2

Uitnodiging voor een wintersprookje ...

Zoals in een spookachtige witte, boeiende droom, is de maan verzilverd

in de nachtelijke hemel, en de wit-witte  tien tallen berken, zijn verpakt in sneeuw, ondergedompeld

 in dromen. En de stilte van het onaardse

ik ontwaakt. Kan het echt gebeuren? En de sneeuw is verzilverd onder

de maanstraal. Wat zal zijn, wat was, kan me niet 

schelen. Ik weet het niet, ik weet het niet meer, ik leef tegen het moment, en het

 sprookje staat in realiteit voor me. Hun wind  raakt een snelle vlucht, en prachtige

 kastelen zullen instorten met sneeuw. 

En ik verstopte me, bijna nietademend. 

Oh, wintersprookje, hoe mooi ben je ...

In de schaduw van kers en acacia. Kom

 naar mij, mijn lieve vriend, om de 

heilige vrije tijd te delen. In de armen van

 de wereld, de muzen en gratiën.

 Niet het vlees van een dik kalf,

niet de vrucht van Griekenland blij dat

je zult zien, niet honing, geen bier.

Enkel glans in het leeg glas.