Ik vraag vandaag niet om geschenken van de kerstman. En ik 
verwacht geen feedback voor daden van verschillende mensen. 
 Ik wil gewoon de hete tranen stoppen. Degenen die steeds 
 meer uit ons hart stromen. En iedereen heeft een heel zwaar
   kruis en hun rug is gebogen. En voor geluk moet je opnieuw 
betalen met tranen. We weten niet hoe we levend moeten
  koesteren, maar we waarderen de graven, om de aarde
 één keer per jaar te besprenkelen met zout verdriet. Het 
nieuwe jaar spaart niet en het oude leven neemt niet weg. 
Je hoeft alleen maar zelf naar de hemel te kijken. 
En beschuldig je eigen beschuldigingen, afwijking, en haast 
je om het oneindige gezin over liefde te vertellen. Schiet op
 alsjeblieft, het leven eindigt altijd abrupt. Neem de dichtsbijen
 en dierbaren van ons weg. En de pijn van de ziel is gescheurd, 
arm, met een knal. Ik zal een paar wonderen toevoegen aan mijn 
 niet-feestvers: ik knuffel je geliefden, de hele wereld zal een  
ogenblik verharden. Verzamel de meest nabije zielen rond je tafel.
 En, met een glimlach, vier de geboorte van het nieuwe jaar. 
En maak geen ruzie met de komende dag. Alles is ijdelheid. 
Het belangrijkste is  mensen Iin je armen te sluiten. Wordt 
niet ziek en laat het hart van de beledigingen geen pijn doen. 
Begrip, tederheid, liefde, vergeet het niet. En hiervoor zal de
 Heer ons belonen met genade. Laat het verdriet van verlies nooit op
  je vallen, maar laat je familie zich op een moeilijk moment haasten
   om te helpen. Als het somber is, betekent dat dat we de schuld
 hebben. Haal de licht stralen als de zon, naar de menselijke ziel!