| 
 Groen hout wordt geel, beven, bladeren vallen. Ah, alles vervaagt, alles vervaagt.
 Alle gelukzaligheid, alle schittering van schoonheid.
 En de zon boven het bos. Met een somberestraal wordt wakker: om te weten, het is een
 voorbijgaande zomer.
 En ik, ik zou graag huilen, dus mijn borst was uitgeput van angst. Deze foto herinnerde
 me aan ons vaarwel aan jou.
 Ik wist, afscheid, dat je spoedig de woning van de hemel zou worden. Ik was, de vertrekkende zomer,
 En jij, het stervende bos.
 |