Geldwolven

Na de electorale klap van 2003 voerde N-VA-kopstuk Bart De Wever gesprekken met Vlaams Belang over een mogelijke samenwerking, zo stellen Gerolf Annemans en Filip Dewinter in een interview in Knack. "Er zijn tien, misschien wel vijftien gesprekken geweest." N-VA-woordvoerder Joachim Pohlmann bevestigt de gesprekken van 12 jaar geleden. "Maar dat verhaal lijkt wel elke keer straffer te worden."

In 2003, amper twee jaar nadat de N-VA zich had afgescheurd van de Volksunie, hing de partij al uitgeteld in de touwen. De N-VA haalde de kiesdrempel van 5 procent niet en raakte haar partijfinanciering kwijt. Annemans en Dewinter beweren in Knack dat Bart De Wever daarop onderhandelingen met Vlaams Belang is begonnen. "Inderdaad, er zijn tien, misschien wel vijftien gesprekken geweest", aldus Dewinter. "Hij heeft meerdere keren met mij gesproken, daarna ook met Gerolf, en ten slotte ook met toenmalig partijvoorzitter Frank Vanhecke. We wisten op den duur niet meer of De Wever zichzelf kwam verkopen of dat hij zo veel mogelijk mandaten wilde binnenhalen voor zijn partij."

Dewinter zegt dat hij vermoedde dat De Wever de prijs voor de N-VA aan het opdrijven was. "Hij onderhandelde op datzelfde moment met de CD&V over de vorming van een kartel, en bleef lang genoeg met ons 'onderhandelen' zodat de CD&V wel te weten moest komen dat er gesprekken plaatsvonden." Volgens Dewinter koos de N-VA uiteindelijk voor de centen. "Yves Leterme had de N-VA'ers gepaaid: 'Kom bij ons, ik neem al jullie schulden over.' Het is geen toeval dat het kartel tussen de CD&V en de N-VA uit elkaar is gevallen meteen nadat de CD&V de laatste schijf van de verkiezingsschuld van de N-VA had afbetaald."

Stijl en discours

N-VA-woordvoerder Joachim Pohlmann ontkent het verhaal niet. "Om de zoveel tijd komt dat terug, maar het lijkt wel elke keer straffer te worden. Bart De Wever is in 2003 en 2004 inderdaad, in opdracht van de partij, gaan spreken met Dewinter, Annemans en Vanhecke. Dat om het politieke speelveld af te tasten en de toekomstopties voor de N-VA partij te onderzoeken. Maar zeker geen 10 of 15 keren. En hij sprak ook met heel wat andere partijen." Het liep uiteindelijk spaak op inhoudelijk vlak. "Vlaams Belang was duidelijk niet van plan om in te gaan op de vraag van De Wever om het discours en stijl aan te passen."

En er was bovendien de factor Marie-Rose Morel. Eind vorig jaar suggereerde Dewinter dat zelf al eens in DS Weekblad. "Hij (Bart De Wever, nvdr.) betoonde interesse, maar stelde ook zijn eisen. Hij wilde bijvoorbeeld dat het Vlaams Blok sommige zaken anders aanpakte. Och here och God, de N-VA stelde niets voor. Wij geloofden niet in hem, we dachten niet dat we hem konden gebruiken. Bovendien wilde Marie-Rose Morel hem er niet bij. Zij was pas van de N-VA naar het Vlaams Blok overgestapt en wilde haar oude partij kaltstellen."

In 2004 ging uiteindelijk N-VA in kartel met CD&V. Maar het citaat van Dewinter over het geld en schulden noemt Pohlmann "absolute onzin". "De partij had helemaal geen schulden." In 2008 viel het kartel met CD&V in gruzelementen. Dat bleek achteraf gezien niet het einde, maar net het begin van de grote opgang van de N-VA.