+ Poëzie.

Buiten de ramen is er een oogje,de bladeren zijn vol,

en de lucht wordt niet van de weg gehaald.

Alles was stil.Maar wat was het eerst!

Nu is het gesprek niet hetzelfde en vriendelijk.

In eerste instantie zijn alle hals over kop,

gezonken bomen in het hek diskrediet,

en op een vloot van regenval gestempeld,een diploma, 

dan van de loodsen,naar het terras te melden.

Je kunt nu niet zwaar ademen.

Mijn hart is somber. Snel, zanger, schiet op. Hier is de gouden harp.  

Laat je vingers er langs snellen, de geluiden van de hemel in de

snaren opwinden. En als er een daling in de ogen van de bevroren tranen,

ze zullen smelten en uitgestort. Laat je lied wild zijn. Als mijn kroon 

ben ik belast met leuke geluiden. Ik zeg je. "Ik wil tranen, zanger."

Ze werd geplaagd door lijden, ze kwijnde lang en stil. En het vreselijk

uur is gekomen, nu is het vol, als een beker van de dood, vol gif.

Venetië ...

Een gouden duiventil aan het water. Veegt het briesje van de zoute 

smalle routes van Black Boats. Zoveel zachte, vreemde gezichten in

de menigte. In elke winkel staan ver​​licht speelgoed, met een boek een leeuw

op een geborduurd kussen, met een boek een leeuw op een marmeren zuil.

Zoals op een oud, vervaagd canvas, is de hemel saai blauw. Maar het is

niet druk in deze kleine ruimte. En het is niet benauwd in vocht en hitte.

Leuke zonde, zoete metgezel en mijn lieve vijand. 
Je glimlachte in mijn ogen. 
Ik heb geleerd sommige dingen niet op te slaan, 
met wie het leven mij niet zou bekronen. 
Om vanaf het einde willekeurig te beginnen, 
en om voor het begin te eindigen. 
Om als staal te zijn, 
in een leven waar we zo weinig kunnen. 
Chocolade behandelt verdriet, 
en lacht in het gezicht van voorbijgangers. 




Opnieuw zongen de vogels luide stemmen 
en werden de stilte wakker ... 
Wat zal er in april gebeuren? 
Het is alleen aan God bekend. 
We leven van hoop en geloof. 
Laat er vrede zijn! Laat er licht zijn.
laat de vogels zingen.Laat mensen geloven. 

Ik liet de pijl van de boog door de lucht flitsen.

Ik wist niet, ze vloog voorbij.Ze keek haar tevergeefs aan,

ze flitste en verdween.

Ik gooide het lied in de wind:het geluid stopte ergens

in de verte.Waar mijn pijl viel,kon ik op dat moment niet zeggen.

Je bent in elke gedachte, elke regel is gecondenseerd. 
Je bent in elke inademing-uitademing. 
Jij bent mijn pijn en jij bent mijn verlies. 
Je bent de dromen van de duisternis, gehuld in vuur. 
Je bent een gelukkige straal die een keer flitste. 
Je hebt dorst van plotseling stijgende passies. 
Je bent een regenboog van overlappingen, die het hart breekt
 van verwarde netwerken. 
Jij bent mijn leven en je bent mijn vreugde over 
hoop, verlangens en mijn liefde. 
Voor het moment van liefde zal ik alle kwellingen van de hel accepteren. 
Alleen als alleen mijn hand in de jouwe was.



Nooit spijt van krijgen. Nooit spijt hebben, 
wat is gebeurd, niet kan worden veranderd. 
Als een toon uit het verleden, je verdriet verbrokkelend,  
verscheur met dit verleden een onstabiele draad. 
Nooit spijt van wat er is gebeurd. Dat het niet al kan gebeuren. 
Als alleen het meer van je hart niet troebel wordt. 
Bewaar uw vriendelijkheid. 
Zelfs voor jullie allemaal, een glimlach als antwoord. 
Heb geen spijt dat je hun problemen niet hebt gekregen. 
Nooit, nooit spijt van:  
je bent te laat begonnen, of je bent te vroeg weggegaan. 

Ik hou van van je te houden. Oh, hoe wenselijk dit geluk, met u in de

keuken om koffie te drinken. Ik hou van van je te houden. Thuiskomen

van het werk. En naar het werk gaan. Ik hou van van je te houden. 

Hoewel het waarschijnlijk niet nieuw is. Je brein heeft het alleen maar

gebaard. Ik hou van van je te houden. Ik wil dat er geen limiet was voor

het samenvoegen van hart en lichaam. Dan alleen en het is nodig om

te leven. Ik hou van van je te houden. Ja, ik ben natuurlijk geen

geschenk. Maar je kunt me alles vergeven.