In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Maar de raad die de nacht brengt is soms onverstaanbaar
De zon stond al hoog aan de hemel toen Ernst wakker werd. Pjotr was blijkbaar al opgestaan. Ernst liet de beelden van de vorige avond nogmaals aan zijn ogen voorbijgaan. Hij glimlachte en bedacht dat hij er wel netjes was van afgekomen. Maar zou dit wel zo blijven ? Hoe zouden de dames reageren nu het enthoesiasme van het weerzien bekoeld was. Maar misschien zou Pjotr wel de oplossing brengen. Hij vond het vervelend dat Pjotr er nu net niet was. Anders hadden ze samen een strategie kunnen uitwerken.
Pjotr was immers in de tijd van de Olimpiade vreselijk verliefd geweest op Anemoontje en Anemoontje had toen laten blijken dat ze Pjotr ook wel zag zitten. Maar toen Pjotr en Jelena terug naar Rusland keerden -was het beeld van de athletischel Pjotr langzaam in haar geest gaan vervagen en tenslotte helemaal verdwenen Liefde overleeft zelden lange afstanden.
Toen ook bleek dat Ernst zich minder en minder om Jelena bekommerde was Anemoontje zich meer en meer gaan concentreren op de baron. Deze was echter zo in beslag genomen door zijn wetenschappelijke bezigheden dat hij haar eerst niet opmerkte. Hij interesseerde zich in die periode sterk aan geomorfologie en vooral de Parallel Roads van Glen Roy hadden zijn aandacht getrokken. Toen de baron echter meer en meer aandacht aan haar begon te besteden had ze zich echter in een opstoot van vrouwelijke wispelturigheid aangesloten bij een ronddwalende bende nozems. Een half-franse lapzwans die aan de kost kwam als dedective, een oversekste smid die een koffie-shop uitbaatte en een geile chinees die dacht Uilespiegel te zijn maar het brein van Lamme Goedzak bezat hadden haar onder het motto " Make love not War" het hoofd op hol gebracht. Gelukkig had ze tijdig ingezien dat de koers niet gewonnen wordt in het peloton en was ze teruggekeerd naar het kasteel Neander zu Thal waar ze met open armen door de baron, die ondertussen naast de wetenschap ook de charmes van andere geslacht had weten te waarderen,en zijn maman de barones de Eleonore della Bizouteria met open armen ontvangen werd.
Ernst zag al deze taferelen aan zijn geest voorbijtrekken toen plots Pjotr blijkbaar in paniek de slaapkamer binnenstormde " Weet jij waar de meisjes zijn Ernst ?"
-"Ik ?- Nee, geen idee, nog aan het slapen of aan het ontbijt zeker?
-"Neen, ik heb het ganse hotel afgezocht en nergens is een spoor van hen te bekennen. Toen ik navraag deed aan de balie schijnen ze deze morgen vroeg reeds vertrokken !"
-"Voor en ochtendwandelingetje zeker? Anemoontje is nogal op haar lijn gesteld "
-" Met pak en zak voor een ochtendwandeling ? Dat zou mij verbazen Ernst"
-"Hoe met pak en zak ?"
-"Ja de man aan de balie wist me te vertellen dat ze deze morgen heel vroeg, ze moeten dus nauwelijks geslapen hebben, snel een klein ontbijt hebben genomen en dan met pak en zak het hotel verlaten hebben. Ze zeiden dat de rekening wel door ons zou vereffend worden" .
-"En hebben ze ook gezegd waar ze heen gingen.? "
-"Neen, beste Ernst, alleen wist een van de obers me te vertellen dat ze een grote gele Zuid-Wester op hun rugzak gebonden hadden. "
-" Met die vrouwen is het toch altijd hetzelfde, als ze iets in hun welgevormde hoofdjes hebben, hebben ze het niet in hun achterste, hoe welgevormd dat dan ook moge wezen " mompelde Ernst zowat binnenmonds "Kom laten we eens naar hun kamer gaan "
Ze liepen met bekwame spoed naar het eind van de gang die nogal duister was en Ernst schopte in het donker op een machine om de schoenen te poetsen. De kamer van de meisjes lag er verlaten maar netjes bij. Het bed was onbeslapen en de badkamer volkomen leeg. Geen parfumflesje of geen zeepje. Dat was voor Ernst het bewijs dat de dames het hazenpad hadden gekozen. Maar waarheen?
Ernst inspekteerde de kamer grondig maar buiten een exemplaar van Sir Charles Lyell's "Principles of Geology, Being an Attempt to Explain the Former Changes of the Earth's Surface, by Reference to Causes Now in Operation " was de kamer volledig ontdaan van elke aanwijzing. Toen hij het boek doorbladerde vielen twee postkaarten (die we hieronder afbeelden) uit het boek. Op de ene stond een puppie en op het andere een soort vogel afgebeeld .
Ernst liet zich op het bed neerzakken met de postkaarten in de hand en na een vijftal minuten in gedachten te zijn verzonken sprong hij plots op en richtte zich tot Pjotr: "Mijn beste Pjotr Ik denk dat ik het verband gevonden heb tussen de hond, de vogel, het boek en de Zuid-Westers ze wijzen allemaal in de richting van....
En jullie? hebben jullie ook een idee ?
Ondanks al de miserie van het ogenblik kon Ernst een poëtische opwelling niet bedwingen en op de achterzijde van de kaart met de puppie schreef hij volgend gedicht
Mijn collectief geheugen
(Evolutie van een statieportret, the second edition)
Wie kan me verbieden
posthuum verliefd te worden
Na al de laatste gesprekken
Na al de woorden die kleefden
Aan het laatste het enige pad
Aan de weg die ik nooit bezat
In de diepte van het gesloten raam
In de klankkleur van je vochtige blik
Tussen al je harten was je mooi
Pjotr nam de kaart die Ernst, met een wazige blik door het raam kijkend, achteloos op het bed had laten vallen. Las de tekst behoedzaam - schudde even met het hoofd en zuchtte " Ja er zit heel wat evolutie in de teksten van Ernst... " Toen stond hij op en ging naast Ernst staan. Tranen welden op in zijn ogen en hij legde zijn arm rond Ernst
zware torso en fluisterde "We vinden ze wel, we vinden ze wel... "
Jij lelijke leugenaar, bedrieger, mispunt, ... gilde Anemoontje en de tremolo's van haar coloratuursopraan stemmetje zinderden door het restaurant als sabeldanspasjes.
