Tegen eind juni moet de federale regering-Di Rupo een antwoord klaar hebben op de zeven beleidsaanbevelingen die de Europese Commissie vorige week aan België heeft overgemaakt (DS 31 mei).Het debat daarover tussen de topministers van de zes regeringspartijen is nog maar net begonnen, maar volgens het weekblad Knackwordt er onder impuls van de PS gesleuteld aan een hele flinke bijsturing – lees: afzwakking – van de Europese beleidsdoelstellingen.

Voorbarig en onjuist, luidt het in regeringskringen. Het kabinet van premier Di Rupo houdt het er officieel op dat ‘de discussie bezig is in technische werkgroepen met het oog op de Europese Raad van eind juni'.

Bij Di Rupo wordt ontkend dat de regering de EU-aanbevelingen wil uitkleden. ‘De Europese aanbevelingen zijn belangrijk, de regering neemt ze dan ook ernstig.' Vervolgens wordt er fijntjes aan toegevoegd dat ‘de uiteindelijke beleidskeuzes door de regeringen van de lidstaten worden gemaakt' – en niet door de Europese Commissie dus.

Het ziet er in ieder geval niet naar uit dat de Belgische regeringspartijen zullen ingaan op de vraag van Europa om de wettelijke pensioenleeftijd in ons land op te trekken, om in lijn te blijven met de gestegen levensverwachting.

‘Niemand is vragende partij voor het doorbreken van de pensioenleeftijd op 65 jaar', luidt het in de entourage van enkele topministers. ‘We moeten ons beleid richten op een verhoging van de effectieve pensioenleeftijd. Daar zit het echte probleem. Met de pensioenhervorming van begin dit jaar, en het optrekken van de leeftijd voor vervroegd pensioen van 60 naar 62 jaar, hebben we daar al een belangrijke stap gezet.'

Loonindexering

Ook over de automatische loonindexering zijn de topministers op zoek naar een consensus. De Europese Commissie wil dat de Belgische regering tot ‘een hervorming van ons systeem van loononderhandelingen en loonindexatie overgaat'. De evolutie van de Belgische lonen moet ‘nauwer aansluiten op de evolutie van de arbeidsproductiviteit en de competitiviteit'.

Maar dat doel bereiken door een hervorming van de index is voor de PS een brug te ver. Voor de socialisten, ook de SP.A, is de indexering van lonen en uitkeringen noodzakelijk ‘met het oog op het ondersteunen van de interne vraag (de consumptie) en op het behoud van de koopkracht van de burgers'.

De liberalen beseffen dat Di Rupo niet van dit standpunt zal afwijken. Zij dringen daarom aan op een strikte naleving van de concurrentiewet uit 1996. Die wet draagt op om de Belgische lonen gelijke tred te laten houden met de lonen in de buurlanden.