Onschuldig in cel is geen garantie op schadevergoeding
De advocaat van Rasoul Ebadi, de 35-jarige Iraanse vluchteling die begin maart door het hof van assisen in Brugge werd vrijgesproken voor moord, gaat een aanvraag tot schadevergoeding indienen voor de periode die zijn cliënt onterecht in de cel zat. Gemiddeld krijgt justitie zo’n honderdtal aanvragen per jaar. In ongeveer de helft van de gevallen wordt er effectief ook betaald. Hoeveel hangt af van geval tot geval.
In 2010 kreeg justitie 103 aanvragen, in 62 gevallen werd effectief een schadevergoeding betaald. In totaal zo’n 347.500 euro. In 2011 werd zelfs 438.537 euro uitbetaald. Uit voorlopige cijfers van de jongste twee jaar blijkt dat in 2013 39 en vorig jaar 33 aanvragen werden goedgekeurd. Er werden voorlopige bedragen van 177.900 euro voor 2014 en 314.335 euro voor 2013 toegekend, zo blijkt uit cijfers van Justitie.
‘Hoeveel een vrijgesproken gedetineerde krijgt, hangt af van geval tot geval. Er wordt onder meer rekening gehouden met het geleden inkomensverlies’, klinkt het. Een arts kan bijvoorbeeld meer krijgen dan een fabrieksarbeider. Zelfs al zouden ze even lang in de cel zitten.
Over het dossier Ebadi zegt Sharon Beavis van de FOD Justitie dat hij ‘een aanvraag tot vergoeding kan indienen aangezien hij ten gronde werd vrijgesproken en een voorlopige hechtenis van meer dan 8 dagen onderging. Uiteraard dient de gegrondheid van het (nog in te dienen) verzoekschrift eerst nagegaan te worden’, klinkt het.
Frank Scheerlinck, advocaat van Ebadi, moet het verstrijken van de Cassatietermijn afwachten om een aanvraag in te dienen. Zijn cliënt zat drie jaar onschuldig vast. ‘Welk bedrag we gaan vragen, moet ik nog bekijken’, klinkt het.
Toch krijgt lang niet iedereen die onschuldig in de cel zat een schadevergoeding. ‘Het moet gaan om een hechtenis van meer dan acht dagen en er moet een vrijspraak of buitenvervolgingstelling zijn. De hechtenis mag ook niet te wijten geweest zijn aan de persoonlijke gedragingen van verzoeker. Men zal dus het gedrag van de betrokkene evalueren op het moment van de vrijheidsberoving en tijdens de hechtenis. Voorbeelden van persoonlijke gedragingen die kunnen leiden tot een weigering van het verzoekschrift zijn vluchten bij interceptie, wisselende of leugenachtige verklaringen afleggen of een totaal gebrek aan medewerking vertonen, aldus Sharon Beavis.
Leugenachtige verklaringen
Zo kreeg de moordenaar van Joke Van Steen, het 17-jarige meisje dat in 1995 werd vermoord in Oost-Vlaanderen, geen schadevergoeding toen hij vier jaar geleden werd vrijgesproken. Hij was nochtans tien jaar hoofdverdachte geweest in het dossier en zat vier maanden onschuldig in de cel.
Maar volgens Justitie had hij dit vooral zelf in de hand gewerkt door leugenachtige verklaringen af te leggen.
470 dagen in de cel
Een 34-jarige man uit Hasselt kreeg vorig jaar wel 18.800 euro van justitie nadat hij door het hof van assisen werd vrijgesproken voor een dodelijke roofoverval.
Op 2 februari 2000 werd wapenverzamelaar François P. (69) uit Diest overvallen door gemaskerde gangsters. De hartpatiënt weigerde zijn geweren af te geven en kreeg hevige klappen. Hij stierf in het ziekenhuis aan een hartaanval, veroorzaakt door hevige stress. Zeven beklaagden verschenen in 2003 voor het hof van assisen, maar de Hasselaar werd vrijgesproken. Hij zat 470 dagen in voorhechtenis.
?
|
