Stom hart, zwijg, smeek ik. Er is geen kracht meer om deze pijn te verdragen, ik sterf elke dag een beetje. Alleen door het feit dat ik niet meer bij me ben. Hoeveel vernederingen en kwellingen moet je nog verdragen om je mond te houden?Ogen vallen, handen vallen, hart, ik smeek je, stop met vervelen. Stop met kloppen zo ongelijk en snel. Alleen bij de bel die de stilte verbrak. Er is geen hoop, geen wil, geen zin. Vergeef alles opnieuw en vertrouw hem. Hart, hoor, ik ben erg sterk, ik laat je niet praten. Het kan me niet schelen dat ik 's nachts niet meer kan slapen, ik wil niet meer van hem houden. Hart, zwijg, ik tover je op, lijd niet meer en wees niet verdrietig. Ik ben echt verzoend, ik laat hem gaan. Hart, vraag ik, en jij laat los.
|