| Zodra alles hier is het marmeren platform en het
 stationsgebouw en de torenspits met klok waren een geliefd
 symbool van hoop voor mij. Want de rijmpjes van gelukkige
 woorden en stippen waren niet genoeg, en de regels van de wereld
 zijn slechts één, het instrumentale geval. De rechtheid van de
 rails de rationaliteit van de witte voorwanden wist gemakkelijk
 zorgeloos geluk: zo geeft de voorzienigheid enthousiaste illusies in
 ruil voor ontijdige oproepen, zorgeloze woorden, zorgeloze gebaren.
 Het gefluit voor een trein die te laat vertrekt.
 ************************************ |