Ah, deze rode lijsterbes onder de herfst geelheid. Ik kijk naar je, liefde, nu van buitenaf. Van het lijden van het verleden, van de voorbije jaren, die net als de lente aanbreekt,er al geen terugkeer meer is. Vlieg als zwaluwen, bladeren liefde onderweg. En alleen is er geen laatste punt, en het woord is nog niet "vergeven". Klampt zich nog steeds vast aan de herinnering aan. Happy Days Spring Thunder, toen liefde met ons ronddoolde, ons met één vleugel verbergde. In de lente zullen de zwaluwen terugkeren, de zee verlaten uit liefde. En ze zullen over de lijster vliegen. En iets zal me opnieuw herinneren. Ah, deze rode lijsterbes. Te midden van de herfstgeel. Ik kijk je aan, schat, van de onherstelbare kant.
Stil regen klopt op het raam, alsof er iets timide vraagt. We zijn voorbestemd om te scheiden. Deze herfst, deze herfst. Ik weet niet hoe ik moet zeggen dat ik niet hoef te wachten, maar nog moeilijker voor mij het zal liegen. Gouden herfst neemt mijn pijn weg, Gouden herfst, goud van haar. Gouden herfst, vraagt nergens overen geeft geen antwoord op de vraag. Heb ik nu lief, hoe ik ooit van je hield?Alleen jij zegt som. Is het de schuld van het hart? Maar waar komt deze angst vandaan, zie de pijn in je ogen, en zoek vrede in onnodige woorden .
|