+Poëzie.
In de vuurrode gloed van glinsterende zonsondergangen en schuimen branden witte berken in hun kronen. Verwelkomt mijn vers voor de jonge prinsessen en de zachtheid van de jongeren in hun tedere harten.
Waar de schaduwen bleke en treurige kwellingen zijn, zijn zij degene die voor ons gingen lijden, hun koninklijke handen stralend, hen zegenend voor het komende leven van het uur.
Op het bed van wit, in de felle schittering van het licht, huilt degene die zijn leven wil terugkrijgen en de muren van de ziekenboeg trillen van jammer dat hij in zijn borst knijpt.
Allen naderen hun hand overweldigend daar, waar verdriet een stempel op zijn voorhoofd drukt. Oh bid, Heilige Magdalena, voor hun lot.
|