Ik wist niet hoe ik moest doen alsof ik een heilige was,
 om te mokken in een belangrijke waardigheid 
en om te kijken naar een filosoof. Ik hield van oprechtheid, 
dacht dat alleen zij het leuk vonden, geest en menselijk hart 
waren mijn genie. Als ik met vreugde straalde. 
Met de snaren van mijn vuur vloog. Ik scheen niet met 
mezelf. Ik zong buiten mezelf. Als de geluiden opgedragen 
werden aan mijn koningen, leken deugden van mij 
dat ze gelijk waren aan goden. Als ik luid voor overwinningen 
de kronen aan de leiders weefde, dacht ik ze in de  
afstammelingen van de ziel en hun kinderen te gieten . 
Als de nobelen dominant zijn, durfde ik de waarheid
 hardop te verdoemen, ik stond te popelen om onpartijdig
 te zijn met mijn hart. Zij, de koning, vaderlandvriend. 
Als ik een ijdelheid ben, ben ik zelf door het licht bedrogen, 
ik beken, door schoonheid gevangen te nemen, 
zong ik en vrouwen. In één woord: ik brandde lief, vlam, 
ik viel, ik stond op in mijn leeftijd. Gooi salie op de 
kist van mijn steen, als je geen man bent.

***********************************

Ja de eerste sneeuw viel, de eerste sneeuw. 
Hij bedekte de valleien van de rivieren, de eerste sneeuw.
 En de rivier stroomt zwart, de eerste sneeuw, 
Alles levend voor de bodem, de eerste sneeuw. 
Al mijn liefde is zwart, de eerste sneeuw,
alles leeft nog steeds naar de bodem, de eerste sneeuw.
 Het zal worden bedekt met ijs, de eerste sneeuw,
 Maar er is lente in de wereld, de eerste sneeuw!
 Ik groet je, de eerste sneeuw,
 geen medelijden, geen verdriet, de eerste sneeuw. 
Hoewel het niet leuk is om te gaan, is de eerste sneeuw, 
op je grijze baan, de eerste sneeuw.

*****************************