Een papieren bootje dat ons op een dag het juiste pad zal laten zien, naar de oorsprong van de geboorte, alle herhaling, je vergeet me gewoon niet. Van verre uitgestrekten, letterlijk letterlijk, stuurde ik een zachte hallo, maar alleen koppig, opzettelijk brandend. Een ver, bedrieglijk licht. Mijn zeil is mijn vriend, zeil tussen de lijnen door, de wind is koppig voor alle koppigheid, en de jeugd lacht, het zal het lot beïnvloeden, en ik heb toch geluk.
|