+Poëzie.

Sta op, sta op achter de waas van blauwe Green Hills. 
In het gras, zoals eerder, madeliefjes. En iemands 
ogen aan de poort. Maar dit sprookje van 
de heldin van april zijn wij niet.

Je glimlachte naar ons. Je gezicht, 
meer transparante anemonen. We herinneren ons 
de vlammen van de kroon. Maar deze extravagante.
 April-show is niet voor ons.

Ogen, als een vervaagde klis, in de handen 
van geperste munten. Ooit een glorieuze herder, 
nu zingt over vele jaren. En de oude vrouw uit de hoek, 
met tranen stroomden voor het pictogram, ze was
 zijn liefde en het dronken sap in de border groen. 
Op de rollen van jaren droog stof. De eerste is niet
 in de ochtend van de slaaf. En alleen een
 knabbelde kruk in zijn handen rinkelt, zoals eerder. 
Ze is hem nu vreemd, ik vergat het gejank. 
En als het gaat, langzaam, door de deur, geef een 
cent in zijn hand. Hij zal niet in haar ogen kijken. 
Als je een oog ontmoet, zal het meer pijn doen. 
Maar als je je op het plaatje laat dopen, 
herinner je je de slaaf bij naam.