Ze trok haar naaldhakjes uit en gooide ze met een hoog gilletje richting Ernst's hoofd. Maar deze wist zich te bukken en de naalden boorden zich in de houten lambrisering vlak naast het portret van de beroemde "Onbekende Man Uit Lede". Een veertiende eeuws meesterwerk van een of ander nogal primitieve Vlaamse Primitief.
Rond Jelena's vuurrood mondje spiegelde zich de glimlach van een onbedwingbaar binnenpretje af .
-" Maar schatje toch .." mompelde Ernst met een opgewonden maar milde vibratie in zijn stem die alleen te horen was wanneer hij hevig geëmotioneerd bleek.
Wat trouwens hoogstzelden voorkwam.
Maar Anemoontje negeerde de baron nu straal en schreed op zwarte nylonkousenvoeten (met naad en versterkte hiel- en tenenprofiel van het merk Du Parc uit de reeks "Seduire & Sourire") hem als een waardige maar boosaardige en dodelijk getroffen zwaan voorbij en stevende recht op Jelena af....
Haar kort rokje kroop door de vaart van deze charge langs haar dijen omhoog en onthulde het volmaakt profiel van haar inslanke slanke benen. Wat trouwens aan Ernst de bedenking ontlokte " Haar ekster woont nog altijd hoog ".
De, zoals ik al eerder vermeldde, als keurige Sayvoards uitgedoste, obers en zaalbedienden hielden de adem in bij deze zich aankondigende strijd der Walkuren en als in een gecoördineerd danspasje deinsden ze, perfect getimed, een paar schreden achteruit.
Maar plots verdween het krampachtige trekje uit Anemoontjes hoogblozend gezichtje om na elkaar plaats te maken eerst voor verwondering, dan herkenning, opluchting, bewondering, blijdschap en ontroering.
-"Maar jij bent Jelena Go.... "
-"Inderdaad schatje, inderdaad, ik ben Jelena het nichtje van Pjotr..."
-"Maar wat is de wereld toch klein , mijn beste, nee lieve Jelena. Die mispunt van een Ernst heeft je toch met het nodige respect... "
-"Maak je maar niet ongerust , schatje, ik kan hem wel de baas..."
De twee dames vielen elkaar in de armen en in de plaats van de verwachte bliksem schichten, wolfijzers en schietgeweren, rolden de tranen bij wijze van spreken over de resten van de "mignardises sucrées à la crème Savoyarde" en enkele mistroostige lege koffiekopjes, klaar om een degelijke Sun behandeling te ondergaan.
Ernst en Pjotr keken opgelucht naar de obers en bestelden nog een "poirke " -om van de emotie te bekomen en om het af te leren. Ze keken vertederd naar de beide dames die elkaar de laatste confidenties van de voorbije vijfentwintig jaar en vier maand aan het toevertrouwen waren.
-"Kennen jullie mekaar ? " vroeg Pjotr op kousevoeten en trouwens totaal overbodig. Zwarte kousevoeten die Anemoontje trouwens zonder veel schroom op zijn schoot had geïnstalleerd.
-"Maar natuurlijk schatje, herken je mij niet meer ," fleemde Anemoontje en ze drukte haar roste krulletjes onder zijn neus zodat haar parfum doordrong tot het diepste puntje van zijn pijnappelklier, terwijl ze met haar linkerhand vederlicht door zijn
omvangrijke haardos streek.
-"Natuurlijk kennen we elkaar " richtte Jelena zich poeslief tot Ernst " de Olympische spelen weet je nog , wij de ballenrapers en zij ... juist Ernstje... het ijslollie-dametje...!!" - onderwijl met twee vingers van haar linkerhand een steeplechase ritje over zijn kalende krulkop makend en terzijde tot Jelena " het ondeugend mannetje is nog steeds goed bij de pinken hoor !!".
Het weerzien tussen beide meiden verliep zeer hartelijk en er werden nog ettelijke borreltjes gekraakt op het weerzien en als het aan Ernst lag ook op de goede afloop van deze onverwachte ontknoping. Al hoefde hij daar nog niet zo zeker van te zijn want als die twee schatjes hun kennis over zijn persoontje samenlegden dan kon er voor hem in de zeer nabije toekomst nog wat gaan zwaaien. De bodem van zijn mandje leugentjes om bestwil was immers zichtbaar. Hij was er de laatste dagen nogal kwistig mee omgesprongen.
Maar een mannelijk brein is in dergelijke materie weinig vooruitziend. Het kan moeilijk met twee dingen tegelijk bezig zijn. En Ernst brein was nu tot de nok gevuld met een dwaas verliefdheids gevoel. Eentje dat kriebelt tot in de buik, waar je tegelijk zo hongerig van wordt dat je geen hap meer door de keel krijgt. Het volmaakte geluk ingeblikt in een innige droefheid. Een gevoel waarbij je ' s morgens in pyjama al zingend door de stad zou fietsen om in de namiddag de Mont Ventoux te beklimmen en 's avonds te merken dat je helemaal geen fiets hebt, laat staan een pyjama waar mee je je in de stad kan vertonen.
Een wat oudere en licht gedeukte koperen koffiekan op de rand van het tafeltje,die zich volkomen over het hoofd gezien achtte mompelde nogal gestoord tegen het vriendelijk uitziend ronbuikig theepotje naast haar: " Wel zie dat nu aan ! Ik sta hier al zeker een half uur dampend heet te wezen en wat gebeurt er ? Niets, nihil, nada !! "
-"Had dat dan eerder gezegd " meesmuilde de theepot" Ik sta hier al evenlang voor spek en bonen te trekken".
Maar de alkohol benevelt de geesten, de opgehaalde en nogmaals herhaalde herinneringen werden nogmaals opgehaald tot het gesprek als stervende golven in het zand verstilde, blijkbaar tot grote voldoening van de bij het morgenlicht licht nerveus wordende obers, die het gapen niet meer onderdrukten en die zo mooi uitgedost waren als Savoy... maar dat heb ik al verteld zeker.
Zoals aan alle gezellige en prettige dingen komt het eind veel te snel. Het gezelschap besloot te gaan slapen. Meisjes bij de meisjes, jongens bij de jongens .
