Bomen in de sneeuw, en in de sneeuw thuis. Weken gaan
 na weken. Ik ben triest om afscheid van je te nemen, 
de winter, met vorst en sneeuwstormen. Het stond voor
 de rimpelingen in de ogen van wit en onthulde zijn prachtige
 schoonheid, en in die schoonheid nam niet één het 
spoor van het leven weg. zoals een ski-parcours.
Misschien zal ik dit altijd vaarwel zeggen onder de sterren 
van wit. Ik knijp in je sneeuw om te knarsen, 
ik weet niet waarom ik dit doe.

En bittere tranen vielen op de grond. En het 
was moeilijk en zo verdrietig voor mij, en toch 
begrepen we elkaar niet. U haastte zich naar 
verre landen, en al mijn dromen vervaagden 
zonder kleur, en opnieuw werd ik alleen
  overgelaten aan een hart zonder tederheid
 en groeten. En vaak ga ik soms naar de kerk. 
Ik ga naar de plaatsen van de gekoesterde date. 
En ik zie in mijn dromen mijn lieve imago. 
En ik hoor in de stilte melancholische snikken.