Anselm Kiefer
Uit Wikipedia " (Donaueschingen, 8 maart 1945) is een Duits beeldhouwer en schilder.
Hij is een van de meest succesvolle maar ook meeserk gebruikt hij materialen als stro, as, klei en lood.
Kiefer groeide vanaf 1951 op in Ottersdorf en ging naar school in Rastatt.
Hij studeerde rechten, literatuur en taalwetenschappen aan de Universiteit van Freiburg.
Vanaf 1966 studeerde hij aan kunstacademies in Freiburg, Karlsruhe en
Düsseldorf, en in 1969 werd hij in de kunstwereld bekend door een serie
zelfportretten, gemaakt in grote Europese steden, waarop hij de
Hitlergroet brengt.
Dit was zijn commentaar op de situatie in het naoorlogse Duitsland waar over het fascisme voornamelijk werd gezwegen.
Tussen 1970 en 1972 studeerde Kiefer bij Joseph Beuys.
In 1976 verbleef hij in de Villa Massimo in Rome.
Sinds 1993 woont en werkt hij in Barjac (Gard) waar hij een verlaten
industrieterrein heeft omgetoverd in een 35 hectare groot atelier dat
hij La Ribaute heeft gedoopt.
Werken van Kiefer zijn onder andere te zien in de Duitse musea
Hamburger Bahnhof - Museum für Gegenwart en Museum Frieder Burda, en in
het Nederlandse Kröller-Müller Museum, dat werken van Kiefer ten
geschenke kreeg van de kunstenaar-ontwerper Martin Visser.
"Die Fraüen der Antique: Myrtis" 2002 Art Gallery of New South Wales in Australia.
YVES KLEIN (Nice, 28 april 1928 - Parijs, 6 juni 1962)
Vanaf 1958 realiseert hij zijn eerste experimenten pinceau vivant (levend penseel) als Antropométries en Suaires, waarbij hij, zowel op doek als op papier, in blauwe verf gedompelde naakte modellen afdrukt.
YVES KLEIN (Nice, 28 april 1928 - Parijs, 6 juni 1962)
Yves Klein (Nice, 28 april 1928 Parijs, 6 juni 1962) was een Frans kunstschilder. Hij werd bekend als de Franse monochromist.
Tentoonstellingen 1946 - 1956
Vanaf 1946 realiseert hij zijn eerste Monochromes, panelen in een uniforme zuivere kleur en werkt hij samen met Arman. Tussen 1948 en 1953 doorkruist hij Europa, Oost-Azië en Japan en presenteert hij zijn éénkleurige schilderijen, getekend "Yves". Hij exposeert zijn Monochromes voor het eerst in Parijs in de Galerie des Solitaires in 1955.
In 1956 stelt hij zijn Propositions monochromes voor in de Galerie Colette Allendy. Pierre Restany schrijft het voorwoord van de catalogus. Te Marseille neemt hij deel aan het eerste Festival d'Art avant-garde, georganiseerd door M. Ragon en J. Polieri. Blauw 1957 - 1959
Yves Klein, "La victoire de Samothrace"
1962, pigment on plaster on longterm loan
Blauw 1957 - 1959
voorbeeld
In 1957 exposeert hij te Milaan in de Galerie Apolinaire en te Parijs in de Galerie Iris Clert en weer bij Colette Allendy, ditmaal zijn doeken en sculpturen in diep ultramarijn blauw, dat hij I.K.B. (International Klein Blue) noemt.
Van 1957 tot 1959 decoreert hij de nieuwe opera van Gelsenkirchen in monochrome blauwen, terwijl de muren bewerkt worden in polyester Relief éponge rouge.
Aan de Parijse Sorbonne geeft hij een paar lezingen over l'Evolution de l'art et de l'architecture vers l'immatériel.
Hij vond de kleur (of verf) uit toen hij experimenteerde met ultramarijnblauw pigment en een speciaal fixatief, polyvinylacetaat, toen bekend als Rhodopas.
Deze brak, in tegenstelling tot de gewone fixatieven, de glans (diepte) van de kleur niet af.
Voor Klein zelf was de beeldende gevoeligheid van het blauw zo intens dat hij het over de wereld wou verspreiden.
Vanaf dat moment spreken we van de blauwe revolutie.
Hij onderneemt dan ook tal van projecten in publieke ruimtes. Zo laat hij in 1957 op de opening van een tentoontelling 1001 blauwe ballonnen de lucht ingaan.
Yves Klein heeft zijn ultramarijnpigment internationaal gepatenteerd als International Klein Blue of IKB.