Buiten woei een ongure wind die de sneeuw hoog door de straten opjoeg en weinig goeds voorspelde voor de komende tocht. Want Ernst-Pjotr-Jelena en Anemoontje stond nog heel wat te wachten. Maar dat is voorlopig voor later . Laten we ondertussen genieten van de nachtelijk rust en de gezellige openhaard verwarming hier in het hotel-restaurant want iedereen is doodmoe. Ook de man uit Lede op het schilderij liet de oogleden op zijn eigen norse Vlaams-primitieve wijze zakken en scheen zelf even in het schemerlicht te glimlachen
Ernst lag met ogen nog wijd open maar met gesloten blik naar het plafond te staren en het gesnurk van Pjotr te luisteren. Hij zag voor zijn geest terug de intrede van woelwater Anemoontje, viel heel zachtjes met een zalige glimlach van voldoening rond de mond in slaap en droomde volgend versje :
De nacht is net hetzelfde als de dood
en wat zij brengen een vraagteken zo groot
waarop ieder zijn eigen antwoord kent
maar dat het afhangt van wie je bent
en vooral wie je ,misschien ook in vorige levens,
bent geweest
haal ik mij voortdurend voor de geest
maar als ik jou dan zie wordt alles
weer wolkenloze dagen
waarin geen plaats is
voor deze nutteloze vragen
Ernst en Pjotr zaten tussen oude skis van de vorige eeuw en een bobslee van de winterspelen van 1924 te genieten van de "Foie gras de canard au naturel mi-cuit à la fleur de sel de Saint Emilion avec figue moelleuse et réduction balsamique et petit pain brioché " in het restaurant "La Caleche" 18 rue Paccard in Chaminix; toen plots van achter de oude koekoeksklok het frisse gelaat van Jelena opdook.
Ernst was als het ware aan de grond genageld. In plaats van het frele meisje uit zijn jeugdjaren stond daar een prachtige dame met gitzwart haar en volle aantrekkelijke lippen als donkerrode bigareaux tussen de bewegende beren aan de ingang van het restaurant.
Ook Pjotr was even zijn melk maar hervatte zich snel. Als een schichtige hagedis schoot hij naar de ingang van het restaurant nam de hand van Jelena in de zijne voor een vluchtige handkus en zei " Miss Jelena Ramonda Golovkopjotrovkovna I presume ! "
-"Inderdaad Pjotr Grigorevitsj Bolotnikov" sprak de schoonheid met een zwoele stem die aan bedrijfsvriendelijkheid niets te wensen overliet.
"Inderdaad -en ik veronderstel dat het standbeeld daar in de hoek achter het bord "Foie gras de canard au naturel mi-cuit à la fleur de sel de Saint Emilion avec figue moelleuse et réduction balsamique et petit pain brioché " uw vriend en protégé baron Ernst-Georg Maximilian Heinrich von und zu Neander zu Thal is ".
- "Het zal wel zijn - het zal wel zijn - schoonheid "mompelde Pjotr en hij leidde haar naar het tafeltje waar Ernst nog helemaal verstijfd in houding stond als salonjonker.
Maar Jelena liep naar hem toe kuste hem met haar lippen als zachte bigareaux op het voorhoofd, trok zijn das strak aan en dwong hem met zachte aandrang tot zitten en fluisterde in zijn welwillend oor " Mijn lieveling, mijn kleine Ernest , mijn George , mijn kleine Neanderthaler, Ik heb oe gemist al die lange jaren "
-Stillaan scheen Ernst van Venus terug naar de aarde terug te keren maar zijn ogen bleven gericht op de hals van Jelena.
-"Mein kleine Ernest, wass haben Sie doch "
-"Hashimoto" mompelde Ernst "Hashimoto" en toen viel er een lange stilte.
Toen stond Ernst op hij ging naar Jelena toe en zoende haar zo vurig op de bigareaux mond ; zo vurig dat een van de obers, die allen als Savoyards uitgedost waren, snel naar een stoel greep en zich tot Jelena richtte met de woorden "Als madame zou willen gaan zitten .. a.u. b. "
Het tafeltje van Ernst in "la Caleche"
De rest van de avond verliep behoorlijk informeel. Na de eerste emoties had Ernst zijn beheersing teruggevonden en liet hij de "Médaillons de homard Canadien rôti en cassolette, mousseline aux agrumes, poêlée de mangue fraîche " met de "pavé de cuissot de biche rôti aux cèpes et huile de truffes, purée de pommes Charlottes et légumes oubliés " samen met de "Demi Saint Marcellin de la Mère Richard, chutney de fruits d'hiver, jeunes pousses à l'huile de noix " met de " Millefeuille croustillant au praliné et chocolats Jivana et Equatorial " en tot slot de koffie en de "Mignardises" aanrukken.
Dit alles tot groot jolijt van Jelena die bij het opdienen van elke plat onder het uiten van korte kreetjes zichzelf een bekertje wodka uitschonk in glaasjes die ze zelf had meegbracht en deze enthousiast achter zich in de haard keilde waarbij ze Ernst met haar lenige vingers zacht over het kalende voorhoofd streelde.
De meeste gasten hadden het drie verdiepen tellende restaurant reeds verlaten toen het drietal nog gezellig zat na te genieten van de maaltijd bij een "poire Williamske" toen plots de bewegende beren bij de ingang als het ware door een windhoos werden weggeblazen en kleine roste jongedame het restaurant binnenstormde als een wervelende tornado .
Ernst verstijfde,- als ik het zo oneerbiedig mag zeggen -, voor de tweede maal deze avond, toen hij de rost-blonde furie zag binnenstormen ...
-"Anemona, de wilde Anemona" fluisterde Pjotr zachtjes fluitend voor zich heen ... "Anemona dass wird spass geben...."
Ernst zag de horizon zich splijten en als in een visioen dook het volgende vers in hem op
ik heb mijzelf verstrooid
met verantwoordelijkheid en schuldgevoelen,
als een koppig kind getooid
met herfst en zijn paddestoelen.
slapeloosheid,
die borrels niet te temmen wisten,
verblijft als grijze gast
in mijn oog,
hard brekend
rond het gebeente
van een monoloog.
ik werd stil van jou
ik heb gelogen
ik kook in de breedte
van je ziedend bekken
als leidingwater dat figuren vlecht.
laat
cryptische cirkels
barsten trekken
in het kaf
dat je in mijn koren hebt gelegd
je hoofd
proprotioneel
gebeiteld - in de aanwezigheid
van eenzaamheid,
slaat op mijn bloedend netvlies
ongebreideld
de geschiedschrijving van dierlijkheid.
ik word stil van jou
blijf steeds liegen
het arduinen raam rond mijn oog
vindt geen rust
in beschaving.
je smalle letter gilt
ontzettend hoog -
geneest mij
verloren zoon - van de verslaving
waarmee het mannelijk mes
sierlijk
vlees doorklieft.
ik
zoenoffer
op t zwaard
van Damocles verliefd
ik
word stil van jou
lieg niet meer
ik
ben alleen,
naakt als steen
vernederend wakker
steigerend
doordesemd brood
het rijzen weigerend
eeuwig waait die blik van jou
door het brandpunt
van mijn omarming
Om als het ware reclame te maken zal het Soeverein Congres der Belgische Staten op 30.05.1790 een mededeling uitgeven waarbij elke stad en dorp maatregelen diende te nemen wanneer er zich TE VEEL vrijwilligers zouden aanmelden en alleen de eerstgemelden zouden laten vertrekken en een zelfde aantal in reserve houden ! Maar men aanvaardde niet gelijk wie. De PASTOOR en de WETSDIENAAR van stad, dorp of gehucht zouden moeten getuigen dat de vrijwilliger in orde bevonden werd met de wet en de regels van de Kerk. Een bewijs van goed gedrag en zeden avant la lettre dus.
