+ Poëzie.
Vergeet de wereld, in de zoete stilte die ik lief gesust door mijn verbeelding, en wekt de poëzie in mij. Soul verlegen lyrische opwinding, beeft en geluiden, en ziet er, net als in een droom, uit te storten eindelijk de vrijheid van meningsuiting, en hier komen ze onzichtbaar zwerm van gasten. De oude kennissen, de vruchten van mijn droom.
Er is pijn in verlies, wanneer het leven is uitgestorven. Wanneer de tranen het zout niet doen smelten. En hoeveel je hart niet tot God bidt ,Verlos de wrede pijn niet. Dan ga je met haar de wereld van mensen in. Niet alleen om begrepen te worden, maar om dit pijn voor druppel te nemen en te nemen en de herinnering aan de treurige dagen te sprenkelen. En uit haar, uit de herinnering, zal de bloem van Liefde groeien, de steegjes met bloembladen. En dit is het leven. Ze is weer in bloei. En er is geen dood, er is alleen liefde en herinnering.
Waarom kunnen we soms zo ondenkbaar walgelijk zijn,
voor de zielloosheid en kou van een mooie en gelijkmatige lijn?
Waarom genieten van de pijn van verliezen en fouten?
En we veranderen heilige woorden in prachtige zinnen.
Waarom voelen we niet het licht van mooie glimlachen,
en waarom hebben we zonsopgang en zonsondergang nodig,
het is onmogelijk om aan dit lot te ontsnappen.
Ik ben jong en fris, en ik ben verliefd, ik ben angstig, in angst en in
gebed, groene, mysterieuze esdoorn, altijd geneigd voor jou.
De warme wind zal door de lakens gaan. De stammen zullen beven
op het gezicht gericht naar de sterren, aromatische tranen van lof.
Je zult onder een brede tent komen. In deze bleke, slaperige dagen.
Kijk naar de schattige jurk. Dromend in de groene schaduw.
Je bent alleen, verliefd op mij, ik fluister een mysterieuze
droom. En tot de nacht met verlangen, met jou, ben ik bij je.
Een groene esdoorn.
Onderling, hartelijke, liefde. En, met bewondering, liefhebbend,
kijk naar je imago in de spiegel. Jezelf, toewijd je
gebeden, zelf koesteren en houden, het is gemakkelijk om je zonden te
vergeven. Heb jezelf lief, lieverds, "Ik ben alleen!" Stel gerust.
Functies favoriet. Elke minuut vinden. En alle mannen van de aarde
zullen vliegen naar de liefde van grote kracht. Je maakt een gebied
voor hen klaar, plaatsen van planten en liefde!
Vorst en zon; een geweldige dag!
Nog steeds doezelt u, mijn vriend charmant.
Het is tijd, de schoonheid, wordt wakker. Open dichte ogen naar het
noorden. Op weg naar het noorden van aurora
verschijnt het sterrenrijk van het noorden.
Weet u nog, de sneeuwstorm was boos.
In de bewolkte hemel snelde de nevel. De maan, als een bleke vlek.
Door de wolken somber geel. En je was verdrietig.
En nu kijk je uit het raam.Onder door de blauwe luchten,
schijnt de zon, op de sneeuw. Transparante bos één zwart,
en de spar wordt groen door de vorst, en de rivier onder het ijs schijnt.
Venetiaanse maan ...
Wellustige verlangens van de volle manen. En lang en verliefd.
De citroengeest langs de lagunes. Half in slaap prinses.
Lunar konijntjes op het gras laten.
Net als Tura ben ik beroemd onder het baldakijn van de begrafenis.
Oh, azuurblauwe schouders. Oh, lavendel in je haar.
Niet lachen, gewoon ademen, knuffelen en kussen.
Deze nacht, onder de Venetiaanse maan.
Hier vloog ongemerkt de zomer. In de ziel was er alleen een plaats van verdriet. Gisteren was alles in de zon verwarmd, en nu, boven het hoofd alleen de wolken. Deze zomer beloofde me veel warmte en geluk, vloog gewoon weg. Onverwacht, onverwachts, het verdween. En ik wilde alleen met mijn geliefde geluk, maar je ziet de zomer die niet werkte. Alle tegenslagen vielen op liefde, het wonder gebeurde niet. Ja, ik ben niet beledigd door iemand. Maar toch slaap ik 's nachts niet. Ik probeer mezelf te troosten, het feit dat ooit mijn lente zal komen.
Het zal na middernacht zijn. Ik zal je bellen als ik wil praten. In een soort van vreugde en, God verhoede, in moeilijkheden ben ik hier zo gewend om hier al te bellen. Wanneer de lijn niet convergeert, voelen we acuut dat we niet alleen zijn!
|