Bestrijk niet met een nieuwsgierige blik. De uitgestrektheid

 van gewonde velden. Waar wonderen, waar een sprookje

 de volgende is. Met een stralende kudde goudvinken.

In de ochtend werden de kaarsen stilletjes gesmolten door de 
stilte van de kaarsen de tijd heelt. Nee het geneest niet de 
tijd leert iedereen om alles volledig te nemen. De tijd leert om te
 leven met pijn en zenuwen in een sterke knoop vastgebonden. 
Denkend aan hoeveel leugen in het leven zei in de ogen en 
achter de ogen. Het uitgemergelde hart is kreupel dat koesterde
 de droom gevoelens gaan de oneindigheid in maar vullen 
niet de leegte. Alles gaat voorbij, misschien zal het als de nachten
 donker zijn, niet tellen als op de fragmenten van onze bestemming. 
Desondanks zullen beledigingen het ijs doen smelten. 
Als je niet verlangend naar de deur kijkt als je het geluid hoort van 
volledig buitenaardse stappen, als je weer leert geloven, de douche is
 niet vastgeschroefd. Als de Hemel opnieuw een afspraak maakt 
in de stralende glans van nieuwe sterren, en geen kaarsen
 smelt rustig door de sluier van onbedorven tranen.