Dat de effectieven schromelijk overdreven werden blijkt ook uit het volgende. De gemeente waar Ik woon Hekelgem (deelgemeente van Affligem) had rond 1790 zowat 1300 inwoners. Volgens de Journal de Bruxelles van 12.06.1790 zouden zowat 200 tot 300 vrijwilligers uit Hekelgem, waarvan een 40-tal te paard zich gepresenteerd hebben te Brussel. Dat zou zo ongeveer 1/4 tot 1/6 van de bevolking geweest zijn. Zeer onwaarschijnlijk. Trouwens uit een onderzoek in de plaatselijke archieven blijkt dat de gemeente slecht 33 sabels en 39 paar schoenen heeft aangekocht voor zijn vrijwilligers.Ze hadden wel een vlag die nog steeds te zien is boven de ingang ( aan de binnenzijde ) van het legermuseum te Brussel.
Bovendien werd bepaald dat iedere compagnie van 125 vrijwilligers diende vergezeld te worden van een pastoor, onderpastoor of andere geestelijke als aalmoezenier. De hogere aalmoezeniers zouden daarbij de macht hebben van hogere officieren en deze laatsten werden geacht de aalmoezeniers met aandacht en volgzaamheid te aanhoren want zij spraken het woord van God.
De vreemde officieren die onder de Belgische vlag dienden werden ook geacht elk jaar 15 dagen voor of na Pasen een attest in te leveren dat ze gebiecht hadden.
Verder werd bepaald dat deze aalmoezeniers er dienden voor te waken om officieren en manschappen de waarheden van de religie aan te brengen , met het respect voor de heilige naam van God en hen de zuiverheid van zeden voor te houden hen van ontucht te bewaren en degenen die er per ongeluk toch in verwikkeld waren uit te verlossen. Allemaal zaken die zeker wel thuishoren in de catechismus maar minder in een reglement voor het leger. Hieruit volgde dat de aalmoezeniers de vrijwilligers volledig naar hun hand wisten te zetten en dat deze religieuze strijders, zonder enige militaire kennis, hun schaapjes naar de slachtbank leidden ofwel door hun onkunde algemene paniek veroorzaakten waardoor deze onervaren militairen op de vlucht sloegen.
Bovendien werden de vrijwilligers ( uiteraard tegen betaling; ongeveer 10 liards of 2.5 sols) door deze krijgshaftige pastoors voorzien van amuletten; "Agnus Dei" genaamd waarvan werd gezegd dat het de drager immuun maakte voor geweervuur en waardoor, wanneer hij het permanent op zijn borst droeg, het zwaarste salvo niet in staat zou zijn om zelfs maar een vingerkootje te beschadigen. Iets dat echter bij de eerste ontmoeting met de vijand werd ontkracht. Bovendien waren deze priesters ook vaak de eersten die op de vlucht sloegen aldus de ganse compagnie meesleurend. Nadien werd de nederlaag door deze priesters dan uitgelegd als zijnde een beproeving van God om het diepe geloof van de vrijwilligers op de proef te stellen.
Zo ook werd een aflaat van 1000 jaar beloofd aan allen die een bataljon Oostenrijkers zouden verslaan. Een aflaat bestond er in dat de jaren die men in het vagevuur moest doorbrengen alvorens naar de hemel te verhuizen met eenzelfde aantal jaren werd verkort. Aflaten waren ook te koop tegen zeer wisselende prijzen.
In een redevoering van de abt van Tongerloo ging deze te keer tegen de vele Franse, Hollandse en Luikse vrouwen die het leger vergezelden en door de vijand waren gezonden om de zuivere zielen van de soldaten te besmeuren en hun te verzwakken met venerische ziekten. De vrouw was eens te meer de oorzaak van de ondergang.Terwijl in een ander pamflet (dat gezien de tijd en de anti-paapse instelling van een aantal revolutionairen misschien wel met een korrel zout dient genomen ) de libertijnse zeden van de priester-aalmoezeniers aan de kaak wordt gesteld . Hen wordt verweten dat zij onschuldige meisjes aanzetten tot prostitutie met de soldaten om met deze "patriotische daad" hun hemel te verdienen. Deze feiten dateren van ongeveer 200 jaar geleden, de Taliban zijn onze tijgenoten ! Nihil novum sub sole . Niets nieuws onder de zon !.
Dominicaan-aalmoezenier bij de Vrijwilligers Schilderij van Van Imschoot naar documenten uit de tijd. Legermuseum Brussel
INTERLUDIUM: NIETS NIEUWS ONDER DE ZON
Misschien herinneren jullie je nog wel uit de schooltijd de fameuze "Brabantse Revolutie van 1789-1790" .
