verjaardag. Vooral mooie

berken. Hun delicate, kanten outfit doet me denken aan het mooie

vlaamse land, en het is onmogelijk om hun ogen van hen af ​​te houden,

en de regen buiten het raam.

Waar het pijn doet - ze zullen toeslaan.En de ziel krimpt in pijn. 
Zoals de vogels zingen in het hart.Het gaat niemand aan. 
Als je huilt , niet zeuren, niet afmaken met wreedheid. 
Je geeft de vijanden een glimlach, zelfs dicht bij de afgrond staan.
Sterk liefde, pijn doen en slaan. Degenen die voor de ziel worden geopend. 
En dan zullen ze een substituut vinden. De rest is niet van belang voor hen.
saai om met de huidige te zwemmen, en kijk naar de valse maskers.
Wie is er bang van het hart om lief te hebben, zullen die niet gelukkig zijn.
Jullie willen eten, nemen. Hoewel je proberen te begrijpen.
Op zich is dat niet zo repareren. Welke andere, heeft geen betrekking op jou.

Niets duurt eeuwig, maar de liefde, liefde, een 
liefde tot ons komt in het hart 
als een heilige gave van de Schepper. 
De liefde kent geen grenzen. 
De conventies breken, hekken, 
in staat om op de wereld te zetten.
En geluk brengen op de weg. 
Proberen om liefde te vernietigen 
is verspilde moeite.  
Liefde is in onze harten aangegaan 
met de zegen van de Schepper.



Ik hou van je, mijn langverwachte mei.

Wanneer de natuur ontwaakt: En jong, groen gebladerte.

Bomen kleden zich als op een verjaardag! 

Vooral mooie berken. Hun delicate, kanten outfit doet 

me denken aan het mooie vlaamse land, en het is onmogelijk

om hun ogen van hen af ​​te houden.

Vlaanderen mijn land!!!



Laat er licht zijn in het leven. 
Laat iedereen gelukkig zijn in het leven. 
Vergeving is moeilijk. 
Vervelend, moeilijk en beledigend. 
Vergevingsgezind, is soms gemakkelijker om te leven. 
Maar soms ben ik ondraaglijk. 
Maar ook, hoe lief te hebben. 
Maar zonder liefde is alles ondraaglijk. 

Wat is het vroeg in de ochtend.

Kijk ik door het raam,in witte jassen staan ​​de reuzen stil.

En hun nieuwe pluizige witte vacht glitters met brokaat.

Alsof het een beverskop was,zijn alle hoofden bedekt!

En gisteren rouwden de naakte stammen, en de

sombere dag van de koude mist keek hen treurig aan.

Er zijn nog geen beoordelingen, een woord, niet eens een groet, 
woestijn tussen ons de wereld is, 
en mijn gedachten met de vraag onbeantwoord 
schrik over het hart van een last. 
Kan het waar tussen de uren van angst en woede 
in het verleden zal verdwijnen zonder een spoor, 
als het licht geluid van de vergeten melodie,
zoals in de duisternis van de nacht de gevallen ster.

Zoals de nacht ...
Ze kwam naar me toe, stil als de nacht.
Ziet eruit als nacht, met viooltjesogen.
Waar de dauw zachtmoedig was. 
Ze kwam naar me toe. 
Zo stil als een vlotte nacht.
Haar enige blik drong door tot in de diepte van het geheim. 
Waar in de spiegel  mijn andere zelf was. 
En ik ben net als haar gezicht. Net als mijn schaduw.
We kijken stilletjes in het wild. 
Sterrenhemel branden, bodemloos en geheim.
Zoals de nacht ...

Misschien is de hele natuur een mozaïek van bloemen.  
Misschien is de hele natuur het verschil in stemmen. 
Misschien is de hele natuur alleen maar cijfers en eigenschappen. 
Misschien is de hele natuur de wens van schoonheid. 
Er is maar één mogelijkheid om in een oogwenk te zeggen, stop! 
De ketenen van het denken doorbreken, beperkt zijn in een droom.  
We zien de rijkdom van de muziek en de kleuren. 
En in een droom in het diepst, creëren we het voorjaar.