De Zuidelijke Nederlanden werden in die tijd geregeerd door de Oostenrijkse keizer. Dat was toen Jozef II, een verlichte despoot, die het eigenlijk wel goed voor had met zijn volk maar door zijn onbeholpen hervormingen de bevolking tegen zich in het harnas joeg. Naast zeer zinnige maatregelen ( bijvoorbeeld de eenmaking van het rechtstelsel in plaats van de talloze schepenbanken die elk hun eigen rechtspraak bezaten ) schafte hij onder meer ook de "contemplatieve kloosterorden af " - daar ze volgens hem toch niets zinnigs deden- , verorderde dat alle kermissen op eenzelfde datum moesten plaatsvinden samen met andere maatregelen die meer op pesterijen leken dan op een werkelijk zinnige wetgeving. Iets waar men vandaag de dag ook nog wel weg mee weet. De koning van Pruisen noemde dan ook Jozef II spottend: " mijn neef de keizer-koster"
Dit alles lokte niet alleen weerstand uit bij het gewone volk en zeker bij de geestelijkheid, maar onder invloed van de ideeën van de Franse Revolutie ontwikkelde zich ook bij de burgerij weerstand tegen deze dwingelandij.De geheime genootschap "Pro Aris et Focis" (= voor outer en heerd =voor altaar en haard) wordt opgericht. Deze Revolutionaire partij onder leiding van advocaat Vock zal echter snel het onderspit delven voor de uiterst conservatieve Staatse partij van advocaat Van der Noot en de hoge Geestelijkheid. Beide partijen hadden in het begin van de Revolutie elkaar wel gevonden omdat Jozef II ook de eeuwenoude privilegies van de verschillende hertogdommen en graafschappen, die de Zuidelijke Nederlanden vormden, wou afschaffen en het gebied in in negen kreitsen en 35 districten wou indelen. Het "Belgisch" leger" , gevormd door opstandelingen die zich in Noord-Brabant rond Breda hadden verzameld, boekte aanvankelijk onder Generaal Van der Mersch onverwachte successen en wist de de Oostenrijkers uit de Zuidelijke Nederlanden ( uitgezonderd het hertogdom Luxemburg) te verdrijven. Maar na de afzetting van Van der Mersch , onder de onkundige leiding van de Pruisische Generaal Schönfeld werd de ene na de andere nederlaag geleden en rukten de Oostenrijkers op naar Brussel. Dit als inleiding
Op dat moment rijpte de gedachte bij enkele Staatsen in Brussel om een "Algemene Mobilisatie van het Volk" (c.f.r. de nazistische Volkssturm) af te kondigen. Iedereen die in staat was een wapen te dragen zou worden opgeroepen en na een militaire vorming van (een belachelijke) "VIJFTIEN DAGEN " worden ingezet. Dit legers was volgens de befaamde jezuiet Feller " een ONOVERWINNELIJK leger, waar de termen verraad, en desertie onbekend zouden zijn, waar een GEZONDE EN ROBUUSTE jeugd het patriotisme en de militaire oefening zou verkiezen boven de verderfelijke spelen en de crapuleuze bedoeningen van de cabaretten., een leger waar lafheid geen toegang zou hebben , waar GEZONDHEID, KRACHT , GEDULD en UITHOUDINGSVERMOGEN de loomheid en de ziekte die het spoor van de ondeugd volgen zou verdrijven .. enz . Een discours dat bepaald niet zou misstaan bij de redevoeringen van Goebbels en Himler.
In vele dorpen en steden werd aan deze oproep gevolg gegeven . Van der Noot en zijn achterlijke partizanen maakten van de gelegenheid nog maar eens gebruik om de Vonckisten ( het schuim van de Natie en echte bandieten... althans volgens Van der Noot & Co ) nog maar eens in een slecht daglicht te stellen en de Brabantse Vrijwilligers werden in staat van paraatheid gebracht om niet alleen de Oostenrijkers maar ook de Vonckisten te bestrijden mocht dit nodig zijn.
In Vlaanderen was men minder meegaand. Men protesteerde heftig tegen de gevangenneming van Generaal Van der Mersch en enkele vrijwilligers wilden hem zelfs gaan bevrijden uit de citadel van Antwerpen waar hij opgesloten zat. Maar gebrek aan doortastendheid van de samenzweerders deed deze poging mislukken.
De vrijwilligers zworen een eed van trouw die volgens een supplement van de Gentse gazette van 03.06.1790 aldus luidde:
"Ik... NN, volontaire der stad ...., zweire en belove in die qualiteyt de Conservatie der Roomsche-Katolijke Religie, misgaders Getrouwigheyd aen het Magistraet en Gemynte van .... , alsmede dat ikzelve Magistraet en de Gemeente van... onder eenigen personeelen intrest, direct ofte indirect te aanmerken, in alles zal verdedigen, als eenen goeden ende getrouwen Volontaire behoort te doen; dit t'elkens, wanneer ik toe ingevolghe's Lands Wetten zal verzocht wezen. Zoo helpt mij God en al zijne Heijlige. , "
Men wist de volontairs van verschillende naburige gemeenten bij elkaar te brengen om eenheden te verkrijgen die sterk genoeg waren om aan een hypothetisch gevecht deel te nemen. DE cijfers in de kranten van die tijd kan men echter niet betrouwen want er waren er die het getal vrijwilligers, wellicht om propagandistische redenen, opvoerden tot 500.000 om aldus aan te tonen dat " alle de Nederlanden" een enthousiasme vertoonden waarvan nooit sprake was.
Ernst: "het Paradijs" schrijft Jelena.Ik denk Pjotr dat het "Paradijs" tout court is..........
Pjotr:........... Ja Ernst ik vind die "kemel" toch maar "niks" en hij nam zijn dure "porte-plume" uit zijn jak en schreef vlug iets op de achterflap van de "guide Payot" en stopte hem in zijn rugzak...
Op de flap had hij een gedicht neergeschreven
Exemplaar uit een boeket oneensgezinden
Gedumpt en geplant
zoals hij daar staat
solitiar in alle groepjes
die zich om hem binden en ontbinden
Is het de eenzaamheid
die hier samenschoolt
hem vindt
en scheidt
maar niet onderscheidt
van de blinde blinden ?
of het visioen dat hem hindert
die ongedwongen realiteit
nog eenmaal
een laatste
een allerlaatste
een aller-allerlaatste maal
terug te vinden ?
Niet om zoals
het weer
weer slaafs
de hupse kleren
van het weerbericht af te schrijven
maar om in december de fonkelnieuwe koude
in te drijven
om dan met man en macht
in mei
zich tomeloos in te binden
met verzadigde handen van de dompelaar
de liefde uitbundig te bedrijven
met oude zielepoten van wijven
en zich door de ascese van die compositie
de dood van Romeo in te drijven
Vragen: 1. In welk land zijn Pjotr en Ernst nu ?
2. Op welke berg ?
3. Wat is de betekenis van "Paradijs" ? 4.(facultatief) Wat vind je van het gedicht ?
Maar ondertussen is Ernst alweer verder op zoek naar Jelena. U ziet hem hier met Pjotr ploeteren in de sneeuw op weg naar de top van de....
Ondertussn schrijft Ernst toch nog een gedichtje
requiem
half opgebrand
zwak
nog rokend einde
begin
van eenzaamheid
de schuine schaduw
op je lippen
als ongerepte
schreeuw van de parelhoen
bloedvogel
die in de baai
van mijn waanzinnige glimlach
naar 't spiegelvlak
van je oneindige ogen
deint
stervende golf
in hoogmoedig zand
Ernst op de top van het prinsenhof in de Haag zakt in elkaar. Het zicht is adembenemend maar Ernst's adem wordt nog meer benomen door de afwezigheid van Jelena. Ze had nochtans een klein briefje achtergelaten hier boven op 109 m hoge gebouw en het vastgeprikt aan de mast (127 m hoog).
"Lieve, lieve Ernst "
Ze zitten mij nog steeds op de hielen .Ik moet voortmaken maar ik ga daar waar de eerste vrouw het Paradijs was. Kusje
Je lieveling
Jeleentje
Camille heeft het weer goed geraden en ik heb zo een zacht vermoeden dat ze weet waar Pjotr de mosterd haalt. Maar juist is juist dus ziehier nog enkel hints. Ernst zit nu 109 m hoog ergens in een stad waar er iets staat dat " Willem1, Mauritz en Frederik-Hendrik en ja zelfs Alexander + Tuin" noemt en waarin BPF Bouwinvest de hand had, We bevinden ons bovendien in het Beatrix/4 .
Het is dus wel degelijk Maurits van Nassau en de eigenaardige vorm is inderdaad het Bahama eiland New Providence waarvan de hoofdstad inderdaad Nassau is. Alles wijst dus inderdaad in de richting van Nederland. Blijft nog de zon en/of het zonnelicht die/dat moet vermenigvuldigd worden met de bewuste 0,01405. Als dat geen hint is !
@ Camille , neen het is niet Willem I van Nassau maar het is wel familie van hem
Nu het document ontdooid en opgedroogd is ziet het portret er als volgt uit.
@ Bo.Er zijn verschillende aanwijzingen die schijnen naar Nederland te wijzen. Het liedje, de Oranje sjerp van ....
maar wie is dit ? Waar staat de eigenaardige vorm onderaan op het briefje voor en wat beduidt:pijl, E, zon . 0, ... enz ? Want na het ontdooien is er een punt te voorschijn gekomen tussen de zon en 0,01405. Dit was met het blote oog niet te zien onder het ijs. Misschien eerst proberen
de man met de oranje sjaal identificeren of de eigenaardige vorm dat levert minstens twee hints op .
Pjotr Bolotnikov in opdracht van ene Michiel Miereveld
Nu de wind wat is gaan liggen kunnen Ernst en Pjotr eindelijk met elkaar praten.
-Jelena schijnt verdwenen -, Pjotr
-Inderdaad Ernst maar ze heeft toch de kans gezien een om een aanduiding achter te laten waar ze heen is.
-Ja Pjotr, laten we wachten tot het ontdooid is dan zien we misschien wat meer details.
-Goed idee Ernst, Laten we ons ondertussen wat verwarmen en wat naar die oude muziek luisteren die ik heb meegebracht
-He, riep Ernst plotseling uit: "Kijk, daar onderaan die eigenaardige vorm dat lijkt mij wel de omtrek van een ...."
Een plotse windstoot deed Ernst woorden voor ons verloren gaan
-Nu je het zegt. Maar die zon en dat getal wat zou je daar mee moeten.
-Geen idee. Zou die E voor Energie of voor East ( oosten) staan ?
P.S.
1.We draaien wat oude muziek voor de man uit Lede, die zonder dat hij het wist een tip heeft gegeven over het land waar Jelena heen is.
2.Vraag is : naar welk land en welke stad in dat land is Jelena vertrokken ? Of werd ze ontvoerd ? Wie is de man op het schilderij ? Wat betekent die eigenaardige vorm onderaan op het briefje
Niet te snel conclusies trekken echter !!! Misschien beter nog wat hints afwachten en hier wat hypotheses formuleren.Dat levert hints op.
Ernst was dus in Mordovië beland, een van de talrijke autonome republieken van de Russische federatie. Deze laatste is onderverdeeld in 83 bestuurlijke eenheden
waarvan 21 autonome republieken, 4 autonome districten, 46 oblasten (te vergelijken met onze provincies), 9 krasj ( territoria) en 2 federale steden:Moskou en Sint-Petersburg
De 21 autonome Russische Republieken
Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie werd als alternatief voor onafhankelijkheid voor andere volkeren een systeem ingevoerd waarbij deze volkeren een vorm van autonomie kregen binnen de nieuwe Russische Federatie. Een aantal staten (zoals Tsjetsjenië, Tatarije en Basjkirostan) riepen echter toch een vorm van onafhankelijkheid of verregaande autonomie uit in het begin van de jaren '90. In mei-juni 2000 bepaalde het Russische constitutionele hof in een aantal uitspraken echter dat hieraan een einde kwam. Onder president Poetin is boven deze bestuurstructuur nog een overkoepelende bestuurlijke laag ingesteld, in de vorm van federale districten. Hiermee probeert men de macht van de autonome republieken in te perken en het land bij elkaar te houden.
- "En "vroeg Ernst, door de bierblomme nog wat beneveld," waar is jouw nichtje nu en welke belangrijke boodschap moest zij mij nu mededelen ?"
- " Ik zou het helemaal niet weten ? " mompelde Pjotr . " Het laatst ontving ik een briefje van haar van op het eiland Mezjdoesjarski. Ik ben niet zeker dat het echt van haar kwam want het was met de computer geschreven en dus kon ik niet oordelen of het haar handschrift was . Het enige dat het briefje vermeldde was :
"
Lieve Pjotr,
Ik ben momenteel wel veilig maar ik denk dat ze mij kort op de hielen zitten. Daarom vertrek ik nu onmiddellijk. Ik kan je niet vertellen waarheen, want ze onderschepten reeds eerder brieven van mij. Ik ga naar waar Ootah, Eginwah, Seegloot, Ooqueah, Robert en de zwarte man als eersten gingen. Geef aan Ernst de bijgevoegde foto. Hij zal me wel weten te vinden.
Ernst bekeek de foto gedurende enkele ogenblikken , zag Pjotr recht in de ogen . Kom zei hij met vastberaden stem, laten we ons gaan voorbereiden want de tocht zal
hard zijn.
Er zijn twee vragen
1: Waar is Jelke heen ?
2: Wie zijn Ootah, Ootah, Eginwah, Seegloot, Ooqueah, Robert en de zwarte man ?
Ernst zat samen met zijn vriend Pjotr op het terras van diens huis in Zinovkino. Ze hadden samen een fles "Bierblomme"* gekraakt, die Ernst uit België had meegenomen voor zijn vriend. De tongen waren langzaam aan losser gekomen maar hadden nog niet het stadium bereikt dat ze onafhankelijk van het brein van hun bezitters evolueerden. Ernst had als vijftienjarige Pjotr leren kennen in Rome toen deze daar goud veroverde op de 10.000m in de Olympische Spelen. In feite had hij niet Pjotr maar zijn bloedmooie zestienjarige nicht Jelena Ramonda Golovkopjotrovkovna ( een heel mondje vol -- Ernst noemde haar dan ook Jelke ) leren kennen toen ze samen optraden als ballenrapers op het Olympisch tennistornooi. Jelena had Ernst in contact gebracht met haar neef en sinds trokken de drie steeds samen op. In het Russisch kamp van het Olympisch dorp noemde men hen de "drie musketiers". Ze hadden zich kostelijk geamuseerd en... Ernst en Helena , ja dat klikte wel. Maar toen kwam het einde van de spelen en de gezworen kameraden werden gescheiden. Sinds hadden ze elkaar niet meer gezien. Ernst schreef nog wel brieven naar Helena en zij beantwoordde die . Maar zoals het zo dikwijls gebeurt : " liefde sterft aan aardrijkskunde al blijft ze wel geschiedenis". En langzaam aan ging het leven verder. De brieven werden zeldzamer en op een gegeven ogenblik viel de correspondentie gans stil. Vorig jaar telefoneerde Pjotr volledig onverwacht op nieuwjaarsavond naar Ernst om hem een gelukkig nieuwjaar te wensen en " natuurlijk ook van Jelke" voegde hij er lichtjes spottend aan toe. Toen Ernst naar haar informeerde deed Pjotr nogal geheimzinnig: "ze stelt het wel dat niet hoor , zei hij in zijn houterig Engels, maar ... "
Op de foto ziet u uiterst rechts jonkheer Ernst, daarnaast van rechts naar links Jelena Golovkopjotrovkovna, Pjotr Bolotnikov ( witte vest- goud op de 10.000 m ) en Nikolai Sokolov ( zilver op de 3.000 m steeplechase)- fotoarchief baron Ernst onder het jaar 1960
"Maar wat.. is er iets misschien ?" Toen Ernst aandrong, deed Pjotr nog geheimzinniger. "Je zou eens moeten komen Eerneschjt- Griegori, mijn vriend, Jelena heeft je iets belangrijks mee te delen maar kan dat onmogelijk over de telefoon en bovendien is ze nu druk bezig de voorbereidingen van ..... ja dat kan ik eigenlijk niet zeggen... maar ze is op het eiland Mezjdoesjarski...
Ernst had sinds dat geheimzinnig telefoontje geen rust meer gehad. Het beeld van Jelena- Jelke - nog altijd een beetje "zijn Jelke" -- want een eerste, ernstige jeugdliefde vergeet je niet zo maar-- spookte door zijn hoofd. Tegen Anemoontje had hij echter gezwegen alsof hij een halsmisdaad gepleegd had . ' s Nachts werd hij soms wakker badend in het zweet omdat hij gedroomd had dat Jelke ontvoerd werd door buitenaardse wezens maar soms ook omdat hij tijdens een hevige vrijpartij met haar plots ..ja je kent dat wel zeker !!
Vorige week hield hij het echter niet meer uit. Hij schreef een kort afscheidsbriefje voor Anemoontje, eentje voor Euvgeniaatje en eentje voor Queeniken - pakte zijn koffers en ging er met de eerste beste charter vlucht naar Leningrad vandoor. Daarna met de trein tot Saransk, de in 1641 als een fort ter bescherming van de zuidoostgrens van Rusland, opgerichte hoofdstad van de autonome Russische Republiek Mordovië ........
(wordt vervolgd)
* Bierblomme is een dubbelgestookte brandewijn uit artisanaal bier van Brouwerij De Rijck te Herzele, gestookt door Stokerij De Moor Aalst met een van de fijnste aroma's die ik ken. En om bescheiden te blijven ik ken er wel wat.
** Er zijn op dit ogenblik geen vragen gesteld dus er dienen ook geen antwoorden gegeven, commentaar echter à volonté.
*** Als toetje een liedje uit de zestiger jaren
**** Wat maatje en miekemuis hier zo krampachtig poogden te publiceren was het volgende
. с поздравления нашей
Мы говорим всем добрый день
( is het niet Anemoontje ?)
waarop het antwoord luidt "ook ne goeien dag ". Alleen hoe kan ik weten wat zij hier wouden opzetten ?? Wel Pjotr ziet alles , ook wat er niet staat, hij ziet zelfs wat ge doet op uw computer als ge hier komt, zo simpel is dat
Er bestaan dus wel degelijk tienzijdige (0-9) maar ook twaalfzijdige (1-12 )en twintigzijdige (1-20) dobbelstenen. Ze worden hoofdzakelijk gebruikt in rollenspelen en strategische spellen en wargames.
Ernst is naar we vernemen, na het betalen van wat smeergeld, vertrokken naar her geboortedorp van een collega ( maar dan wel een heel tijdje geleden) van deze lopertjes.
Verdere hints zijn Pjotr, M..ovïe, 1960 en er volgen er nog twee
Ja beste mensen dit spelletje lijdt nog aan kinderziekten en daar ben ik vandaag nog op gewezen. Zo heb ik vandaag niet één maar twee kemels geschreven in de tekst De eerste kemel is intussen gevonden door Chielka. In het Cyrillisch schrift bestaat geen letter die overeenkomt met onze letter W en inderdaad witlov is onbestaande in het Russisch waar het inderdaad цикории tsjikorie-ie is
Het lijkt mij dan ook logisch dat men de tweede "kemel" ook nog maar eens zoekt.
Bovendien gaat het spelletje sneller dan ik had durven verhopen en sluipen er aldus wat
fouten in de tekst. Zo heb ik inderdaad een groeten uit M... en groeten uit M... ovië en groeten uit M.. avië getypt. Het moet inderdaad М.....овия = M....ovija( het aantal puntjes heeft geen betekenis) zijn een dus niet M...avija. Al wordt een "o" in de voorlaatste lettergreep soms niet als "o" maar als een doffe "a" of "e" uitgesproken. Maar niettegenstaande dit, ging ik hier in de fout. In de toekomst zal ik dus wat nauwkeuriger zijn.
Ook boekte ik een charter direct van Zaventem naar Leningrad maar bij reguliere vluchten maakt men telkens een tussen stop. Dus sorry ook voor deze fout. We zullen dus in het vervolg altijd via reguliere vluchten gaan en niet via charters. Wat betreft de mailtjes die ik stuur of niet stuur, waar ik op antwoord of waar ik niet op antwoord! Het gaat als volgt als iemand de goede oplossing geeft en/of mij een mailtje stuurt dan zend ik een tip en/of geef een antwoord als een tienzijdige dobbelsteen de cijfers 0 tot en met 7 toont en niets bij 8 of 9. Dus het kan dat jullie niets ontvangen ook al heb je het goede antwoord gevonden. Zo had Ria bv het antwoord Sint -Petersburg gevonden maar ik gooide een 8 en dus geen bericht. Ik dacht dit geheim te houden maar het lijkt mij niet echt vol te houden. Chielka gooide een nul en krijgt dus wel een tip voor het volgende doel.
Voor de foutjes dus mijn excuses maar willen jullie nu a.u.b. naar de volgende kemel zoeken. Ik heb de tekst lichtjes aangepast zodat er geen dubbelzinnigheden (zoals Lore er eentje ontdekte) meer kunnen optreden. De oplossing werd trouwens reeds terzijde vermeld door één van jullie in vorige reacties maar werd niet echt als oplossing aangebracht.
Het muziekje van vandaag geeft u een idee van het beroep en de liefhebberij van Ernst maar daar hoeft u niet op te antwoorden .Just for fun.
Ja beste mensen Ernst is vertrokken van Zaventem op weg naar ergens in M...... ovië, via Sint-Petersburg. Eenvoudig omdat een rechtsreekse vlucht naar zijn bestemming In Rusland niet voorhanden was. Daarom deze tussenstop. Petrograd (=Sint Petersburg) was de oude en nu opnieuw de naam van deze stad (=gorod, grad) , die ter ere van Lenin van 1924 tot 1991 Leningrad werd genoemd waarbij deze dus als het ware het symbolisch peterschap over de stad opnam. Daarom ook de foto van Lenin en Peter de Grote met een gelijkheidsteken tussen beide.
Deze laatste, Peter de Grote dus, wou tijdens een reis naar Nederland (toen nog de Verenigde Republiek der Zeven Nederlanden) incognito blijven en liet zich Pjotr ( Peter) Michaljov noemen. Peter maakte zeker drie reizen naar West-Europa: de eerste reis was van augustus 1697 tot mei 1698. Er gingen dertig vrijwilligers mee die zich moesten bekwamen in de maritieme wetenschap. De vrijwilligers werden verdeeld in groepen van tien. Aan het hoofd van de tweede groep stond deze Pjotr Michajlov, de Russische tsaar dus.
Terug in Rusland liet hij de marine moderniseren.Van zijn verblijf in Nederland en zijn kennis die hij opdeed over de zeevaart getuigen nog talrijke leenwoorden in het Russisch zoals каптан, kaptan ( kapitein), kajut (kajuit), , kapstan (kaapstander) maar ook andere Nederlandse woorden als wachzaal ( station) en witlov ( witloof) werden in het Russisch ingevoerd (maar dan natuurlijk in het Cyrillisch schrift geschreven). Ook in het leger, bestuur enz.. voerde Peter talrijke moderniseringen door
Het muziekje was inderdaad het tweede pianoconcerto van Rachmaninov en op de foto zag men zijn dochterje en zijn hond. Deze foto is te vinden op Wikipedia bij het artikel onder zijn naam. Ondertussen hebben jullie al een beetje kennis gemaakt met de methode waarop we hier verder zullen werken. Groetjes uit M... of groetjes uit ... ovië
zetten jullie misschien op het verkeerde spoor voor deze eerste bestemming maar.... Niet alles is dus zuiver chronologisch, soms wacht men beter een volgende hint af maar snel zijn is natuurlijk ook de boodschap....
Als volgende tip kan ik jullie nu wel al verklappen dat Ernst in Rusland bleef voor zijn tweede bestemming maar ondertussen is hij misschien wel alweer op weg naar waar de poolster hem ook maar wil leiden. Uit dit laatste kan je dan weer afleiden dat hij aan de noordzijde van de evenaar blijft want ten zuiden van de evenaar is het het Zuiderkruis dat de rol van de poolster, in het sterrenbeeld de Grote Beer, overneemt. Want alhoewel dit sterrenbeeld niet echt bij de zuidelijke hemelpool ligt zoals dit voor Polaris ( de poolster) in de noordelijke hemel wel het geval is wijst het "verticale" deel van het kruis wel vrij nauwkeurig de zuidpool aan. Dit sterrenbeeld (zuiderkruis) staat onder meer afgebeeld op de vlag van Australië, Brazilië, Samoa, de Cocoseilanden, Nieuw-Zeeland en Papoea-NieuwGuinea.. Al reizende zullen we nog heel wat leren.
.
Vlag van Australië
Nu heb ik in deze tekst toch een kemel van formaat geschreven zeker. Welke ?
Ja, beste vrienden we waren natuurlijk vergeten dat het vandaag de eerste mei was. Dus de baliebediende konden we nog niet intervieuwen. Maar deze tip moet toch wat hulp geven
=
De eerste figuur is overbekend en de tweede, ja, in Nederland noemde hij zich Peter Michajlov, maar dat was maar een pseudoniem.
Is er ondertussen nog niemand die de muziek die hier speelt herkend heeft? Het is het tweede pianoconcerto van ..... .Van zodra je de muziek herkend hebt of weet wie de hond en het meisje zijn. Heb je recht op een volgende tip. !
De jury bevestigt dat Ernst inderdaad van op Zaventem is vertrokken. ( klikt u op het kleine grondplan dan krijgt je een vergote uitgave te zien ) Wij trachten de baliebediende die hem incheckte te bevragen maar die heeft helaas vandaag verlof. Een collega van hem kon ons het volgende vertellen: Een mijnheer die voldoet aan de beschrijving van Ernst gaf aan die bewuste baliebediende een Cd-rom met muziek maar de collega die niet houdt van klassieke muziek gaf hem door aan een hostess. Die wist ons te vertellen dat het om volgend piano concerto ging .
Tip: Antwoord niet te snel verzamel eerst al de tips . Uit wat u reeds kon verzamelen blijkt het overduidelijk dat Ernst ergens naar Rusland is vertrokken. Maar naar waar precies ? Alleen is de vraag nog niet gesteld je kan met de huidige tips onmogelijk weten waar. Dus een beetje geduld en misschien wat samenwerken ? Morgen ondervragen we zeker de baliebediende en wellicht weten we dan meer.
"En nog iets", zei de jonge dame, "in het hoesje van de CD zat volgende verscheurde foto".
en
.
= 
